vidu ankaŭ la klarigojn
pol·/·o

pol·o

   1.
          {Ŝtat·an·o} de {Pol-land·o} :  ne est·is pol·o tial, ke la
          modern¹·a Pol-land·o est·is part·o de Rusi⁽⁺⁾·o, do oficial·e li est·is rus·o
          ; do mi konklud·as, ke Kopernik⁽⁺⁾·o est·is pol·o ; dum elekt·oj en
          oktobr⁽⁺⁾·o la pol·a popol·o voĉ-don·is pli·mult·e por ali·aj, tiel ke
           kun si·a parti·o  for·pis⁹·is si·n el la reg·ist·ar·o .
          {pol-land·an·o} , {pol·uj·an·o}

   2.
          Hom·o kun pol·a naci·ec·o: la person·oj, kiu·j ne kompren·as la uz·ad·on
          de la artikol·o (ekzempl·e rus·oj  pol·oj, kiu·j ne sci·as ali·an
          lingv·on krom si·a propr·a), pov·as en la unu·a temp·o tut·e ne uz·i la
          artikol·on ; pol·a patriot¹·o dir·as, ke enPol·uj·oĉiu·j dev·as est·i
          pol·oj, sed tiu·j sam·aj pol·oj indign·as, kiam en ali·a land·o oni
          postul·as, ke ili est·u ne-pol·oj .

   Rim.: En Fundament·a Krestomati²·o aper·as la vort·opol·oankaŭ kun la
   signif·o „ {polus·o} “: la tri-angul·o for·mit¹·a, sur la sfer¹·o ĉiel·a, per la
   pol·o, la zenit·o kaj la sun·o .

pol-in·o

   1.
          Vir·in·a pol·o^1: pol-in·oj el la orient·a part·o de si·a land·o vizit·as
          ne nur  , sed ankaŭ ali·ajn ukrain⁽⁺⁾·ajn urb·ojn .

   2.
          Vir·in·a pol·o^2: super ĉiu·j vir·in·oj, plej am·ind·aj Pol-in·oj, gaj·aj,
          kiel la jun·aj katet⁽⁺⁾·oj, blank·a roz·a la vang·o, kvazaŭ lakt·o kaj
          sang·o, la okul·ojbril·ant·aj stel·et·oj ; la nun·a film⁸·o tem·as pri
          la dev·ig·aj divorc⁽⁺⁾·oj dram¹·aj de famili·oj kun fremd·aj edz·in·oj,
          precip·e rus·in·oj, bulgar⁸-in·oj, pol-in·oj kaj ali·aj el la iam·a
          social²·ism·a tend·ar·o .

pol·a

   1.
          Rilat·ant·a al pol·oj, ili·a naci·ec·o  ŝtat·o: pol·a {lingv·o} ,
          aŭtor·o, konstituci²·o; litv⁽⁺⁾·a pol·a poet¹·o  , el Viln⁽⁺⁾·o
          for·pel·it·a de la rus·a reg·ist·ar·o, son·ig·is tra Eŭrop·o geni¹·an
          al·vok·on al sankt·iĝ·o de si·a popol·o por sav·i ĉiu·jn gent·ojn de l'
          mond·o ; li esprim·is la dezir·on, ke li·a verk·o, krom la part·oj
          rus·a, pol·a, franc·a kaj german·a, en·hav·u ankaŭ part·on Esperant·an ;
          sufer·as la pol·a popol·o .

   2.
          (la pol·a) la naci·a lingv·o de Pol-land·o: gramatik·o pol·a ; la
          traduk·oj german·a, rus·a kaj pol·a ; li traduk·as abund³·e el la pol·a
          .

Pol·uj·o

          {Pol-land·o} : la land·o de la pol·oj est·as Pol·uj·o ; en Portugal⁽⁺⁾·uj·o
          kontraŭ 1000 vir·oj est·as 1091 vir·in·oj, en Norveg⁸·uj·o 1090, en
          Pol·uj·o 1076 ; la mort·o rab·is al ni Jozef·on  , la
          simpati¹·an kaj de ĉiu·j am·at·an apostol¹·on de ni·a afer·o en Pol·uj·o ;
          Reĝ·o-land·o Rus-land·a Pol·uj·o ; ĉu vi dezir·as per milit·o pren·i
          Pol·uj·on tut·an  nur lim·an pec·on ; la Pol·uj·o ne pere·is .
          {Pol-land·o} , {Poli⁽⁺⁾·o}

Pol-land·o

          {Ŝtat·o} situ⁸·ant·a en centr·a {Eŭrop·o} kaj lim·ant·a nord·e al Balt⁽⁺⁾·a
          Mar·o, {Rus·uj·o} kaj {Litovi⁽⁺⁾·o} , orient·e al Belorusi⁽⁺⁾·o kaj
          {Ukrain⁽⁺⁾·uj·o} , okcident·e al {German·uj·o} kaj sud·e al Slovak⁽⁺⁾·uj·o kaj
          {Ĉeĥ⁽⁺⁾·uj·o} : la ĉef·urb·o de Pol-land·o est·as Varsovi·o ĉe la
          proksim·um·a mez·o de la flu·o de river·o Vist¹·ul·o ; 
          (rus·a enklav⁽⁺⁾·o inter Litovi⁽⁺⁾·o kaj Pol-land·o) ; Pol-land·o est·as 97%-e
          rom⁽⁺⁾-katolik¹·a ŝtat·o sed ironi¹·een li·a propr·a land·ola pli·mult·o
          defi⁹·as pap·ajn edikt³·ojn pri ekzempl·e abort¹·ig·o kaj seks-rilat·oj
          antaŭ-ge·edz·aj ; dum la last·a jar-dek·o EU-land·oj trans·lok·is part·on
          de si·a produkt·ad·o al Pol-land·o kaj tio pli·bon·ig·is la pag-bilanc¹·on
          ; la oficial·a nom·o de Pol-land·o est·as Pol·a Respublik¹·o . {Poli⁽⁺⁾·o} ,
          {Pol·uj·o}

          Rim.: La nom·o est·as gent·o-baz¹·a (AdE), sed uz·as la fin-vort·on -land
          anstataŭ -uj/-i pro inter·naci·ec·o  Esperant·a tradici¹·o.

pol-land·an·o

          Loĝ·ant·o de Pol-land·o: li est·u simpl·e honest·a Pol-land·an·o ; sam·e:
          pol·opol-land·an·o  pol·uj·an·o (= loĝ·ant·o de Pol·uj·o; li pov·as
          est·i pol·o, jud³·o, german·o, rus·o k.t.p.) ; la verk·o en·ten·is ar·on
          da anekdot¹·oj pri tip¹·a pol-land·an·o, li·a karakter·o, kaj ceter·e
          bild¹·ig·is la viv-kondiĉ·ojn de tiu period¹·o . {pol·o}

pol·uj·an·o

          {pol-land·an·o} {pol·o^1}

Grand~pol·uj·o

          Region·o en okcident·a Pol-land·o kun ĉef·urb·o Poz¹-nan⁹·o: de la
          pra~mal·nov·a temp·o  hav·is strategi²·an rol¹·on, trov·iĝ·ant·e ĉe
          la lim+kruc·iĝ·o de la t.n. Grand~pol·uj·o, Pomeri⁽⁺⁾·o, Brandenburgio kaj
          Silezi⁽⁺⁾·o ; pagan⁽⁺⁾·a princ-land·o trov·iĝ·ant·a sur la teren⁸·oj de la
          nun·temp·a Grand~pol·uj·o .

Mal·grand~pol·uj·o

          Region·o en sud+orient·a Pol-land·o kun ĉef·urb·o Krakov⁽⁺⁾·o: Mjeŝko la
          1-a […] dum si·aj last·aj vi~voj·ar·oj ek·milit·is kun Ĉeĥi⁽⁺⁾·o konker⁴·ant·e
          Silezi⁽⁺⁾·on kaj ver+ŝajn·e Mal·grand~pol·uj·on ;

          Rim.:Trov·ebl·as foj·e ankaŭ la nom·o Et~pol·uj·o

   [artikol-versi⁹·o: 1.34 2023/10/20 16:38:17 ]
     __________________________________________________________________