prav⭑·/·a

prav⭑·a

   1.
          (iu) Hav⭑·ant·a {opini⭑·o} n aŭ⭑ kondut⭑·on konform⭑·an al⭑ ver⭑·o kaj⭑ just⭑·o:
          oni juĝ⭑·u ili·n, kaj⭑ oni deklar¹·u prav⭑·a la⭑ prav⭑·ul·on, kaj⭑ la⭑
          mal·prav⭑·ul·on oni kondamn⭑·u ; plendito, kio·n vi pov⭑·as dir⭑·i por⭑ vi⭑·a
          prav⭑·iĝ·o ? koler⭑·o prav⭑·ec·on ne⭑ don⭑·as ; larm⭑·oj prav⭑·ec·on ne⭑ pruv⭑·as .

   2.
          (io) Konform⭑·a al⭑ ver⭑·o kaj⭑ just⭑·o, pp opini⭑·o: kial⭑ vi mal·laŭd⭑·as
          prav⭑·ajn vort⭑·ojn ? la⭑ kalkul⭑·o ŝajn⭑·e est⭑·as tut⭑·e prav⭑·a kaj⭑ pov⭑·as
          tim⭑·ig·i ĉiu·n ; ĝi⭑·a prav⭑·ec·o est⭑·as met⭑·it·a ekster⭑ ĉia·n dub⭑·on .

prav⭑·e

          Konform⭑·e al⭑ ver⭑·o kaj⭑ just⭑·o: prav⭑·e pun⭑·it·e laŭ·merit⭑·e ; tiu ĉi⭑
          universal⭑·a sign⭑·a skrib⭑·ad·o, […] prav⭑·e port⭑·is la⭑ nom⭑·on
          „pazigrafi⁽⁺⁾·o“ ; mi aŭd⭑·is la⭑ sen·dub⭑·an son⭑·on de⭑ krup⭑·o, kiu tut⭑·e
          prav⭑·e plen⭑·ig·is per⭑ tia tim⭑·o la⭑ kor⭑·ojn de⭑ la⭑ ge·patr⭑·oj .

prav⭑·o

          Ĉio, kio ig⭑·as iu·n aŭ⭑ io·n prav⭑·a: ju⭑ pli⭑ da⭑ hav⭑·o, des⭑ pli⭑ da⭑ prav⭑·o
          ; [ili] argument⭑·as, ke⭑ [tio] kre⭑·us mal·stabil⁹·ec·on, […] – ne⭑
          sen·prav⭑·e .

prav⭑·i

   (ntr)

          Est⭑·i prav⭑·a: kiu jam⭑ hav⭑·as, tiu prav⭑·as ; tiu kritik⭑·ant·o iel⭑
          prav⭑·as ; li cert⭑·e prav⭑·as, dir⭑·ant·e, ke⭑ […] .

prav⭑·ig·i

   1.
          Deklar¹·i, montr⭑·i iu·n prav⭑·a: ili est⭑·is invit⭑·it·aj al⭑ la⭑ juĝ⭑·ej·o, por⭑
          prav⭑·ig·i si·n kontraŭ⭑ la⭑ plend⭑·oj, lev⭑·it·aj kontraŭ⭑ ili ; kiu·n
          prav⭑·ig·i kaj⭑ kiu·n kulp⭑·ig·i ? mi pov⭑·as nenio·n dir⭑·i por⭑ mi⭑·a prav⭑·ig·o
          ; per⭑ kio ni ni·n prav⭑·ig·u ? jen⭑ mi don⭑·is mil⭑ arĝent⭑·ajn mon⭑·er·ojn
          al⭑ vi⭑·a frat⭑·o […] kaj⭑ antaŭ⭑ ĉiu·j vi est⭑·as prav⭑·ig·it·a ; kiu tro⭑ si·n
          prav⭑·ig·as, tiu mem⭑ si·n kulp⭑·ig·as ; ne·sci⭑·ad·o de⭑ leĝ⭑·o neniu·n
          prav⭑·ig·as ; ĉio kun·iĝ⭑·is, por⭑ prav⭑·ig·i ili·n, por⭑ el·montr⭑·i la⭑
          ĝust⭑·ec·on de⭑ li⭑·aj supoz⭑·oj .

   2.
          Deklar¹·i, montr⭑·i io·n prav⭑·a: rest⭑·as far⭑·i nur⭑ kelk⭑·ajn paŝ⭑·ojn por⭑
          prav⭑·ig·i si⭑·ajn esper⭑·ojn ; nenio plu⭑ est⭑·as prav⭑·ig·ebl·a, la⭑ far⭑·o
          star⭑·as kaj⭑ atest⭑·as kontraŭ⭑ ni ; per⭑ erar⭑·o ne⭑ prav⭑·iĝ·as la⭑ far⭑·o .
          {konfirm⭑·i}

mal·prav⭑·a

   1.
          Hav⭑·ant·a opini⭑·on kontraŭ⭑·an al⭑ ver⭑·o kaj⭑ just⭑·o: la⭑ for·est⭑·ant·o ĉiam⭑
          est⭑·as mal·prav⭑·a ; vi est⭑·is ankaŭ⭑ mal·prav⭑·aj, nom⭑·ant·e ebri¹·an hom⭑·on
          milit⭑·estr·o .

   2.
          (pp opini⭑·o) Ne⭑ konform⭑·a al⭑ just⭑·o kaj⭑ ver⭑·o: mal·prav⭑·a
          (sen·fundament⭑·a) plend⭑·o (vd {kondamn⭑·i^2} ); tia parol⭑·ad·o est⭑·as
          tut⭑·e mal·prav⭑·a ; la⭑ pens⭑·oj de⭑ tiu vir⭑·in·o est⭑·is tre⭑·eg·e,
          sen·prudent⭑·e mal·prav⭑·aj, kaj⭑ tamen⭑ sam⭑+temp⭑·e […] kiel⭑ kompren⭑·ebl·aj
          ili est⭑·is !

mal·prav⭑·i

   (ntr)

          Est⭑·i mal·prav⭑·a: kiu fort⭑·on ne⭑ hav⭑·as, ĉiam⭑ mal·prav⭑·as ; li
          mal·prav⭑·is pri⭑ la⭑ re·viv⭑·ig·o de⭑ jud³·a lingv⭑·o, la⭑ hebre⭑·a, per⭑ la⭑
          re·viv⭑·ig·it·a lingv⭑·o est⭑·is kre⭑·it·a la⭑ nov⭑·a israel⁹·a ŝtat⭑·o ; Paŭl⭑·o
          aper⭑·is kaj⭑ dir⭑·is al⭑ la⭑ disĉipl³·oj, ke⭑ ili mal·prav⭑·as kaj⭑ ke⭑ li
          hav⭑·as la⭑ real¹·an versi⁹·on de⭑ la⭑ evangeli¹·o ; li antaŭ·vid⭑·is tri⭑·an
          mond⭑-milit⭑·on antaŭ⭑ la⭑ fin⭑·o de⭑ la⭑ du⭑+dek⭑·a jar⭑-cent⭑·o, li feliĉ⭑·e
          mal·prav⭑·is .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.26 2023/10/20 16:38:17 ]
     __________________________________________________________________