plor⭑·/·i

plor⭑·i

   (ntr)

          Montr⭑·i si⭑·an dolor⭑·on {larm⭑·ant·e} kaj⭑ {ĝem⭑·et·ant·e} : li demand⭑·is ŝi·n
          […] pro⭑ kio ŝi plor⭑·as ; unu⭑ flor⭑·as, ali⭑·a plor⭑·as ; plor⭑·i pri⭑ si⭑·aj
          pek⭑·oj; plor⭑·i pri⭑ la⭑ mort⭑·o de⭑ infan⭑·o; ŝi ĵus⭑ mort⭑·is, la⭑ mal·jun⭑·a
          hom⭑·o est⭑·is tre⭑ ekscit⭑·it·a kaj⭑ plor⭑·is kiel⭑ infan⭑·o ; Jakob kis⭑·is
          Raĥel⁽⁺⁾·on kaj⭑ laŭt⭑·e ek·plor⭑·is ; tio est⭑·as larm⭑·oj ploritaj du⭑·on·on da⭑
          jar⭑-cent⭑·o antaŭ⭑·e ; oft⭑·e kant⭑·as la⭑ buŝ⭑·o, kiam⭑ plor⭑·as la⭑ kor⭑·o ; la⭑
          vent⭑·o kis⭑·is la⭑ arb⭑·on, kaj⭑ la⭑ ros⭑·o plor⭑·is larm⭑·ojn pri⭑ ĝi ; la⭑
          vent⭑·o plor⭑·as ( {ĝem⭑·as} , {muĝ⭑·as} , {hurl⁽⁺⁾·as} ). {lament⁴·i} ,
          {plend⭑·i} , {vei}

plor⭑·o

          Esprim⭑·o de⭑ dolor⭑·o per⭑ larm⭑·oj, ĝem⭑·oj: de⭑ plend⭑·o kaj⭑ plor⭑·o ne⭑
          for·iĝ⭑·as dolor⭑·o ; amik⭑·o en⭑ ĝoj⭑·o kaj⭑ plor⭑·o ; li […] pet⭑·eg·is li·n
          kun⭑ plor⭑·o ; ne⭑ sufiĉ⭑·as plor⭑·o al⭑ kreditor⁴·o ; atent⭑·u mi⭑·an plor⭑·on,
          ĉar⭑ mi tre⭑ sen·fort⭑·iĝ·is ; mi apenaŭ⭑ pov⭑·is de·ten⭑·i mi·n de⭑ plor⭑·o ;
          la⭑ rid⭑·o ja⭑ simil⭑·as al⭑ plor⭑·o ; plor⭑-akir⭑·i pardon⭑·on.

plor⭑·em·a

          Em⭑·a, facil⭑·e trans·ir⭑·ant·a al⭑ plor⭑·ad·o: aŭd⭑·int·e la⭑ plor⭑·em·an
          parol⭑-ton⭑·on de⭑ Ŝjangzi, li ced⭑·is ; mi trov⭑·is tel⁽⁺⁾-ef⁽⁺⁾·on-mesaĝ⁹·on de⭑
          ni⭑·a plor⭑·em·a, apenaŭ⭑ koher⁹·a, fort⭑·e tim⭑·ig·it·a fi·lin⭑·o .

plor⭑-ind⭑·a

          Kompat⭑·ind·a, mal·feliĉ⭑·a, bedaŭr⭑·ind·a: ver⭑·e plor⭑-ind⭑·aj est⭑·as la⭑
          mal·feliĉ⭑·oj en⭑ la⭑ mond⭑·o ; la⭑ faraon⁽⁺⁾·o […] vid⭑·as la⭑ plor⭑-ind⭑·an
          stat⭑·on de⭑ Egipt⁽⁺⁾·o ; hu⁽⁺⁾-hu-u-u! kaj⭑ tio est⭑·is plor⭑·eg·ind·a afer⭑·o ;
          pri·plor⭑·ind·a situaci⭑·o .

plor⭑·ist·in·o

          Vir⭑·in·o, kiu profesi⭑·e part⭑·o-pren⭑·as en⭑ funebr⭑·oj, kun·plor⭑·ant·e kaj⭑
          lament⁴·ant·e: serĉ⭑·u kaj⭑ vok⭑·u plor⭑·ist·in·ojn, ke⭑ ili ven⭑·u, send⭑·u vok⭑·i
          lert⭑·ul·in·ojn en⭑ tia afer⭑·o, ke⭑ ili ven⭑·u ; la⭑ danc⭑·ist·in·oj far⭑·iĝ·is
          plor⭑·ist·in·oj, kaj⭑ anstataŭ⭑ danc⭑·i, ŝir⭑·is si⭑·ajn har⭑·ojn, kio ankaŭ⭑
          al·port⭑·is al⭑ ili profit⭑·on ; _la⭑ plor⭑·ist·in·oj_ – Ho⭑ nobl⭑·a
          vojaĝ⭑·ant·o, kiu direkt⭑·as si⭑·ajn paŝ⭑·ojn al⭑ la⭑ land⭑·o de⭑ la⭑ etern⭑·ec·o,
          kiel⭑ rapid⭑·e oni for·ŝir⭑·as vi·n de⭑ ni ! en⭑ ĝi stertor⭑·as veoj,
          lament⁴·as plor⭑·ist·in·oj...

post·plor⭑·i

   (tr)

          Plor⭑·i, {pri·plor⭑·i} eks⭑·an, perd⭑·it·an afer⭑·on: ne⭑ pens⭑·u, ke⭑ mi
          post·plor⭑·as pas⭑·int·ec·on .

   {funebr⭑·i}

pri·plor⭑·i

   (tr)

          Aflikt³·iĝ·i pro⭑ perd⭑·o de⭑...: Samuel mort⭑·is, kaj⭑ ĉiu·j Izrael⭑-id⭑·oj
          li·n pri·plor⭑·is ; ŝi ir⭑·is kun⭑·e kun⭑ si⭑·aj amik⭑-in⭑·oj kaj⭑ pri·plor⭑·is
          si⭑·an virg⭑·ec·on ; li nur⭑ laŭt⭑·e el·dir⭑·is si⭑·an opini⭑·on, pri·plor⭑·is
          si⭑·an sort⭑·on ; ni ali⭑·aj pov⭑·as pri·plor⭑·i la⭑ situaci⭑·on, sed⭑ ĝi est⭑·as
          tia: la⭑ sol⭑·a ekstrem⭑·-~potenc⭑·o pov⭑·as ag⭑·i tut⭑·e laŭ⭑ propr⭑·a bon⭑~trov⭑·o
          kaj⭑ kontraŭ⭑ la⭑ interes⭑·oj de⭑ l'⭑ tut⭑·a ceter⭑·a mond⭑·o .

ĝem⭑-plor⭑·i

   (ntr)

          {Plor⭑-ĝem⭑·i} : ŝi ĝem⭑-plor⭑·is tiel⭑, ke⭑ eĉ⭑ ŝton⭑·o […] dev⭑·is mol⭑·iĝ·i ;
          li plor⭑-ĝem⭑·is kaj⭑ ne⭑ pov⭑·is fin⭑·i .

sat⭑~plor⭑·i

   (ntr)

          Plor⭑·i sufiĉ⭑·e, tiom⭑ kiom⭑ oni bezon⭑·as, ĝis⭑ cert⭑·a facil⭑·iĝ·o kaj⭑
          mal·aflikt³·iĝ·o: Elke ĵet⭑·is si·n al⭑ la⭑ brust⭑·o de⭑ la⭑ edz⭑·o, sat⭑~plor⭑·is
          kaj⭑ ne⭑ plu⭑ est⭑·is sol⭑·a kun⭑ si⭑·a dolor⭑·o ; la⭑ vir⭑·in·o sat⭑~plor⭑·int·e
          daŭr⭑·ig·is: […] ; rest⭑·int·e sol⭑·a, Anfisa sat⭑~plor⭑·is kaj⭑ en·lit⭑·iĝ·is
          post⭑ la⭑ unu⭑·a hor⭑·o nokt⭑·e .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.47 2023/10/20 16:38:17 ]
     __________________________________________________________________