rifuz⭑·/·i

rifuz⭑·i

   (tr)

   1.
          Ne⭑ konsent⭑·i don⭑·i, dispon⭑·ig·i aŭ⭑ permes⭑·i io·n pet⭑·it·an aŭ⭑
          postul⭑·it·an: ne⭑ rifuz⭑·u al⭑ mi antaŭ⭑ ol⭑ mi mort⭑·os ; mi vok⭑·is kaj⭑ vi
          rifuz⭑·is ; rifuz⭑·i al⭑ iu kredit¹·on ; [li] rifuz⭑·is al⭑ mi mi⭑·ajn
          rajt⭑·ojn ; unu⭑ mal·grand⭑·an pet⭑·on mi pet⭑·os de⭑ vi, ne⭑ rifuz⭑·u al⭑ mi ;
          mal·facil⭑·e est⭑·is al⭑ ŝi rifuz⭑·i sen⭑ sufiĉ⭑·aj pretekst⭑·oj la⭑ pet⭑·on ;
          vi rifuz⭑·os humil⭑·iĝ·i antaŭ⭑ mi ? rifuz⭑·i la⭑ svat⭑·iĝ·ad·on ; la⭑ pastr⭑·oj
          rifuz⭑·is al⭑ mi prunt⭑·on ; la⭑ komitat⭑·o de⭑ UEA rifuz⭑·is akcept⭑·i la⭑
          buĝet⁸·on propon⭑·it·an de⭑ la⭑ estr⭑·ar·o ; [li] rifuz⭑·is detal⭑·an diskut¹·on
          pri⭑ la⭑ problem¹·o de⭑ la⭑ rifuĝ⭑·int·oj . {surd⭑·a}

   2.
          Ne⭑ kapabl⭑·i, ne⭑ pov⭑·i: li⭑·aj dolor⭑·aj pied⭑·oj rifuz⭑·is obe⭑·i al⭑ li .

   3.
          {Mal·akcept⭑·i} : konstat⭑·int·e ke⭑ oni pov⭑·as bon⭑·e viv⭑·i ankaŭ⭑ ne⭑
          labor⭑·ant·e, per⭑ ĉia·j truk⁽⁺⁾·oj li sukces⭑·is rifuz⭑·i ĉiu·jn posten⭑·ojn
          propon⭑·it·ajn de⭑ la⭑ labor⭑+ofic⭑·ej·o ; la⭑ projekt⭑·o de⭑ li propon⭑·it·a
          trans·lok⭑·i la⭑ mort⭑·ant·ajn indiĝen⁴·ojn al⭑ la⭑ aŭstrali⁸·a kontinent¹·o
          est⭑·as rifuz⭑·it·a ; antaŭ⭑ la⭑ ekzekut⭑·o oni propon⭑·is pardon⭑·on, se⭑ li
          far⭑·iĝ·os kapitan⭑·o en⭑ la⭑ imperi⭑·estr·a arme¹·o, sed⭑ Jánošík rifuz⭑·is ;
          li rifuz⭑·is ĉiu·n pag⭑·on .

          Rim.: Tia uz⭑·o est⭑·as evit⭑·ind·a kaj⭑ konfuz⭑·a, ĉar⭑ normal¹·e rifuz⭑·as^1
          la⭑ pet⭑·at·o, kaj⭑ mal·akcept⭑·as tiu, al⭑ kiu oni propon⭑·as; do⭑
          mal·akcept⭑·i propon⭑·it·an cigared⭑·on, sed⭑ rifuz⭑·i^1 cigared⭑·on al⭑
          almoz⭑·ul·o.

   4.
          {Rezign³·i} : ĉar⭑ la⭑ aŭtor⭑·o de⭑ la⭑ lingv⭑·o Esperant⭑·o tuj⭑ en⭑ la⭑
          komenc⭑·o rifuz⭑·is unu⭑ foj⭑·on por⭑ ĉiam⭑ ĉiu·jn person⭑·ajn rajt⭑·ojn kaj⭑
          privilegi⭑·ojn rilat⭑·e tiu·n lingv⭑·on, tial⭑ Esperant⭑·o est⭑·as „nenies⭑
          propr⭑·aĵ·o“ .

rifuz⭑·o

          La⭑ ag⭑·o rifuz⭑·i aŭ⭑ esprim⭑·o uz⭑·it·a por⭑ rifuz⭑·i: postul⭑·o ne⭑ pretend⭑·as,
          rifuz⭑·o ne⭑ ofend⭑·as ; ne⭑ kaŝ⭑·as mult⭑·aj vort⭑·oj la⭑ rifuz⭑·on ; mi est⭑·as
          sen·kulp⭑·a, […] oni met⭑·is ĝi·n malgraŭ⭑ mi⭑·a rifuz⭑·o ; ĉi⭑ tiu demand⭑·o
          est⭑·is far⭑·it·a per⭑ ton⭑·o ĝentil⭑·a, sed⭑ sam⭑+temp⭑·e tiel⭑ sek⭑·a kaj⭑
          mal·varm⭑·a, ke⭑ ĝi hav⭑·is la⭑ sam⭑·an signif⭑·on, kiel⭑ klar⭑·a rifuz⭑·o .

for·rifuz⭑·i, rifuz⭑·iĝ·i

   (tr)

          Tut⭑·e {rezign³·i} : gard⭑·u vi·n, ke⭑ vi ne⭑ for·rifuz⭑·u la⭑ parol⭑·ant·on ;
          mi⭑·a fianĉ⭑·o est⭑·us pret⭑·a for·rifuz⭑·i mi⭑·an man⭑·on ; kiam⭑ oni
          for·rifuz⭑·as la⭑ mond⭑·on kaj⭑ si·n mem⭑, tiam⭑ oni por⭑ ĉiam⭑ pere⭑·as ;
          neniu pov⭑·as for·rifuz⭑·i si⭑·an parenc⭑·ec·on ; tre⭑ fort⭑·e mi dezir⭑·us
          for·rifuz⭑·i mi⭑·an por⭑ mi tro⭑ turment⭑·an rol¹·on .

          Rim.: La⭑ fundament⭑·a „rifuz⭑·iĝ·i“ en⭑ la⭑ senc⭑·o „rezign³·i“ ŝajn⭑·as
          ne·logik¹·a, kaj⭑ fakt¹·e ne⭑ est⭑·as uz⭑·at·a.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.34 2023/10/21 05:38:06 ]
     __________________________________________________________________