rezignaci³·/·i

rezignaci³·i

   (ntr)

          Mank⭑·e de⭑ propr⭑·a fort⭑·o {akcept⭑·i} , {toler⭑·i^1} io·n, kio·n oni ne⭑
          vol⭑·as: mil⭑·oj da⭑ hom⭑·oj fin⭑·is la⭑ afer⭑·ojn ter⭑·ajn kaj⭑ atend⭑·is
          rezignaci³·e la⭑ mort⭑·on ; laik³·oj surpriz⭑·iĝ·as, sed⭑ rezignaci³·as, ne⭑
          sci⭑·ant·e, kio·n far⭑·i ; la⭑ stud¹·aĵ·o […] rezignaci³·e dev⭑·as konfirm⭑·i,
          ke⭑ nenio pli·bon⭑·iĝ·is . {kapitulac⭑·i^2} , {rezign³·i} , {desper⁽⁺⁾·a} ,
          {al·las⭑·i} , {ced⭑·i}

rezignaci³·o

          Stat⭑·o de⭑ tiu, kiu rezignaci³·as; kontraŭ·vol⭑·a {akcept⭑·o} : en⭑ lingv⭑·o
          natur⭑·a ĉiu eĉ⭑ plej⭑ grand⭑·a efektiv⭑·a mal·bon⭑·aĵ·o […] est⭑·as akcept⭑·at·a
          kun⭑ plen⭑·a kontent⭑·ec·o aŭ⭑ rezignaci³·o ; sur⭑ la⭑ vizaĝ⭑·o de⭑ Sfinks²·o
          est⭑·is nenia kruel⭑·ec·o, sed⭑ rezignaci³·o . {rezign³·em·o} {apati¹·o} ,
          {indiferent⭑·ec·o}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.29 2024/01/26 06:28:53 ]
     __________________________________________________________________