vidu ankaŭ la klarigojn
poem¹·/·o

poem¹·o

   1.
          Grand+form·a {poezi¹·aĵ·o} , pli long·a ol {balad²·o} , oft·e dis·divid·it·a
          en ĉapitr·ojn (ĉi-okaz·e kutim·e nom·at·ajn {kant·oj^3} ): antikv·aj
          Hind⁽⁺⁾·aj poem¹·oj ; la poem¹·oj de Homer⁽⁺⁾·o kaj Heziod⁽⁺⁾·o ; la filozofi¹·a
          poem¹·o de Luk⁸-re·ci·oPri la natur·o de la ·oj“; la romantik²·aj
          poem¹·oj de Bajrono; jam ne plu tem·as pri poem¹·o verk·it·a en
          Esperant·o („La infan·a ras¹·ode  ), sed pri poem¹·o, kiu
          pov·us est·i verk·it·a en neniu ali·a lingv·o, ol Esperant·o ;
          sen·kompar·a riĉ·o kaj konciz²·o, mult+flank·a filozofi¹·a erudici³·o kiu·n
          li (Danto) en·verŝ·as en si·an Poem¹·on (t.e. en la Di·an Komedi¹·on)
          kaj al kiu simil·an li supoz·as ankaŭ en la leg·ant·o .

   2.
          {Poezi¹·aĵ·o} , {vers·aĵ·o}

   Rim.: La poem¹·oj^1 ekzist·as en ĉiu·j literatur·oj, sed ial la okcident·aj
   lingv·oj mal·hav·as termin·on por tiu form·o poezi¹·a, kaj la okcident·aj
   esperant·ist·oj oft·e nom·as poem¹·o ĉia·n ajn poezi¹·aĵ·on. Por parol·ant·o de
   lingv·o kiu hav·as apart·an nom·on por poem¹·oj^1 tio est·as egal·e strang·a,
   kiel nom·i ĉia·n proz¹·aĵ·on roman¹·o (cel·ant·e ĉi tiu·n analogi⁽¹⁾·on, Kab⁽⁺⁾·e en si·a
   vort·ar·o difin·is poem¹·on kielroman¹·on en vers·oj“). La vort·o poem¹·o tamen
   est·is oficial·ig·ind·a nur por la strikt⁽⁺⁾·a senc·o grand+form·a, ali·e ĝi est·us
   mal·neces·a du·obl·aĵ·o por la vort·opoezi¹·aĵ·o“.

poem¹·ar·o

   1.
          {Kolekt·o} da poem¹·oj^1: tradici¹·a majstr·o-verk·o de orient·a poet¹·o
          est·is poem¹·ar·o el kvin poem¹·oj, nom·at·aKvin·op·o“.

   2.
          {Kolekt·o} da poezi¹·aĵ·oj: „Plen·a poem¹·ar·ode Eŭgen⁽⁺⁾·o  ,
          el·don·it·a en Seri·o _Stafet⁽⁺⁾·o_ (numer·o 18a, 1994).

   [artikol-versi⁹·o: 1.106 2023/11/22 09:25:17 ]
     __________________________________________________________________