vidu ankaŭ la klarigojn
pint·/·o

pint·o

   1.
          {Akut²·a} kaj {pik·a} ekstrem·o: pint·o de glav·o, kudr·il·o, cirkel·o.

   2.
          {Ekstrem·o^1} : pint·o de la sonor·il-tur·o; urb·estr·o, en·ir·as tre
          mal·laŭt·e per la pint·oj de la pied·oj ; li vid·as nur ĝis la pint·o
          de si·a naz·o (est·as mal·sagac·a, ne antaŭ·vid·em·a) ; pint·o de mont·o;
          en la pint·o (supr·o) de la tut+mond·a interes·o star·as tiu demand·o;
          ating·i la pint·ojn de la hom·a pens·o; super·pint·e (supr·aĵ·e), nur
          tuŝ·int·e . {kulmin⁽⁺⁾·o} , {supr·o} , {vert·o}

   Rim.: EnLa Inter·romp·it·a Kant·oKab⁽⁺⁾·e uz·as la vort·on ankaŭ sinonim¹·e kun
   {punt·o} , supoz·ebl·e influ·it·a de la german·a.

pint·a

   1.
          Fin·iĝ·ant·a per pint·o: pint·a tranĉ·il·o, baston·o, ĉapel·o, menton·o;
          mont·o mult·e~pint·a est·as la mont·o Baŝ⁽⁺⁾·an·a .

   2.
          Grav·ul·a, eminent·a, plej fam·a: Małgorzata Handzlik renkont·is la
          pint·an respond·ec·ul·on pri kultur¹·aj afer·oj en EU, la komision⁴·an·on
          Ján Fig-el·' .

pint·i

   (ntr)

   1.
          El·montr·i pint·on; {kulmin⁽⁺⁾·i^1} : al la ĉiel·o pint·as du
          sonor·il-tur·oj; la plej rapid·aj procesor⁽⁺⁾·oj pint·is ĉe 200 MHz antaŭ
          nur 4 jar·oj .

   2.
          Proviz·i per pint·o, {pint·ig·i} : alt·e supr·e de la strang·e pint·it·aj
          tegment·oj ir·as ĝis la mez·o de la strat·o tegment·aj de·flu·il·oj en
          la form·o de drak·oj kaj hund·oj ;

pint·ig·i

   (tr)

          Ig·i pint·a: pint·ig·il·o est·as instrument¹·o por pint·ig·i baston·o-form·an
          objekt·on, ekzempl·e krajon·o ; mal·bon+humor·e pint·ig·i la buŝ·on (far·i
          lip-grimac·on). {akr·a} , {kojn·a}

pint·um·o

          Mal·long·a, oft·e rakont·o-fin·a {sprit·aĵ·o} , kiu postul·as bon·an
          kompren·on: ĉu Avi⁽⁺⁾·nj·o Byrne kapt·is la pint·um·on? .

bor-pint·o

          Pint·a tranĉ+rand·a il·o por bor·i; {bor·il·o^1} : mi aĉet·is ar·on da
          bor-pint·oj special·aj por bor·i lign·on .

mam-pint·o

          El·star·aĵ·o ĉe la {mam·o} de hom·oj kaj ali·aj {mam·ul·oj} , tra kiu ĉe
          in·oj la id·oj suĉ·as lakt·on: la tra·bluz¹·e vid·ebl·aj mam-pint·oj de
          Helga . {cic⁹·o}

pied-pint·o

          Ekstrem·o de {pied·o} , la fingr·oj  ekstrem·aj artik·oj de
          pied-fingr·oj: la sci+vol·a edz·in·o el·lit·iĝ·as, pied+pint·e ir·as al la
          kuir·ej·o kaj diskret¹·e en·rigard·as ; sep+jar·a ĉifon·ul·o ek·star·ant·e
          sur la pied-pint·ojn ... .

sen·pint·ig·i

   (tr)

          Mal·aper·ig·i la pint·on de io: sen·pint·ig·i plum·on, glav·on;
          sen·pint·ig·i (sen·efik·ig·i) argument·on, asert¹·on; part·a tranĉ·o est·as
          operaci¹·o je hiperpluredro  kahel·ar·o kiu plen·e sen·pint·ig·as
          altern·ajn vertic⁸·ojn .

ter-pint·o

          {Promontor·o} : naci·a park·o de ter-pint·oPelee“ ; ter-pint·o,
          ter-kap·o  ter-lang·o est·as pint·o de ter·o, kutim·e alt·a kaj oft·e
          kun akr·a fal·o, kiu etend·as al akv·ej·o, kia mar·o, lag·o  river·o
          [...] sinonim¹·o de el·star·aĵ·o; kaj grand·a ter-pint·o oft·e est·as
          nom·at·a kab⁽⁺⁾·o .

   [artikol-versi⁹·o: 1.44 2023/10/20 16:38:17 ]
     __________________________________________________________________