vidu ankaŭ la klarigojn
ponard·/·o

ponard·o

          Pint·a ambaŭ·tranĉ·a mal·long·a pik {arm·il·o} : el·ir·os la loĝ·ant·oj de
          la urb·oj de  , far·os fajr·on, kaj brul·ig·os la arm·il·ojn,
          la ŝild·ojn kaj kiras·ojn, la paf-ark·ojn kaj sag·ojn, la ponard·ojn
          kaj lanc¹·ojn ; lud·ant·e, l' arab⁸·oj ponard·ojn ĵet·ad·is kaj ili·n en
          flug·o kun ĝoj·o kapt·ad·is ; la unu·a vort·o, kiu el·ir·os el vi·aj
          lip·oj, frap·os kiel mort·ig·a ponard·o la kor·on de vi·aj frat·oj ; la
          Grek⁸·o el·tir·is mal·dik·an ponard·on kaj apog·is ĝi·n sur ŝi·a nuk·o ;
           el·tir·is el sub si·a blank·a vest·o ponard·on kaj far·is
          mov·on, kvazaŭ vol·ant·e frap·i Li~kon·on inter la okul·ojn ; mi est·as
          vir·in·o respond·is la figur·o per tiel penetr·em·a voĉ·o, ke ĝi
          tra·pik·is li·an kor·on, kiel fenici⁽⁺⁾·a ponard·o ; mort·idorm·itrankvil·e dorm·i! ― per unu puŝ·o de ponard·o, li pov·us si·n de ĉio
          liber·ig·i ; kvazaŭ mil·oj da ponard·oj, kiu·j tra·flug·ad·is la cerb·on,
          pik·ad·is la tempi·ojn kaj fal·ad·is per si·aj pint·oj sur la fund·on de
          la brust·o .

ponard·i

   (tr)

          {Pik·i} per ponard·o: kadavr¹·ojmort-paf·it·aj, venen·it·aj,
          ponard·it·ajstern·iĝ·as sur tapiŝ·oj .

ponard·eg·o

          {Lanc¹·o} : mi al·ven·is ne pro  ; li lev·iĝ·is
          el inter la komun·um·o kaj pren·is ponard·eg·on en si·an man·on ; en la
          tag·o de la batal·o ne trov·iĝ·is glav·o nek ponard·eg·o en la man·oj de
          la tut·a popol·o ; indiferent·e est·as, kies ponard·eg·o traf·os, se
          nur la best·o est·os bon·e traf·it·a .

   [artikol-versi⁹·o: 1.28 2023/10/20 16:38:17 ]
     __________________________________________________________________