revelaci³·/·o

revelaci³·o

   1.
          {Inspir⭑·o} , per⭑ kiu Di⭑·o sci⭑·ig·as al⭑ hom⭑·o pri⭑ si⭑·aj mister⭑·oj aŭ⭑
          vol⭑·oj: antaŭ⭑ vi Ni send⭑·is nur⭑ vir⭑·ojn, al⭑ kiu·j Ni don⭑·is la⭑
          revelaci³·on ; sub⭑ tiu·j vort⭑·oj de⭑ la⭑ ver⭑·o li ferm⭑·ad·is la⭑ okul⭑·ojn,
          la⭑ dorm⭑·o ven⭑·ad·is kaj⭑ ven⭑·ad·is la⭑ sonĝ⭑·o, la⭑ spirit⭑·a revelaci³·o en⭑
          Di⭑·o ; mi kred⭑·as je⭑ neniu el⭑ la⭑ ekzist⭑·ant·aj revelaci³·aj religi⭑·oj,
          mi ne⭑ dev⭑·as rest⭑·i en⭑ iu el⭑ ili .

   2.
          Emoci³·a, inspir⭑·a {rivel⁸·o} : rest⭑·is nur⭑ intens⁴·a sent⭑·o de⭑ io
          subtil¹·a kaj⭑ delikat⭑·e bel⭑·a, kio antaŭ⭑·e ne⭑ ekzist⭑·is por⭑ li, kaj⭑
          kio nun⭑ kvazaŭ⭑ revelaci³·e aper⭑·is al⭑ li ; neniam⭑ antaŭ⭑·e li vid⭑·is
          knab⭑·in·on, tiel⭑ alt⭑+anim⭑·an, tiel⭑ natur⭑·e virt⭑·an, […] ŝi est⭑·is por⭑
          li revelaci³·o, okul⭑-mal·ferm⭑·o .

revelaci³·i

   (tr)

          {Rivel⁸·i} , mal·kaŝ⭑·i per⭑ revelaci³·o: ankoraŭ⭑ ne⭑ est⭑·is revelaci³·it·a
          al⭑ [  ] la⭑ vort⭑·o de⭑ la⭑ Etern⭑·ul·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.23 2023/10/20 19:20:37 ]
     __________________________________________________________________