pland⭑·/·o

pland⭑·o

   1.
          Sub⭑·a plat⭑·a part⭑·o de⭑ la⭑ {pied⭑·o} , kiu tuŝ⭑·as la⭑ ter⭑·on, kiam⭑ oni
          paŝ⭑·as aŭ⭑ star⭑·as: best⭑·oj kvar⭑+pied⭑·aj […], kiu·j ir⭑·as sur⭑ si⭑·aj
          pland⭑·oj ; de⭑ la⭑ pland⭑·o de⭑ vi⭑·a pied⭑·o ĝis⭑ vi⭑·a vert⭑·o ; mi ne⭑ don⭑·os
          al⭑ vi el⭑ ili⭑·a land⭑·o eĉ⭑ larĝ⭑·ec·on de⭑ pland⭑·o ; la⭑ Etern⭑·ul·o met⭑·is
          ili·n sub⭑ la⭑ pland⭑·ojn de⭑ li⭑·aj pied⭑·oj (humil⭑·ig·is kaj⭑ sub·ig⭑·is) ; la⭑
          voj⭑·o brul⭑·as sub⭑ li⭑·aj pland⭑·oj (li tre⭑ dezir⭑·as al·ven⭑·i baldaŭ⭑,
          {pingl⭑·o} ).

   2.
          {Pland⭑·um·o} : met⭑·i io·n sub⭑ la⭑ pland⭑·on de⭑ si⭑·aj ŝu⭑·oj (tut⭑·e mal·ŝat⭑·i
          io·n); perd⭑·u vi la⭑ ŝu⭑-pland⭑·ojn kaj⭑ kur⭑·u nud⭑+pied⭑·aj ; feliĉ⭑·e liber⭑·a,
          se⭑ eĉ⭑ sen⭑ pland⭑·oj ĉe⭑ la⭑ ŝu⭑·oj kaj⭑ kun⭑ flik⭑·it·a ĉemiz⭑·o .

pland⭑

   (son⭑-imit⭑·o)

          {Son⭑·o} de⭑ pland⭑·oj ir⭑·ant·aj sur⭑ grund⁴·o: nokt⭑·e ili ramp⭑·as ekster⭑·en
          ― pland⭑ ― pland⭑, pland⭑ ― pland⭑ ... .

pland⭑·i, pland⭑·um·i

          {Paŝ⭑·i} , prem⭑·ant·e la⭑ pland⭑·ojn al⭑ la⭑ grund⁴·o: kiel⭑ ebl⭑·e plej⭑
          rapid⭑·e li pland⭑·is laŭ⭑ la⭑ voj⭑·o supr⭑·en ; nun⭑ kio·n far⭑·i? ―
          pland⭑·um·is  mal·pacienc⭑·e .

pland⭑·um·o

          Sub⭑·a plat⭑·a part⭑·o de⭑ {ŝu⭑·o} : ŝu⭑·oj kun⭑ gum⭑·aj pland⭑·um·oj ; li serĉ⭑·is
          ŝu⭑·ist·on, kiu pov⭑·us alt⭑·ig·i la⭑ pland⭑·um·ojn ; kia·mani¹·er·e for·ig⭑·i
          maĉ⭑-gum⭑·on de⭑ sur⭑ pland⭑·um·o ?

re·pland⭑·um·i

   (tr)

          Ŝanĝ⭑·i for·uz⭑·it·an pland⭑·um·on de⭑ ŝu⭑·o per⭑ pli⭑ nov⭑·a: re·pland⭑·um·i
          bot⭑·ojn.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.37 2023/10/20 16:38:17 ]
     __________________________________________________________________