vidu ankaŭ la klarigojn
rid⭑·/·i
rid⭑·i
1.
(ntr)
Montr⭑·i subit⭑·an gaj⭑·ec·on per⭑ karakteriz¹·a streĉ⭑·o de⭑ la⭑ buŝ⭑·o kaj⭑
esprim⭑·o de⭑ la⭑ vizaĝ⭑·o, oft⭑·e akompan⭑·at·aj de⭑ ĝoj⭑·a voĉ⭑-bru⭑·o: mi rid⭑·as
je⭑ li⭑·a naiv⭑·ec·o ; mi rid⭑·as pro⭑ li⭑·a naiv⭑·ec·o ; oni rid⭑·is pri⭑ ili
kaj⭑ mok⭑·is ili·n ; ŝi rid⭑·is kaj⭑ plor⭑·is de⭑ ĝoj⭑·o ; li rid⭑·is tiel⭑, ke⭑
la⭑ ventr⭑·o al⭑ li sku⭑·iĝ·is ; ili rid⭑·is pri⭑ ni kaj⭑ rigard⭑·is ni·n
mal·estim⭑·e ; ŝi est⭑·is pal⭑·a, kiel⭑ la⭑ mort⭑·o, sed⭑ ŝi rid⭑·is pri⭑ la⭑
mal·bon⭑·a veter⭑·o, kiu ŝajn⭑·is al⭑ ŝi ankoraŭ⭑ ne⭑ sufiĉ⭑·e sovaĝ⭑·a kaj⭑
vent⭑·eg·a ; la⭑ mal·bon⭑·a frat⭑·o klin⭑·iĝ·is super⭑ ŝi·n kaj⭑ rid⭑·is malic⭑·e,
kiel⭑ nur⭑ diabl⭑·o pov⭑·as rid⭑·i ; ŝi rid⭑·is mal·laŭt⭑·e kaj⭑ gaj⭑·e ; la⭑
vir⭑·in·o rid⭑·is laŭt⭑·e kaj⭑ el·kor⭑·e ; plej⭑ bon⭑·e rid⭑·as, kiu last⭑·e rid⭑·as
.
2.
(ntr)
Montr⭑·i agrabl⭑·an, bon⭑+stat⭑·an, feliĉ⭑·an aspekt¹·on: ĉiu·j okul⭑·oj rid⭑·is
; rid⭑·ant·a pejzaĝ⭑·o; bon⭑·e tiu sid⭑·as, al⭑ kiu la⭑ sort⭑·o rid⭑·as .
3.
(tr)
{Pri·rid⭑·i} : mi rid⭑·as li⭑·an naiv⭑·ec·on ; ili rid⭑·is li·n pro⭑ li⭑·a pet⭑·o
; ĉu⭑ ni ne⭑ rid⭑·is la⭑ pun⭑·it·an sang⭑·a+vid⭑·an best⭑·on, ripet⭑·ant·e ĝi⭑·ajn
plend⭑·ojn ; la⭑ knab⭑·oj rid⭑·is ŝi·n, ke⭑ ŝi sid⭑·as supr⭑·e kiel⭑ kok⭑·in·et·o
.
rid⭑·o
Voĉ⭑·a, sen·parol⭑·a esprim⭑·o de⭑ subit⭑·a gaj⭑·o: ek·son⭑·is en⭑ la⭑ ĉambr⭑·o
sonor⭑·a infan⭑·a rid⭑·o ; oni ek·kon⭑·as bov⭑·on per⭑ la⭑ vid⭑·o kaj⭑
mal·saĝ⭑·ul·on per⭑ li⭑·a rid⭑·o ; rid⭑·o maten⭑·e ‐ plor⭑·o vesper⭑·e ; ven⭑·as
rid⭑·o post⭑ minac⭑·o, kaj⭑ pac⭑·iĝ·o post⭑ mal·pac⭑·o ; ŝi respond⭑·is kun⭑
gaj⭑·a rid⭑·o ; far⭑·iĝ·is nokt⭑·o kaj⭑ silent⭑·o, inter·romp⭑·at·a nur⭑ de⭑ la⭑
nerv¹·a rid⭑·o de⭑ l'⭑ vir⭑·in·oj ; li ordon⭑·is, oni ne⭑ obe⭑·is li·n, li⭑·an
koler⭑·on oni respond⭑·is per⭑ rid⭑·o ; eksplod⭑·i per⭑ rid⭑·o .
rid⭑·aĉ·i
Malic⭑·e, trivial⭑·e, mal·konven⭑·e rid⭑·i: ili tro⭑ bru⭑·e inter·parol⭑·is […]
kaj⭑ tro⭑ laŭt⭑·e rid⭑·aĉ·is ; iu […] rid⭑·aĉ·is respond⭑·e .
rid⭑·aĉ·o
Mal·ĝentil⭑·a, mal·agrabl⭑·a rid⭑·o: sarkasm¹·a rid⭑·aĉ·o ; vom⭑·ig·a rid⭑·aĉ·o ;
[li] abrupt²·e turn⭑·is la⭑ dors⭑·on al⭑ la⭑ deleg¹·it·o kun⭑ mok⭑·a rid⭑·aĉ·o .
rid⭑·eg·i
(ntr)
Bru⭑·e, fort⭑·e rid⭑·i: subit⭑·e dum⭑ du⭑ long⭑·aj minut⭑·oj li rid⭑·eg·is,
prov⭑·ant·e sen·sukces⭑·e halt⭑·i por⭑ klar⭑·ig·i, kial⭑ li tiom⭑ laŭt⭑·e rid⭑·as
; la⭑ knab⭑·o de·nov⭑·e rid⭑·as, rid⭑·eg·as sen·brid⭑·e .
rid⭑·eg·o
Tre⭑ laŭt⭑·a rid⭑·a voĉ⭑·ad·o: en⭑ la⭑ salon⭑·o ek·son⭑·is laŭt⭑·a rid⭑·eg·o ; kiam⭑
li komenc⭑·as lud⭑·i si⭑·an improviz¹·it·an kompozici⁽⁺⁾·on, ĉiu·j kun⭑ rid⭑·eg·o
dis·kur⭑·as ; ĉe⭑ la⭑ tabl⭑·oj kun⭑ bru⭑·eg·o, ek·tondr⭑·is laŭt⭑·e nun⭑ rid⭑·eg·o .
rid⭑·em·a
Facil⭑·e rid⭑·ant·a, em⭑·a al⭑ amuz⭑·o kaj⭑ gaj⭑·ec·o: ili ambaŭ⭑ hav⭑·is mien⭑·ojn
de⭑ petol⭑·ant·aj infan⭑·oj, tiel⭑ ili est⭑·is gaj⭑·aj kaj⭑ rid⭑·em·aj ; [li]
montr⭑·is si·n amik⭑·ec·a kaj⭑ rid⭑·em·a ; koket⭑·a, rid⭑·em·a vir⭑·in·' .
rid⭑·et·i
(ntr)
1.
Sen·bru⭑·e montr⭑·i si⭑·an afabl⭑·ec·on kaj⭑ favor⭑·on per⭑ delikat⭑·a streĉ⭑·o de⭑
la⭑ buŝ⭑·o kaj⭑ bon⭑+vol⭑·a esprim⭑·o de⭑ la⭑ okul⭑·oj: ŝi […] rid⭑·et·is
kontent⭑·e ; ŝi far⭑·is al⭑ ili sign⭑·ojn, rid⭑·et·is kaj⭑ vol⭑·is rakont⭑·i,
ke⭑ ĉio ir⭑·as bon⭑·e kaj⭑ feliĉ⭑·e ; li rid⭑·et·is intern⭑·e (ne·vid⭑·ebl·e) ;
ŝi rid⭑·et·is en⭑ la⭑ dorm⭑·o ; ŝi rid⭑·et·is sub⭑ larm⭑·oj (ĉe⭑ adiaŭ⭑·o) ; ŝi
afabl⭑·e rid⭑·et·is kaj⭑ dank⭑·is kaj⭑ ne⭑ pov⭑·is kaŝ⭑·i si⭑·an emoci³·on ; ili
de·nov⭑·e komenc⭑·is rid⭑·et·i, sed⭑ nun⭑ pro⭑ embaras⭑·o .
2.
Agrabl⭑·e, favor⭑·e aspekt¹·i: la⭑ bel⭑·a natur⭑·o rid⭑·et·as al⭑ la⭑ vizit⭑·ant·o;
rid⭑·et·is al⭑ ni la⭑ aŭror⁽⁺⁾·o, la⭑ maten⭑·o; arĝent⭑·e rid⭑·et·as la⭑ lun⭑·o; la⭑
sort⭑·o rid⭑·et·as al⭑ li.
rid⭑·et·o
Emoci³·a aŭ⭑ mimik¹·a mien⭑·o, manifest¹·at·a per⭑ la⭑ okul⭑·oj kaj⭑ precip⭑·e
per⭑ la⭑ dis·tir⭑·iĝ·o de⭑ la⭑ buŝ⭑-angul⭑·oj, oft⭑·e kun⭑ nud⭑·ig·o de⭑ la⭑ dent⭑·oj,
esprim⭑·ant·a:
a)
Afabl⭑·on, bon⭑+vol⭑·em·on, amuz⭑·iĝ·on: sur⭑ li⭑·a vizaĝ⭑·o mi vid⭑·is
ĝoj⭑·an rid⭑·et·on ; vir⭑·in·a rid⭑·et·o pli⭑ kapt⭑·as ol⭑ ret⭑·o ; rid⭑·et·o
aper⭑·is sur⭑ ŝi⭑·a buŝ⭑·o kaj⭑ la⭑ sang⭑·o re·ven⭑·is en⭑ ŝi⭑·ajn vang⭑·ojn
; mal·grand⭑·a knab⭑·in·o kun⭑ ruĝ⭑·aj vang⭑·oj, kun⭑ rid⭑·et·o ĉirkaŭ⭑ la⭑
buŝ⭑·o ; rid⭑·et·o lud⭑·is ĉirkaŭ⭑ ŝi⭑·a buŝ⭑·o ; bon⭑+kor⭑·a rid⭑·et·o
ornam⭑·is ŝi⭑·ajn dik⭑·ajn lip⭑·ojn ; melankoli³·a rid⭑·et·o sur⭑ la⭑
lip⭑·oj ; kun⭑ rid⭑·et·o de⭑ kompat⭑·o ; la⭑ rid⭑·et·o glaci⭑·iĝ·is sur⭑ la⭑
du⭑·on·e mal·ferm⭑·it·aj lip⭑·oj ; la⭑ ŝerc⭑·a rid⭑·et·o mal·aper⭑·is de⭑ la⭑
buŝ⭑·o kaj⭑ okul⭑·oj de⭑ la⭑ ne·kon⭑·at·o . {mal·rid⭑·et·o}
b)
Mok⭑·on, ironi¹·on, sarkasm¹·on: Pri⭑ tiu·j ĉi⭑ ide⭑·oj „est⭑·as mod⭑·o“
parol⭑·i ne⭑ ali⭑·e, ol⭑ kun⭑ ironi¹·a kaj⭑ mal·estim⭑·a rid⭑·et·o .
{rikan²·o}
rid⭑·ig·a
Kiu kaŭz⭑·as rid⭑·on, subit⭑·e gaj⭑·ig·as: ekster·ordinar⭑·e saĝ⭑·a sprit⭑·aĵ·o
kaj⭑ tre⭑ rid⭑·ig·a ; li est⭑·as am⭑·ind·a ĉarlatan⭑·o: li am⭑·as tromp⭑·i, kaj⭑
ĝeneral¹·e, li⭑·aj tromp⭑·oj est⭑·as ne⭑ tre⭑ grav⭑·aj, efektiv⭑·e rid⭑·ig·aj ;
li⭑·a […] slang⁽⁺⁾·o far⭑·is la⭑ ŝerc⭑·ojn du⭑·obl·e rid⭑·ig·aj .
rid⭑·ig·i
(tr)
Vol⭑·e aŭ⭑ ne·vol⭑·e kaŭz⭑·i ies⭑ rid⭑·on: li⭑·a mal·gaj⭑·a vizaĝ⭑·o rid⭑·ig·is li⭑·an
amik⭑·on ; la⭑ re·ag⭑·oj de⭑ Švejk rid⭑·ig·as pro⭑ la⭑ ŝajn⭑·a mank⭑·o de⭑ logik¹·a
lig⭑·o inter⭑ burokrat⁹·aj demand⭑·oj kaj⭑ li⭑·aj respond⭑·oj ; pri⭑ la⭑
x-sistemo li verdikt¹·as: „tiu Esperant⭑·o-karikatur²·aĵ·o […] fort⭑·e
rid⭑·ig·as ni⭑·ajn kontraŭ·ul⭑·ojn kaj⭑ decid⭑·ig·as ili·n neniam⭑ lern⭑·i
lingv⭑·on tia+grad⭑·e barbar¹·an . {amuz⭑·i} , {gaj⭑·ig·i}
rid⭑-ind⭑·a
Tiom⭑ {mok⭑·ind·a} , ke⭑ ĝi rid⭑·ig·as: de⭑ majest⭑·a ĝis⭑ rid⭑-ind⭑·a est⭑·as nur⭑
unu⭑ paŝ⭑·o ; sen⭑ pov⭑·o koler⭑·o est⭑·as rid⭑-ind⭑·a afer⭑·o ; rid⭑-ind⭑·aĵ·on
far⭑·is al⭑ mi Di⭑·o, ĉiu, kiu aŭd⭑·os, rid⭑·os pri⭑ mi ; rid⭑-ind⭑·a,
fi·religi⭑·ec·a spirit⭑·o […] antaŭ·milit⭑·e ĉiam⭑ prezid⭑·is en⭑ esperant⭑·aj
manifestaci³·oj ; ili ek·kant⭑·is ali⭑·an kant⭑·on tiel⭑ rid⭑-ind⭑·an kiel⭑
tiu·n, kiu·n mi ĵus⭑ plen⭑·e trans·skrib⭑·is .
rid⭑-indig⁴·i
(tr)
Ig⭑·i rid⭑-ind⭑·a, konduk⭑·i al⭑ situaci⭑·o kiu kaŭz⭑·as mok⭑·ojn: profit⭑·ant·e
la⭑ sen·nom⭑·an aper⭑·ig·on de⭑ l'⭑ broŝur¹·o pri⭑ hom⭑·ar·an·ism·o, li ĝi·n
rid⭑-indig⁴·is unu⭑·e ; ŝi rid⭑-indig⁴·as la⭑ svat⭑·iĝ·ant·ojn ; ĉar⭑ oni ne⭑
simpati¹·as kun⭑ li⭑·aj politik¹·aj ide⭑·oj […], oni dezir⭑·as oft⭑·e eĉ⭑
rid⭑-indig⁴·i li⭑·an profesi⭑·an labor⭑·on .
rid⭑-ind⭑·iĝ·i
(ntr)
Iĝ⭑·i rid⭑-ind⭑·a, mal·respekt⭑·ind·a: ne⭑ rid⭑-ind⭑·iĝ·u ĉe·est⭑·e de⭑ vi⭑·a hund⭑·o,
mi pet⭑·as .
al·rid⭑·et·i
(tr)
Intenc⭑·e, signif⭑·e rid⭑·et·i al⭑...: ili al·rid⭑·et·is ili·n infan⭑·e .
mok⭑-rid⭑·i
(tr)
Mok⭑·e pri·rid⭑·i iu·n aŭ⭑ io·n: kaj⭑ ili mok⭑-rid⭑·is li·n ; la⭑ simi⭑·et·o
mok⭑-rid⭑·is .
pri·rid⭑·i
(tr)
Rid⭑·i pro⭑ amuz⭑·iĝ·o aŭ⭑ pro⭑ {mok⭑·o} pri⭑...; {rid⭑·i ^3} : li ŝajn⭑·is
mensog⭑·ul·o, kaj⭑ la⭑ parenc⭑·oj pri·rid⭑·is li·n ; reĝ⭑·id·o Hiacint¹·o […] ne⭑
kompren⭑·is, ke⭑ la⭑ hom⭑·oj laŭd⭑·ant·aj li⭑·an naz⭑·on pri·rid⭑·as li·n ;
anstataŭ⭑ debat²·i kaj⭑ pri·rid⭑·i ali⭑·ajn pens⭑-manier⭑·ojn […] oni trov⭑·u
solv⭑·on taŭg⭑·an por⭑ ĉiu·j .
sat⭑~rid⭑·i
Rid⭑·i ĝis⭑ la⭑ stat⭑·o en⭑ kiu oni ne⭑ plu⭑ dezir⭑·as rid⭑·i: sat⭑~rid⭑·is la⭑
loĝ⭑·ant·ar·o, sed⭑ post⭑·e ili bedaŭr⭑·is sinjor⭑·on paroĥ⭑·estr·on ; vi
sat⭑~rid⭑·os, ‐ flustr³·is la⭑ du⭑ jun⭑·ul·oj, trans·pas⭑·ant·e la⭑ ĉambr⭑·on .
sub·rid⭑·i
Kaŝ⭑·e rid⭑·i, sub·prem⭑·i si⭑·an rid⭑·on: Ilu-ittia sub·rid⭑·is .
mal·rid⭑·et·i
Mien⭑·i malprobe, mal·kontent⭑·e, kun·tir⭑·ant·e la⭑ brov⭑·ojn: Unu⭑ el⭑ ili
mal·rid⭑·et·is al⭑ mi, kaj⭑ mi kur⭑·is for⭑ .
mal·rid⭑·et·o
1.
Mien⭑·o esprim⭑·ant·a mal·kontent⭑·on, mal·plezur⭑·on, mal·par⭑-ob⁽⁺⁾·on ktp,
manifest¹·at·a ekz‑e per⭑ kun·tir⭑·it·aj brov⭑·oj, mal·lev⭑·it·aj buŝ⭑-angul⭑·oj:
Li rigard⭑·is ŝi·n el·ir⭑·i kun⭑ rid⭑·et·o, kiu mal·rapid⭑·e velk⭑·is kaj⭑ iĝ⭑·is
mal·rid⭑·et·o kiam⭑ ferm⭑·iĝ·is la⭑ pord⭑·o mal·antaŭ⭑ ŝi . {rid⭑·et·o^1.a}
2.
En⭑ la⭑ inter·ret⭑·aj forum²·oj, ve⭑-mien⭑·o, la⭑ {mien⭑-vinjet¹·o} esprim⭑·ant·a
mal·kontent⭑·on: ☹ aŭ⭑ :–(
trud⭑+rid⭑·et·i
Si·n dev⭑·ig·i al⭑ rid⭑·et·o: „perfekt⭑·e tiel⭑“ trud⭑+rid⭑·et·is Ĉan .
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.137 2023/10/21 05:38:06 ]
__________________________________________________________________