prunt⭑·/·i

prunt⭑·i

   (tr)

   1.
          {Dispon⭑·ig·i} al⭑ iu io·n re·don⭑·ot·an post⭑ difin⭑·it·a temp⭑·o; prunt⭑·e
          {don⭑·i} : unu⭑·e mi re·don⭑·as al⭑ vi la⭑ mon⭑·on, kiu·n vi prunt⭑·is al⭑ mi,
          du⭑·e mi dank⭑·as vi·n por⭑ la⭑ prunt⭑·o ; ĉu⭑ vi afabl⭑·e konsent⭑·os prunt⭑·i
          al⭑ mi ĉi⭑ tiu·n libr⭑·on ĝis⭑ morgaŭ⭑ ! prunt⭑·u al⭑ mi vi⭑·ajn galoŝ⭑·ojn
          […], en⭑ la⭑ ĝarden⭑·o est⭑·as tre⭑ mal·sek⭑·e ; kor⭑·an dank⭑·on al⭑ la⭑ […]
          universitat⭑·o, kiu prunt⭑·is al⭑ ni si⭑·ajn ĉambr⭑·ojn ; li sufiĉ⭑·e oft⭑·e
          prunt⭑·is si⭑·an nom⭑·on al⭑ amik⭑·oj en⭑ moment⭑·a embaras⭑·o de⭑ mon⭑·o .
          {kredit¹·i} , {lu⭑·ig·i}

   2.
          Far⭑·i, ke⭑ iu dispon⭑·ig·u al⭑ ni io·n re·don⭑·ot·an post⭑ difin⭑·it·a temp⭑·o;
          prunt⭑·e {pren⭑·i} : [li] prunt⭑·is de⭑ la⭑ najbar⭑·o ĉeval⭑·on ; ni prunt⭑·as
          mon⭑·on por⭑ impost¹·oj por⭑ la⭑ reĝ⭑·o, don⭑·ant·e garanti⭑·aĵ·e ni⭑·ajn kamp⭑·ojn
          ; vi pov⭑·as prunt⭑·i al⭑ vi la⭑ vest⭑·ojn ; [tiu·j] loĝ⭑·ant·aj en⭑ urb⭑·oj,
          prunt⭑·as la⭑ neces⭑·ajn libr⭑·ojn el⭑ bibliotek¹·oj ; [vi] de⭑ ŝmink⁽⁺⁾·aĵ·oj
          prunt⭑·as (ŝajn⭑·ig·as) la⭑ san⭑·on de⭑ l'⭑ vizaĝ⭑·o ; li dent⭑·ojn prunt⭑·i ne⭑
          bezon⭑·as ; vilaĝ⭑·an·o kredit¹·as, vilaĝ⭑·estr·o prunt⭑·as . {lombard⁽⁺⁾·i} ,
          {lu⭑·i}

   3.
          Trans·pren⭑·i kaj⭑ {asimil²·i} vort⭑·on aŭ⭑ esprim⭑·on el⭑ ali⭑·a lingv⭑·o:
          [ĉiu·j] lingv⭑·oj [ankaŭ⭑] prunt⭑·as neces⭑·ajn esprim⭑·ojn kaj⭑ vort⭑·ojn el⭑
          fremd⭑·aj lingv⭑·oj ; kiam⭑ la⭑ portugal⁽⁺⁾·a lingv⭑·o est⭑·is trans·port⭑·at·a de⭑
          la⭑ unu⭑·aj kolon⭑·i[…]antoj al⭑ Brazil⁸·o, ĝi […] ekster·ordinar⭑·e
          riĉ⭑·iĝ·is sub⭑ la⭑ influ⭑·o de⭑ la⭑ indiĝen⁴·oj (el⭑ kies⭑ idiom²·oj la⭑
          brazil⁸·a portugal⁽⁺⁾·a lingv⭑·o prunt⭑·is mult⭑·eg·e da⭑ termin⭑·ar·o: plant⭑·a,
          arb⭑·a, best⭑·a, bird⭑·a, ktp) .

prunt⭑·e

          Kun⭑ kondiĉ⭑·o re·don⭑·i post⭑ difin⭑·it·a temp⭑·o: mi⭑·aj frat⭑·oj […] don⭑·is al⭑
          ili prunt⭑·e mon⭑·on kaj⭑ gren⭑·on ; ne⭑ pren⭑·u prunt⭑·e kaj⭑ ne⭑ prunt⭑·e don⭑·u
          ; mi ne⭑ prunt⭑·e~don⭑·is procent⭑·eg·e, mi ne⭑ pren⭑·is prunt⭑·e ; don⭑·u al⭑ mi
          prunt⭑·e! mi tuj⭑ kvit⭑·iĝ·os kun⭑ la⭑ mastr⭑·o de⭑ la⭑ restoraci⭑·o, mi
          bezon⭑·us nur⭑ ĉirkaŭ⭑ du⭑×cent⭑ rubl¹·ojn ; send⭑·u al⭑ mi prunt⭑·e dek⭑-du⭑·on
          da⭑ fork⭑·et·oj ; li est⭑·as pret⭑·a don⭑·i al⭑ la⭑ re·ĝin²·o rimed⭑·ojn prunt⭑·e
          el⭑ la⭑ preĝ⭑·ej·aj en·spez⭑·oj ; perd⭑·iĝ·as per⭑ prunt⭑·e~don⭑·o amik⭑·o kaj⭑ mon⭑·o
          .

prunt⭑·o

   1.
          {Prunt⭑·ad·o} : mi dank⭑·as vi·n por⭑ la⭑ prunt⭑·o ; ni hav⭑·as kvin⭑ nov⭑·ajn
          regiment⭑·ojn […] ni dev⭑·as dir⭑·is li far⭑·i nov⭑·an prunt⭑·on ; prunt⭑·o
          amik⭑·on for·pel⭑·as .

   2.
          {Prunt⭑·aĵ·o} : la⭑ kort⭑·eg·o […] ricev⭑·is sufiĉ⭑·e grand⭑·ajn prunt⭑·ojn ;
          post⭑ kiam⭑  ricev⭑·is la⭑ prunt⭑·on, oni ne⭑ vid⭑·is li·n plu⭑ en⭑
          Nov⭑~pont⭑·o ; la⭑ Komitat⭑·o de⭑ UEA deklar¹·is si·n pret⭑·a konsider⭑·i la⭑
          ŝuld⭑·ojn de⭑ TEJO al⭑ UEA sen·rent⭑·um·a prunt⭑·o .

prunt⭑·ad·o

   1.
          Ag⭑·o don⭑·i prunt⭑·e: [ili] ne⭑ pli·grand⭑·ig·as la⭑ trezor⭑·on per⭑ komerc⭑·ad·o
          aŭ⭑ prunt⭑·ad·o por⭑ procent⭑·oj, sed⭑ mal·ŝpar⭑·as si⭑·an riĉ⭑·aĵ·on ; prunt⭑·ad·o
          de⭑ mon⭑·o kontraŭ⭑ interez⁽⁺⁾·o est⭑·as pervers⁽⁺⁾·a manier⭑·o akir⭑·i hav⭑·aĵ·on,
          laŭ⭑ Aristotel⁽⁺⁾·o .

   2.
          Ag⭑·o pren⭑·i prunt⭑·e: kondiĉ⭑·oj pri⭑ prunt⭑·ad·o est⭑·as sever⭑·aj .

prunt⭑·aĵ·o

   1.
          Io prunt⭑·e don⭑·it·a aŭ⭑ pren⭑·it·a: tiu cirk¹·ist·o promes⭑·is tuj⭑ re·don⭑·i la⭑
          prunt⭑·aĵ·on, sed⭑ temp⭑·o pas⭑·is, kaj⭑ la⭑ cirk¹·ist·o ĉiam⭑ el·pens⭑·is nov⭑·ajn
          turn⭑·ojn por⭑ evit⭑·i la⭑ re·pag⭑·on ; EU pret⭑·os financ¹·e help⭑·i per⭑
          subvenci⁴·oj kaj⭑ prunt⭑·aĵ·oj kun⭑ valor⭑·o de⭑ tri⭑ miliard¹·oj da⭑ eŭr⁹·oj .

   2.
          Vort⭑·on aŭ⭑ esprim⭑·o trans·pren⭑·it·a kaj⭑ asimil²·it·a el⭑ ali⭑·a lingv⭑·o: la⭑
          jakut⁽⁺⁾·a est⭑·as efektiv⭑·e iom⭑ pli⭑ aglutin⁽⁺⁾·a ol⭑ la⭑ otoman⁽⁺⁾·a – la⭑
          Turk⭑·uj·a turk⭑·a lingv⭑·o – pro⭑ la⭑ mult⭑·aj arab⁸·aj kaj⭑ ali⭑·aj prunt⭑·aĵ·oj
          en⭑ ĉi⭑ tiu) ; la⭑ island⁸·a kaj⭑ la⭑ gael¹⁰·a est⭑·as tre⭑ mal·sam⭑·aj lingv⭑·oj
          (malgraŭ⭑ la⭑ menci³·it·aj vort⭑·ar·aj prunt⭑·aĵ·oj) . {kalke⁽⁺⁾·o^1} ,
          {prunt⭑-vort⭑·o} {paŭs⁽⁺⁾·aĵ·o^2}

al·prunt⭑·i, prunt⭑·e~don⭑·i

   (tr)

          {Prunt⭑·i^1} : ĝi est⭑·as en⭑ la⭑ libr⭑·uj·o, mi prunt⭑·e~don⭑·os ĝi·n al⭑ vi
          kun⭑ plezur⭑·o .

          Rim.: Pli⭑ regul⭑·e oni skrib⭑·u adverb⭑·on apart⭑·e de⭑ verb⭑·o: prunt⭑·e
          don⭑·i; don⭑·i prunt⭑·e.

de·prunt⭑·i, prunt⭑·e~pren⭑·i

   (tr)

          {Prunt⭑·i^2} mi de·prunt⭑·is la⭑ disk¹·on de⭑ amik⭑·o kaj⭑ mir⭑·eg·is:
          psikedel⁽⁺⁾·a spert⭑·o ! se⭑ mi vol⭑·as prunt⭑·e~pren⭑·i mon⭑·er·on, ili volont⭑·e
          don⭑·as al⭑ mi .

          Rim.: Pli⭑ regul⭑·e oni skrib⭑·u adverb⭑·on apart⭑·e de⭑ verb⭑·o: prunt⭑·e
          pren⭑·i; pren⭑·i prunt⭑·e.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.37 2023/11/22 21:22:19 ]
     __________________________________________________________________