pun⭑·/·i

pun⭑·i

   (tr)

   1.
          Kaŭz⭑·i al⭑ iu sufer⭑·on kompens¹·e de⭑ ties⭑ mal·bon⭑~ag⭑·o aŭ⭑ kulp⭑·o: kiu
          [si⭑·an fil⭑·on] am⭑·as, tiu baldaŭ⭑ li·n pun⭑·as ; ne⭑ pun⭑·u infan⭑·ojn antaŭ⭑
          fremd⭑·ul·oj ; send⭑·it·on oni aŭskult⭑·as aŭ⭑ ne⭑ aŭskult⭑·as, sed⭑ ne⭑ pun⭑·as
          nek⭑ insult⭑·as ; per⭑ mon⭑·o, ne⭑ per⭑ man⭑·o, pun⭑·u vilaĝ⭑·an·on ; kun⭑·e
          kapt⭑·it·e, kun⭑·e pun⭑·it·e ; pro⭑ tabak⭑·a kontraband²·o en⭑ Briti⁽⁺⁾·o kutim⭑·e
          oni pun⭑·as per⭑ ĝis⭑ kvar⭑ jar⭑·oj da⭑ mal·liber⭑·o ; vu⁽⁺⁾+du⭑·ist·oj kaj⭑
          fetiĉ¹·ist·oj pun⭑·as per⭑ mal·ben⭑·oj aŭ⭑ eĉ⭑ bat⭑·oj tiu·jn, kiu·j ne⭑ de·met⭑·as
          ekster⭑ la⭑ sankt⭑·ej·o si⭑·ajn ŝu⭑·ojn . {pag⭑·i} , {ricev⭑·i} .

   2.
          Pun⭑·i^1 ties⭑ far⭑·int·on: la⭑ Etern⭑·ul·o el·ir⭑·os el⭑ Si⭑·a lok⭑·o, por⭑ pun⭑·i
          la⭑ mal·bon⭑~ag⭑·ojn de⭑ la⭑ loĝ⭑·ant·oj de⭑ la⭑ ter⭑·o ; la⭑ pek⭑·oj de⭑ li⭑·aj
          patr⭑·oj est⭑·as pun⭑·at·aj en⭑ la⭑ tri⭑·a kaj⭑ kvar⭑·a generaci⭑·o ; tia·jn
          barbar¹·aĵ·ojn uson⁹·a tribunal¹·o pun⭑·as per⭑ nur⭑ unu⭑+jar⭑·a mal·liber⭑·ig·o .

pun⭑·o

          Sufer⭑·o per⭑ kiu oni pun⭑·as: kiu·n la⭑ Etern⭑·ul·o am⭑·as, tiu·n Li
          pun⭑-korekt⭑·as ; am⭑·o kaj⭑ pun⭑·o loĝ⭑·as komun⭑·e ; de⭑ kiu la⭑ kulp⭑·o, por⭑
          tiu la⭑ pun⭑·o ; vi am⭑·ind·um·as vir⭑·in·on, al⭑ kiu est⭑·as mal·permes⭑·it·e je⭑
          pun⭑·o de⭑ mort⭑·o est⭑·i favor⭑·a ; vi port⭑·os la⭑ pun⭑·on pro⭑ vi⭑·a mal·bon⭑~ag⭑·o
          dum⭑ kvar⭑×dek⭑ jar⭑·oj ; la⭑ juĝ⭑·ist·ar·o verdikt¹·as kvin⭑+jar⭑·an ekzil⭑·on kun⭑
          pun⭑-labor⭑·o .

pun⭑·ind·a

          Ind⭑·a ricev⭑·i pun⭑·on:

        1:
                viv⭑·is pun⭑·ind·e, mort⭑·is rid⭑-ind⭑·e ; dung⭑·ant·oj evit⭑·ant·aj
                impost¹-pag⭑·on sent⭑·as si·n ne·pun⭑·ind·aj ;

        2:
                vi⭑·aj pun⭑·ind·aj mal·bon⭑·eg·aj far⭑·oj est⭑·os pardon⭑·it·aj al⭑ vi ; mi
                konfes⭑·as ke⭑ mi mensog⭑·is kaj⭑ viv⭑·is du⭑·an viv⭑·on, kaŝ⭑·it·an
                dis⭑~de⭑ la⭑ hom⭑·oj, sed⭑ tio ne⭑ est⭑·as ja⭑ tiom⭑ kruel⭑·e pun⭑·ind·a ;
                pun⭑·ind·a mensog⭑·o .

sen·pun⭑·a

          Ne⭑ traf⭑·it·a de⭑ pun⭑·o: mal·virt⭑·ul·o ne⭑ rest⭑·os sen·pun⭑·a ; ne⭑ las⭑·u li·n
          sen·pun⭑·a, ĉar⭑ vi est⭑·as hom⭑·o saĝ⭑·a ; la⭑ krim⭑·o rest⭑·is sen·pun⭑·a .

sen·pun⭑·ec·o

          Mank⭑·o de⭑ pun⭑·o, kie ĝi est⭑·as atend⭑·ebl·a: la⭑ kondamn⭑·o de⭑ la⭑
          Inter·naci⭑·a Kriminal⭑·a Tribunal¹·o de⭑ la⭑ milit⭑·estr·o respond⭑·ec·a pri⭑
          detru⭑·ad·o de⭑ la⭑ sankt⭑·ej·oj de⭑ Timbuktu⁽⁺⁾·o […] mark⭑·as decid⭑·an paŝ⭑·on
          por⭑ fin⭑·i sen·pun⭑·ec·on por⭑ ĉi⭑ tiu·j milit⭑·aj krim⭑·oj .

sen·pun⭑·ig·o

          For·ig⭑·o de⭑ leĝ⭑·a pun⭑·o pro⭑ iu ag⭑·o: ni⭑·a projekt⭑·o pled²·as por⭑ la⭑
          sen·pun⭑·ig·o de⭑ abort¹·ig·o, sed⭑ ankaŭ⭑ por⭑ ĝi⭑·a laŭ·leĝ⭑·ig·o .

   {amnesti¹·o} ,

mon⭑-pun⭑·o

          {Pun⭑·o} konsist⭑·ant·a en⭑ pag⭑·o de⭑ mon⭑·o: oni pun⭑·u li·n per⭑ mon⭑-pun⭑·o ;
          mon⭑-pun⭑·on tamen⭑ risk⭑·is la⭑ aviad⁵·ist·o pro⭑ tio, ke⭑ sur⭑ la⭑ flug⭑-maŝin⭑·o
          est⭑·is reklam¹·at·aj produkt⭑·aĵ·oj de⭑ tabak⭑-firma⁽⁺⁾·o ; oni risk⭑·as
          pli⭑-mal·pli⭑ sal⭑·it·an mon⭑-pun⭑·on .

mon⭑-pun⭑·i

   (tr)

          {Pun⭑·i} iu·n per⭑ dev⭑·ig·o el·pag⭑·i cert⭑·an mon⭑-sum⭑·on ( {mon⭑-pun⭑·on} ): pro⭑
          ribel⭑·aj babil⭑·ad·oj oni dev⭑·as bat⭑·i kaj⭑ mon⭑-pun⭑·i ; mi⭑·an
          akompan⭑·ant·on, iu+nokt⭑·e, skandinav⁽⁺⁾·a polic⭑·ist·o tre⭑ ĝentil⭑·e, sed⭑ tre⭑
          mal·toler⭑·em·e mon⭑-pun⭑·is je⭑ 50 german⭑·aj mark⭑·oj .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.52 2023/10/28 15:26:51 ]
     __________________________________________________________________