provok⁴·/·i

provok⁴·i

   (tr)

   1.
          Atak⭑·e, ŝok⁹·e instig⭑·i al⭑ batal⭑·o, al⭑ disput⭑·o aŭ⭑ ajn⭑·a re·ag⭑·o: ili
          incit⭑·ad·is Di⭑·on Kaj⭑ provok⁴·is la⭑ Sankt⭑·ul·on de⭑  ; gard⭑·u
          vi·n, princ⭑·o – dir⭑·is ŝi kun⭑ provok⁴·ant·a rigard⭑·o ; insist¹·i
          super·flu⭑·e pri⭑ si⭑·aj moral¹·aj ide⭑·oj […] oni provok⁴·as la⭑
          kontraŭ·star⭑·on de⭑ la⭑ publik⭑·o ; tio·n oni nom⭑·as nihilism²·o, – re⭑·e
          ripet⭑·is  […] per⭑ intenc⭑·e provok⁴·ant·a ton⭑·o . {agit²·i} ,
          {defi⁹·i} , {incit⭑·i} , {spit⭑·i}

   2.
          Est⭑·ig·i motiv¹·ojn de⭑ batal⭑·o aŭ⭑ disput⭑·o, ĝi·n iel⭑ {kaŭz⭑·i} : serv⭑·as
          […] hom⭑·o mal·pac⭑·em·a por⭑ provok⁴·i mal·pac⭑·on ; kiu efektiv⭑·e provok⁴·as
          la⭑ ribel⭑·on ? si⭑·an inter·ven⭑·on li far⭑·is en⭑ tre⭑ ne·serioz⭑·a ton⭑·o kun⭑
          la⭑ cel⭑·o provok⁴·i rid⭑·ojn ; tiu propon⭑·o provok⁴·is grand⭑·an polemik¹·on
          ; [ili⭑·a] impertinent³·a sin⁸-ten⭑·o […] provok⁴·as ni⭑·an just⭑·an indign⭑·on
          ; provok⁴·i ŝtorm⁹·on en⭑ glas⭑·o da⭑ akv⭑·o . {el·vok⭑·i^2} , {instig⭑·i^1.b}
          , {kaŭz⭑·i} , {post·tir⭑·i^2}

provok⁴·a

          Provok⁴·ant·a: jun⭑·a dand⭑·' afekt⭑·e tro⭑ provok⁴·a ; nigr⭑·a, ond⭑+lini⭑·a
          harar⁽⁺⁾·o, brun⭑·aj okul⭑·oj, et⭑·aj provok⁴·aj lip⭑-har⭑·oj ; li emfaz³·as
          ĉi⭑-last⭑·an demand⭑·on tiom⭑, ke⭑ mi preskaŭ⭑ forges⭑·as la⭑ iom⭑ komplik¹·an
          kun·tekst⭑·on kaj⭑ rigard⭑·as ĝi·n kiel⭑ provok⁴·an instig⭑·on al⭑ ag⭑·o ;
          apenaŭ⭑ rest⭑·as spac⭑·o por⭑ al·log⭑·a ― aĉet⭑+provok⁴·a ― fot⁹·o aŭ⭑ desegn⭑·aĵ·o
          ; neniam⭑ li⭑·aj artikol⭑·oj, oft⭑·e provok⁴·aj, ted⭑·is leg⭑·ant·ojn .

provok⁴·o

          Ag⭑·o, sin⁸-ten⭑·o sent⭑·at·a kiel⭑ ekscit⭑·a, re·ag⭑·--instig⭑·a: jes⭑,  ,
          mi far⭑·is la⭑ provok⁴·on, ĉu⭑ mal·bon⭑·e ? vi mis·uz⭑·as tro⭑ da⭑ lok⭑·o, […]
          rukt⭑·as kun⭑ provok⁴·o ; mi do⭑ pov⭑·as nun⭑ esper⭑·i, ke⭑ vi akcept⭑·os mi⭑·an
          provok⁴·on kaj⭑ ne⭑ dev⭑·ig·os mi·n uz⭑·i super·fort⭑·ajn rimed⭑·ojn ; ĉu⭑ vi
          opini⭑·as formal²·e neces⭑·a ŝajn⭑·ig·i mal·pac⭑·an disput⭑·on, kiu pov⭑·as est⭑·i
          pretekst⭑·o al⭑ mi⭑·a provok⁴·o ? li vol⭑·is evit⭑·i provok⁴·on […], prezent⭑·i
          si·n kiel⭑ humil⭑·a serv⭑·ist·o .

provok⁴·ist·o

          Hom⭑·o, kiu provok⁴·e ag⭑·as komisi⭑·e de⭑ aŭtoritat⭑·o dezir⭑·ant·a
          pretekst⭑·on por⭑ ĝeneral¹·a sub·prem⭑·ad·o: kiu·j kri⭑·as: „for⭑ la⭑
          neŭtral²·ism·on!“ en⭑ la⭑ teror⁽⁺⁾-land⭑·oj, tiu·j, en⭑ plej⭑ bon⭑·a okaz⭑·o,
          est⭑·as blind⭑·aj fanatik²·ul·oj, aŭ⭑ simpl⭑·e provok⁴·ist·oj ; larĝ⭑·aj rajt⭑·oj
          est⭑·as grand⭑·a riĉ⭑·ec·o en⭑ demokrati⁸·o, sed⭑ ili pov⭑·as est⭑·i mis·uz⭑·at·aj
          de⭑ provok⁴·ist·oj dezir⭑·ant·aj star⭑·ig·i hom⭑·on kontraŭ⭑ hom⭑·o ; trakt⭑·i la⭑
          inter·parol⭑·ant·on kiel⭑ provok⁴·ist·on kaj⭑ spion⭑·on .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.21 2023/10/20 16:38:17 ]
     __________________________________________________________________