vidu ankaŭ la klarigojn
plum·/·o

plum·o

   1.
          Ĉiu el la korn·ec·aj tub·et·oj garn³·it·aj per lanug·o, kiu·j kovr·as la
          korp·on de bird·oj: grand·a agl·o kun grand·aj flug·il·oj kaj abund³·aj
          plum·oj ; hirund·o […] kun la pied·oj kaj kap·o ŝov·it·aj sub la
          plum·ojn ; montr·is si·n perfekt·aj dand·oj per si·aj koket·e plu·mit¹·aj
          (plum-ornam·it·aj) biret⁴·oj ; [ŝi] tiel fort·e bat·is la plum-kovr·il·on,
          ke la plum·oj flug·is kiel neĝ·aj flok·oj ; si·n ornam·i per fremd·aj
          plum·oj (pretend·i kvalit¹·ojn kaj merit·ojn ne real¹·e hav·at·ajn).

   2.
          {Skrib·il·o} far·it·a el tub·et·o de plum·o, kies ekstrem·on oni
          pint·ig·is,  el simil+form·a metal-lamen⁴·o ten·at·a per plum·ing·o: de
          la patr·o mi ricev·is libr·on, kaj de la frat·o mi ricev·is plum·on ;
          vi posed·as vid·ebl·an talent·on por la plum·o ; ŝtal-plum·o […] est·as
          tro rigid·a ; plum·o ne sent·as, paper·o silent·as .

   3.
          Aŭtor·ec·o, verk-manier·o de iu: ĉu artikol·on, verk·it·an de la
          talent·a plum·o de mi·a bo·frat·o, oni ne vol·is akcept·i ? jen sub li·a
          plum·o aper·is en 1942 La Esperantologi⁽⁺⁾·o kaj ties disciplin²·oj ;
          pli ol 50 jar·ojn post la sukces·a ek·ir·o de la german·a versi⁹·o el
          la plum·o de la ŝlagr⁽⁺⁾·o-pap·o  , la mont·oj laŭ·dir·e
          ĉiam ankoraŭ kant·as ; jam en mal·long·a temp·o vi·a plum·o, sam·e kiel
          tiu de ali·aj pri-afrik⁸·aj raport·ist·oj, est·us pli sovaĝ·a (kaj vi·a
          kor·o pli mal·lum·a) ol la kontinent¹·o Afrik⁸·o .

plu·mar·o

          Tut·o da plum·oj, ekzempl·e de unu bird·o: en la lum·o de la lun·o li
          vid·is flug·ant·an bird·on, kies or·a plu·mar·o bril·e radi·is . el·naĝ·is
          tri bel·aj blank·aj cign·oj, kun krisp·a plu·mar·o ili mal·pez·e kaj
          majest·e glit·ad·is sur la akv·o .

plum·ing·o

          Baston·et·o, al kiu oni adapt³·as skrib·o-plum·on: baston·et·o, sur kiu
          oni ten·as plum·on por skrib·ad·o, est·as plum·ing·o . apenaŭ ŝi est·is
          pren·int·a la plum·ing·on, subit·e per ek·mov·o brut·a, aŭtomat¹·a, pli
          fort·a al ŝi·a vol·o, ŝi ĝi·n romp·is en si·aj fingr·oj ; la enket¹·ist·o
          sin⁸+defend·e sving·is la plum·ing·on .

plum·uj·o

          Skatol·et·o, por ten·i skrib·o-plum·ojn: skatol·o, en kiu oni ten·as
          plum·ojn, est·as plum·uj·o ; mi hav·as en mi·a plum·uj·o du plum·ing·ojn
          sen plum·oj .

font·o-plum·o, font-plum·o

          {Skrib·il·o} , plum·ing·o kun ink·o-rezerv·uj·o: [li] tuj pren·is si·an
          font·o-plum·on kaj far·is ink-makul·on sur la karn¹·on ; ni re·trov·is […]
          or·an font-plum·on, kiu·n plur⁴·aj atest·ant·oj re·kon·is kiel li·an ;
          „bon~vol·u sub·skrib·i vi·an nom·on ĉi tie.“ la ŝip·estr·o trans·don·is
          font-plum·on al mi .

sen·plum·ig·i

          For·ig·i la plum·ojn, ekzempl·e de bird·o prepar·at·a por kuir·o: pav·oj
          […] est·as la bel·o, sed se oni nur iom sen·plum·ig·us ili·n, ili
          aspekt¹·us ne ali·e ol ni ĉiu·j ; la konsul²·o lev·is la ŝultr·ojn ĝis
          la orel·oj, kiam li dir·is tio·n, li·aj brak·oj sam+temp·e lev·iĝ·is, […]
          tio aspekt¹·is, kvazaŭ oni sen·plum·ig·is li·n kaj stuc⁽⁺⁾·is li·ajn
          flug·il·ojn ; sen·plum·ig·i kok·in·on, ne vek·ant·e mastr·in·on (lert·e
          ŝtel·i) .

   [artikol-versi⁹·o: 1.41 2024/01/02 01:35:45 ]
     __________________________________________________________________