vidu ankaŭ la klarigojn
plaĉ·/·i

plaĉ·i

   (ntr)

          {Kontent·ig·i}  simpati¹·ig·i iu·n per si·a ĉarm·o: li·a hero·ec·o tre
          plaĉ·is al mi ; kie plaĉ·as al vi, tie loĝ·iĝ·u ; la rakont·oj de
          frat·oj  […] mult·e plaĉ·as al infan·aj leg·ant·oj ; [la
          ofert⁸·o] tiel plaĉ·is al la knab·in·o, ke ŝi las·is si·n tromp·i ; la
          knab·oj plaĉ·is al la bon·a hom·o kaj ĉar li ne hav·is propr·ajn
          infan·ojn, li pren·is ili·n en si·an dom·on ; plej bon·a manĝ·o ne
          plaĉ·as al mi sen sal·o ; al mi tre plaĉ·as vi·a sen·kaŝ·ec·o kaj
          bon+kor·ec·o ; kiu flat·as al ĉiu, plaĉ·as al neniu ; al Di·o plaĉ·u,
          sed sur diabl·on ne kraĉ·u ; al ĉiu best·o plaĉ·as ĝi·a nest·o .
          {ĉarm·i} , {feliĉ·ig·i} , {ĝoj·ig·i} , {log·i} , {tent·i^3}

plaĉ·a

          Al·log·e {agrabl·a} , {ĉarm·a} : ne far·u io·n ne plaĉ·an al la estr·oj
          ; iom·a plaĉ·a dik·et·ec·o ; vi pov·os admir·i la plaĉ·ajn bild¹·ojn,
          desegn·it·ajn special·e por vi ; ŝi babil·is kun la patr·in·o en sam·e
          plaĉ·a manier·o ; la kancelier·o est·is plaĉ·a hom·o ; li·a aspekt¹·o
          est·is plaĉ·a kaj mild²·a ; plaĉ·a, al·log·a vid·aĵ·o si·n prezent·is al la
          okul·oj de la lac·aj vir·oj, vigl·ig·ant·e ili·n per promes·o pri dolĉ·a
          ripoz·o .

plaĉ·o

          Al+log·ec·o de tio, kio kontent·ig·as ies dezir·on  gust·on: se mi
          trov·is plaĉ·on en vi·aj okul·oj, ne pas·u preter vi·an sklav·on ; laŭ
          vi·a plaĉ·o ; kiel plaĉ·as al vi ; la urs·o […] permes·is al la
          infan·oj lud·i kun si laŭ ili·a plaĉ·o ; mi ne hav·is la intenc·on […]
          kre·i laŭ mi·a person·a plaĉ·o la tut·an lingv·on de l' kap·o ĝis la
          pied·oj ; ŝi akcept·is ŝi·n kun plaĉ·o, en·am·ig·it·e tiel de ŝi·a bel·ec·o
          kiel de ŝi·a diskret¹·ec·o ; ŝajn·as, ke mi iel trov·is plaĉ·on en la
          okul·oj de la reĝ·o ; kiom ajn oni pen·as, per fort·o plaĉ·o ne ven·as
          . {arbitr·o} , {bon~trov·o} , {favor·o} , {gust·o^3} , {prefer·o}

plaĉ·em·a

          Vol·a, dezir·ant·a plaĉ·i, {vant·a} : vi·aj komiz·oj kiu·j plaĉ·em·e si·n
          turn·ad·as kaj simil·e al papag·oj babil·aĉ·as pri flor·aĵ·oj kaj
          papili·oj aspekt¹·as tre·eg·e rid-ind·e {galant²·a} , {koket·a} ,
          {vant·a^2}

laŭ·plaĉ·e

          Kiel oni vol·as, obe·ant·e nur la propr·an prefer·on: ŝi ja est·as
          liber·a en la vesper·oj kaj pov·os ir·i danc·i kaj amuz·i si·n tut·e
          laŭ·plaĉ·e ; est·as privilegi·o de la hom·ar·o kiel de la best·ar·o,
          util·ig·i laŭ·plaĉ·e si·ajn krur·ojn ; far·u laŭ·plaĉ·e ; vi pag·u, kiom
          vi pov·as kaj vol·as post·e vi laŭ·plaĉ·e de·pag·os posemajne .

mal·plaĉ·i

          Ne kontent·ig·i, est·ig·i mal·agrabl·an sent·on ĉe iu: la loĝ·ej·o tut·e
          mal·plaĉ·is al li ; la afer·o fort·e mal·plaĉ·is al  pro li·a
          fil·o ; tio est·as nur ripet·aĵ·o, kaj tio mal·plaĉ·is al li ; ni
          mal·plaĉ·os al divers·aj person·oj, kiu·j ne am·as tiu·n ide·on ! kelk·e
          da ost·oj kun viand·o sur ili ne mal·plaĉ·us al mi ; mi·a propon·o
          ŝajn·as vi·n mal·plaĉ·i ; mal·plaĉ·as nenio, se taks·as pasi·o .

okul+plaĉ·a

          Plaĉ·a por la okul·oj, agrabl·a al vid·ant·o: ĉirkaŭ·rigard·ant·e kaj
          ĝu·ant·e la okul+plaĉ·an vid·aĵ·on, li ek·sent·is facil+kor·ec·on .
          {graci·a}

orel+plaĉ·a

          Plaĉ·a por la orel·oj, agrabl·a al aŭd·ant·o: bon·a muzik·o: orel+plaĉ·a,
          melodi¹·a, ĝoj+don·a per la simpl·a harmoni¹·o ; ili·ajn kre·aĵ·ojn mi
          kompren·ebl·e disting·as dis~de la orel+plaĉ·aj kaj signif·o-plen·aj
          verk·oj de  .

plaĉivola

          Dezir·ant·a plaĉ·i: rid·et·oj, jen plaĉivolaj, jen petol·aj, jen
          ŝerc·em·aj .

   Rim.: Oni ne kun·met·u infinitiv²·on kun verb+karakter·a adjektiv·o, sed ĝust·e
   skrib·uvol·a plaĉ·iplaĉ·em·a“.

   [artikol-versi⁹·o: 1.30 2023/10/20 16:38:17 ]
     __________________________________________________________________