prokrast⭑·/·i

prokrast⭑·i

   (tr)

          Trans·met⭑·i al⭑ pli⭑ mal·fru⭑·a temp⭑·o ag⭑·on, kies⭑ tuj⁽⁺⁾·an plen⭑·um·on oni
          rezign³·as: la⭑ jun⭑·ul·o ne⭑ prokrast⭑·is far⭑·i la⭑ afer⭑·on, ĉar⭑ li dezir⭑·is
          la⭑ fi·lin⭑·on de⭑  ; ili est⭑·is el·pel⭑·it·aj el⭑ Egipt⁽⁺⁾·uj·o kaj⭑ ne⭑
          pov⭑·is prokrast⭑·i, kaj⭑ ili eĉ⭑ ne⭑ pret⭑·ig·is al⭑ si manĝ⭑·aĵ·on ; fin⭑·e mi
          dev⭑·is li·n pet⭑·i, ke⭑ ni iom⭑ prokrast⭑·u la⭑ re·freŝ⭑·ig·on de⭑ la⭑
          re·memor⭑·oj ; ĉu⭑ ne⭑ est⭑·os pli⭑ bon⭑·e prokrast⭑·i la⭑ diskut¹·on ĝis⭑ post⭑
          la⭑ vesper⭑-manĝ⭑·o ? li komenc⭑·is prokrast⭑·i, per⭑ voĉ⭑·o kun⭑·e trem⭑·ant·a
          […] li deklar¹·is, ke⭑ la⭑ moment⭑·o ankoraŭ⭑ ne⭑ al·ven⭑·is ; ni ne⭑
          prokrast⭑·u, prokrast⭑·as nur⭑ mal·saĝ⭑·ul·oj kaj⭑ tro·saĝ⭑·aj ; flar⭑·ant·e
          interes⭑·eg·an artikol⭑·on, la⭑ ĵurnal⭑·ist·o sen·ŝancel⭑·e prokrast⭑·is si⭑·an
          vojaĝ⭑·on ; prokrast⭑·it·a ne⭑ est⭑·as perd⭑·it·a ; ne⭑ prokrast⭑·u ĝis⭑
          morgaŭ⭑, kio·n vi pov⭑·as far⭑·i hodiaŭ⭑ . {mal·fru⭑·ig·i} , {for·met⭑·i} ,
          {for·ŝov⭑·i}

prokrast⭑·o

          Ag⭑·o prokrast⭑·i; {mal·fru⭑·o} est⭑·iĝ·ant·a per⭑ tiu ag⭑·o: ili kun·ven⭑·is ĉi⭑
          tie·n, mi far⭑·is nenia·n prokrast⭑·on ; ho⭑, kiom⭑ mult⭑·e da⭑ temp⭑·o mi
          perd⭑·is per⭑ la⭑ prokrast⭑·o ! super⭑·a oficir⭑·o kondamn⭑·it·a al⭑ mort⭑·o kun⭑
          du⭑+jar⭑·a prokrast⭑·o ; la⭑ plej⭑ mal·grand⭑·a prokrast⭑·o pov⭑·us far⭑·i mi·n
          furioz⭑·a ; ĉiu minut⭑·o de⭑ prokrast⭑·o kompromit³·as la⭑ sukces⭑·on ; kiam⭑
          ĉi⭑ tiu direktor¹·o aŭd⭑·is mi⭑·an nom⭑·on, li sen⭑ prokrast⭑·o per⭑ telefon¹·o
          pri·parol⭑·is mi⭑·an propon⭑·on kun⭑ la⭑ estr⭑·ar·o .

prokrast⭑·ebl·a

          Kiu·n oni pov⭑·as prokrast⭑·i, por·temp⭑·e ne⭑ far⭑·i, ne⭑ okaz⭑·ig·i:
          ne·prokrast⭑·ebl·aj okup⭑·oj kaj⭑ la⭑ person⭑·aj zorg⭑·oj ; la⭑ reprezent⭑·ant·o
          de⭑ la⭑ Trans·port⭑·a Trust²·o pen⭑·is konvink⭑·i la⭑ kun·ven⭑·on, ke⭑ la⭑
          konstru⭑·ad·o de⭑ l’ metropoliten⁽⁺⁾·o est⭑·as prokrast⭑·ebl·a ĝis⭑ la⭑ 1938
          jar⭑·o ; la⭑ mal·nov⭑·a-nov⭑·a kabinet⁵·o hav⭑·as du⭑ ne·prokrast⭑·ebl·ajn
          far⭑·end·aĵ·ojn . {urĝ¹·a}

sen·prokrast⭑·e

          {Tuj⭑} : Jesu³·o do⭑ dir⭑·is al⭑ li: kio·n vi far⭑·as tio·n far⭑·u
          sen·prokrast⭑·e ; kurier⭑·on mi send⭑·os sen·prokrast⭑·e ; la⭑ kron⭑-princ⭑·o
          [...] send⭑·is ordon⭑·on sen·prokrast⭑·e re·send⭑·i la⭑ vir⭑·in·ojn en⭑ la⭑
          urb⭑·on . {sen·hezit³·e} , {sen·per⭑·e} , {sam⭑+moment⭑·e}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.35 2023/10/20 16:38:17 ]
     __________________________________________________________________