poliglot²·/·o

poliglot²·o

          {Plur⁴+lingv⭑·ul·o} : oni pov⭑·as est⭑·i poliglot²·o, ne⭑ est⭑·ant·e lingv⭑·ist·o;
           , rus- kaj⭑ jud³·--de·ven⭑·a uson⁹·a psikiatr⁽⁺⁾·o,
          poliglot²·o, ekzegez⁽⁺⁾·ist·o ; poliglot²·oj est⭑·as la⭑ pastor⁽⁺⁾·oj, ĉu⭑ ne⭑ ?

poliglot²·ec·o, poliglot²·o

          {Plur⁴+lingv⭑·ec·o} : la⭑ nombr⭑·o de⭑ la⭑ radik⭑·oj dev⭑·as est⭑·i tre⭑
          mal·grand⭑·a, kaj⭑ ĉio ali⭑·a dev⭑·as est⭑·i kre⭑·at·a laŭ⭑ la⭑ leĝ⭑·oj de⭑ la⭑
          lingv⭑·o (ne⭑ pren⭑·at·a simpl⭑·e el⭑ la⭑ ekzist⭑·ant·aj lingv⭑·oj por⭑ plaĉ⭑·i al⭑
          la⭑ poliglot²·ul·oj) ; kiel⭑ ekzempl⭑·on de⭑ mir⭑·ind·a poliglot²·ec·o la⭑
          aŭtor⭑·o menci³·as, inter⭑ ali⭑·aj, la⭑ ital⁸·on  (1774-1849), si⭑·a+temp⭑·e kon⭑·at·a kiel⭑ „la⭑ plej⭑ poliglot²·a
          poliglot²·o”, kiu, laŭ⭑ divers⭑·aj taks⭑·oj, parol⭑·is de⭑ 70 ĝis⭑ 100
          lingv⭑·ojn .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.21 2023/10/20 16:38:17 ]
     __________________________________________________________________