rest⭑·/·i

rest⭑·i

   (ntr)

   1.
          Ne⭑ for·ir⭑·i, ne⭑ mal·aper⭑·i, est⭑·ad·i en⭑ koncern⭑·a lok⭑·o: rest⭑·i kun⭑ leon⭑·o
          est⭑·as danĝer⭑·e ; mi tie ĉi⭑ rest⭑·os ĝis⭑ la⭑ 4-a; rest⭑·i mal·antaŭ⭑·e;
          rest⭑·u ĉiu hejm⭑·e ; kiel⭑ fulm⭑·o en⭑ la⭑ nokt⭑·o, post⭑ kiu la⭑ nokt⭑·o
          rest⭑·as ankoraŭ⭑ pli⭑ mal·lum⭑·a ; vund⭑·o pas⭑·as, vort⭑·o rest⭑·as ( {lang⭑·o}
          ) ; la⭑ decid⭑·o de⭑ Di⭑·o rest⭑·as etern⭑·e .

   2.
          {Konserv⭑·iĝ·i} , plu⭑ est⭑·i en⭑ sam⭑·a stat⭑·o: tiel⭑ la⭑ afer⭑·o rest⭑·is ;
          tiel⭑ est⭑·is, tiel⭑ rest⭑·as ; rest⭑·i en⭑ si⭑·a funkci¹·o; idiotism³·o pov⭑·as
          […] rest⭑·i kiel⭑ „esperant⭑·ism·o“, se⭑ ĝi nur⭑ est⭑·os komun⭑·e akcept⭑·at·a
          ; rest⭑·i ĉe⭑ si⭑·a opini⭑·o ;

          Rim.: Tiu+senc⭑·a rest⭑·i pov⭑·as funkci¹·i kiel⭑ {lig⭑-verb⭑·o} : ĝib⭑·ul·o ĝis⭑
          mort⭑·o rest⭑·os ĝib⭑·ul·o ; tiu·j mi⭑·aj leter⭑·oj rest⭑·is sen⭑ respond⭑·o.

   3.
          {Konserv⭑·iĝ·i} , ankoraŭ⭑ est⭑·i, post⭑ kiam⭑ for·iĝ⭑·is unu⭑ aŭ⭑ plur⁴·aj
          ali⭑·aj part⭑·oj, post⭑ konsum⭑·o, uz⭑·o, mort⭑·o aŭ⭑ far⭑·o: de⭑ l'⭑ fest⭑·o
          rest⭑·is mult⭑·aj manĝ⭑·oj; ne⭑ rest⭑·is el⭑ ili eĉ⭑ unu⭑ ; tiu·j, kiu·j
          rest⭑·is de⭑ la⭑ pest⭑·o kaj⭑ de⭑ la⭑ mal·sat⭑·o; rest⭑·os de⭑ vi [nur⭑]
          mal·grand⭑·a amas⭑·et·o ; rest⭑·as nur⭑ du⭑ semajn⭑·oj ĝis⭑ la⭑ kongres⭑·o; nun⭑,
          estim⭑·at·a sinjor⭑·o, rest⭑·as nur⭑ dank⭑·i vi·n ; rest⭑·i brul⭑·ant·a; nun⭑
          rest⭑·as al⭑ ni respond⭑·i ankoraŭ⭑ unu⭑ last⭑·an demand⭑·on ; kio do⭑ […]
          rest⭑·is por⭑ far⭑·i al⭑ la⭑ aŭtor⭑·o ? kio nun⭑ rest⭑·as far⭑·ot·a? al⭑ la⭑
          reg⭑·ist·ar·oj rest⭑·us nur⭑ don⭑·i si⭑·an sankci⭑·on al⭑ fakt¹·o jam⭑
          plen⭑·um·iĝ·int·a ; al⭑ vi rest⭑·as jam⭑ nur⭑ simpl⭑·a el·lern⭑·ad·o de⭑ vort⭑·oj .

   4.
          Si·n trov⭑·i ia⭑, en⭑ iu situaci⭑·o, post⭑ okaz⭑·o, far⭑·o, tra·viv⭑·aĵ·o: sur⭑
          la⭑ glav⭑·ojn ili si·n ĵet⭑·as, sed⭑ rest⭑·as sen·difekt⭑·aj ; en⭑ la⭑ fin⭑·o de⭑
          1889 mi rest⭑·is sen⭑ kopek⭑·o ; lern⭑·ad·o sen⭑ frukt⭑·oj ne⭑ rest⭑·as ;
          fals⭑·a atest⭑·ant·o ne⭑ rest⭑·os sen⭑ pun⭑·o ; la⭑ juĝ⭑·a esplor⭑·o rest⭑·as sen⭑
          rezultat⭑·o ; spert⭑·a man⭑·o ne⭑ rest⭑·as sen⭑ pan⭑·o .

rest⭑·o

   1.
          Tio, kio rest⭑·as^3; la⭑ {ceter⭑·o} : la⭑ arm⭑·it·oj ir⭑·is antaŭ⭑ la⭑
          pastr⭑·oj, kiu·j trumpet⭑·is per⭑ la⭑ trumpet⭑·oj, kaj⭑ la⭑ rest⭑·o de⭑ la⭑
          popol⭑·o ir⭑·is post⭑ la⭑ kest⭑·o ; kolekt⭑·u la⭑ rest⭑·on de⭑ la⭑ popol⭑·o, kaj⭑
          sieĝ⭑·u la⭑ urb⭑·on ; jun⭑·a ital⁸·o, sovaĝ⭑·e atak⭑·it·a, dev⭑·os ver⭑+ŝajn⭑·e
          pas⭑·ig·i la⭑ rest⭑·on de⭑ si⭑·a viv⭑·o en⭑ rul⭑-seĝ⭑·o ; fin⭑·e Ger⁽⁺⁾-hard⭑·o post⭑
          elekt⭑·oj perd⭑·is ne⭑ nur⭑ si⭑·an ofic⭑·on sed⭑ ankaŭ⭑ last⭑·an rest⭑·on de⭑
          respekt⭑·o ; Uson⁹·a ekonomi¹·o est⭑·as tiom⭑ grand⭑·a kaj⭑ fort⭑·a, ke⭑ ĝi
          evolu²·as sen·de·pend⭑·e de⭑ la⭑ rest⭑·o de⭑ la⭑ mond⭑·o .

   2.

        a)
                (ĉe⭑ {eŭklid⁽⁺⁾·a divid⭑·o} de⭑  per⭑  en⭑ {eŭklid⁽⁺⁾·a ring⭑·o} )
                Ĉiu el⭑ la⭑ ebl⭑·aj element¹·oj  , por⭑ kiu·j  kaj⭑
                 : ĉe⭑ eŭklid⁽⁺⁾·a divid⭑·o de⭑  per⭑  la⭑
                rest⭑·o est⭑·as  .

        b)
                (de⭑ konverĝ⁽⁺⁾·a {seri⭑·o} , je⭑ ord⭑·o  ) La⭑ diferenc⭑·o inter⭑
                ĝi⭑·a {sum⭑·o} kaj⭑ ĝi⭑·a {part⭑·a sum⭑·o} je⭑ ord⭑·o  : la⭑ rest⭑·oj
                form⭑·as vic⭑·on, konverĝ⁽⁺⁾·ant·an al⭑  .

rest⭑·ad·o

          Long⭑+daŭr⭑·a est⭑·ad·o en⭑ iu lok⭑·o aŭ⭑ stat⭑·o: long⭑·e daŭr⭑·u vi⭑·a rest⭑·ad·o en⭑
          la⭑ land⭑·o ; [ili] mir⭑·is pro⭑ li⭑·a rest⭑·ad·o en⭑ la⭑ sankt⭑·ej·o ; kelk⭑+tag⭑·a
          rest⭑·ad·o en⭑ la⭑ dezert⭑·o ; en⭑ la⭑ last⭑·a tag⭑·o de⭑ ili⭑·a rest⭑·ad·o ; ŝi
          pri·pens⭑·is, kiom⭑ kost⭑·os al⭑ ŝi la⭑ nokt⭑·a rest⭑·ad·o ; tri⭑+jar⭑·a rest⭑·ad·o
          en⭑ la⭑ medicin¹·aj lern⭑·ej·oj de⭑ l'⭑ ekster·land⭑·o ; la⭑ kurac⭑-rest⭑·ad·o de⭑
          ni⭑·a majstr⭑·o Zamenhof en⭑  .

rest⭑·ad·i

   (ntr)

          Long⭑·e rest⭑·i: li rest⭑·ad·u kun⭑ vi por⭑ ĉiam⭑ ; kiam⭑ ili pet⭑·is li·n
          rest⭑·ad·i pli⭑ long⭑·e, li ne⭑ konsent⭑·is ; rest⭑·ad·u en⭑ mi⭑·a am⭑·o ; ili ne⭑
          rest⭑·ad·os en⭑ si⭑·a ne·kred⭑·em·ec·o ; mi rest⭑·os kaj⭑ apud·rest⭑·ad·os kun⭑ vi
          ĉiu·j ; maten⭑·e ŝi volont⭑·e rest⭑·ad·is pli⭑ long⭑·e en⭑ la⭑ lit⭑·o . {loĝ⭑·i}
          , {nest⭑·i} , {okup⭑·i} , {si·n instal²·i} .

rest⭑·aĵ·o

          Tio, kio rest⭑·as^3: la⭑ rest⭑·on vi post⭑·e fin⭑·os; kolekt⭑·i
          pan⭑+rest⭑·aĵ·ojn sub⭑ la⭑ tabl⭑·o ; porcelan⭑·a servic⭑·o kaj⭑ kun⭑ rest⭑·aĵ·oj
          de⭑ vid⭑·ebl·e ĵus⭑ manĝ⭑·it·aj frand⭑·aĵ·oj ; [tio est⭑·as] rest⭑·aĵ·o el⭑ la⭑
          temp⭑·oj barbar¹·aj ; la⭑ post·rest⭑·aĵ·on de⭑ vi⭑·a rikolt⭑·o ne⭑ kolekt⭑·u .

rest⭑·ad·ej·o

          Lok⭑·o, kie oni long⭑·e rest⭑·as: mi trov⭑·is mal·kar⭑·an somer⭑·an
          rest⭑·ad·ej·on; la⭑ ĉarm⭑·aj vilaĝ⭑·oj kaj⭑ urb⭑·et·oj dispon⭑·ig·as agrabl⭑·ajn
          rest⭑·ad·ej·ojn ; la⭑ arme¹·o konstru⭑·is rest⭑·ad·ej·on . {hotel⭑·o} ,
          {loĝ⭑·ej·o}

rest⭑·ig·i

   (tr)

          Las⭑·i rest⭑·e: la⭑ dom⭑·on ŝi rest⭑·ig·is al⭑ ni kiel⭑ hered⭑·aĵ·on ; la⭑
          ven⭑·ont·a tag⭑·o […] ne⭑ rest⭑·ig·os al⭑ ili radik⭑·on nek⭑ branĉ⭑·on ; la⭑
          akrid⭑·oj for·manĝ⭑·is ĉio·n, kio·n rest⭑·ig·is la⭑ hajl⭑·o ; la⭑ de·flu⭑·ant·a
          ond⭑·o rest⭑·ig·is bel⭑·ajn konk⭑·ojn sur⭑ la⭑ sabl⭑·o; Petr⭑·o percept¹·is la⭑
          sekv⭑·ajn scen⭑·ojn kvazaŭ⭑ tra⭑ nebul⭑·o, kiu·n rest⭑·ig·is, dens⭑·ig·is la⭑
          konstant⭑·a al·flu⭑·o de⭑ alkohol¹·aĵ·oj .

post·rest⭑·i

   1.
          Rest⭑·i post⭑ iu okaz⭑·aĵ·o, post⭑ la⭑ for·ir⭑·o de⭑ ali⭑·aj: ili do⭑ kolekt⭑·is
          [la⭑ fragment⭑·ojn el⭑] la⭑ kvin⭑ horde⭑·aj pan⭑·oj, kiu·j post·rest⭑·is al⭑ la⭑
          manĝ⭑·int·oj ; [la⭑ princ⭑·o el·ir⭑·is kaj⭑] ĉiu·j ali⭑·aj person⭑·oj en⭑ la⭑
          ĉambr⭑·eg·o post·rest⭑·is ; pri⭑ tiu punkt⭑·o eĉ⭑ ne⭑ grajn⭑·o da⭑ suspekt⭑·o
          post·rest⭑·u ; la⭑ post·rest⭑·aĵ·on de⭑ vi⭑·a rikolt⭑·o ne⭑ kolekt⭑·u .

   2.
          {Mal·devanc⁽⁺⁾·i} : Kolomb⭑·o iom⭑·et·e post·rest⭑·is kaj⭑ sekv⭑·is ŝi·n,
          ŝtel⭑·um·ant·e de⭑ palm⭑·o al⭑ palm⭑·o ; la⭑ vort⭑·o „evolu²-land⭑·o“ est⭑·as
          eŭfemism⁹·o por⭑ la⭑ land⭑·oj post·rest⭑·ant·aj ; ankaŭ⭑ Podro ne⭑
          post·rest⭑·is en⭑ merit⭑·ad·o de⭑ laŭr⭑·oj por⭑ garn³·i si·n kaj⭑ Mag⁽⁺⁾-el·ton⭑·on ;
          la⭑ teatr⭑·o-direktor¹·o ne⭑ post·rest⭑·is koncern⭑·e elegant¹·ec·on .
          {mal·fru⭑·i}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.133 2023/12/12 20:10:27 ]
     __________________________________________________________________