vidu ankaŭ la klarigojn
rikan²·/·i
rikan²·i
(ntr)
1.
Nud⭑·ig·i dent⭑·ojn en⭑ {rid⭑·et·o} aŭ⭑ sen·voĉ⭑·a rid⭑·o, oft⭑·e kun⭑ nuanc⭑·o de⭑
mok⭑·o, malic⭑·o, mal·estim⭑·o aŭ⭑ ne·kred⭑·em·o: est⭑·as mod⭑·a afer⭑·o est⭑·i
rikan²·ant·a, ruz⭑·a, manĝ⭑·eg·em·a krokodil⭑·o! ; en⭑ la⭑ mez⭑·o sur⭑ la⭑ ŝrank⭑·o
star⭑·is skulpt⭑·it·a tut⭑·a vir⭑·o, li hav⭑·is rid⭑-ind⭑·an aspekt¹·on, kaj⭑ li
mem⭑ efektiv⭑·e rid⭑·is, aŭ⭑ pli⭑ ĝust⭑·e li rikan²·is, ĉar⭑ oni neniel⭑
pov⭑·is tio·n nom⭑·i rid⭑·ad·o ; sed⭑ sur⭑ la⭑ last⭑·a paĝ⭑·o de⭑ la⭑ novel¹·o la⭑
aŭtor⭑·o de·nov⭑·e mok⭑·e rikan²·as al⭑ la⭑ leg⭑·ant·oj, prezent⭑·ant·e al⭑ ni
ĉiu·jn rol¹·ul·ojn, kiu·j est⭑·is traf⭑·it·aj per⭑ mal·just⭑·aĵ·o ; ĉiu·j flor⭑·oj
est⭑·is al·lig⭑·it·aj al⭑ ost⭑·oj de⭑ hom⭑·oj, kaj⭑ en⭑ la⭑ flor⭑-pot⭑·oj star⭑·is
kap⭑·oj de⭑ mort⭑·int·oj kaj⭑ rikan²·is .
2.
Parol⭑·i tra⭑ {rid⭑·et·o^1.b} : — Libr⭑·on? — rikan²·is la⭑ grand⭑·a brut⭑·ul·o.
— Ni bon⭑·e sci⭑·as pri⭑ ĉi⭑ tiu libr⭑·o .
3.
{Rid⭑·aĉ·i} malic⭑·e aŭ⭑ mok⭑·e aŭ⭑ stult²·et·e; {mok⭑-rid⭑·i} : ha⭑, ha⭑, ha⭑!
rikan²·is ĉiu·j anas⭑·oj, sed⭑ la⭑ cikoni⭑·o ŝajn⭑·ig·is, ke⭑ ĝi tio·n tut⭑·e ne⭑
aŭd⭑·as . {hihi⁽⁺⁾·i} , {pri·rid⭑·i} , {sub·rid⭑·i}
Rim.: La⭑ 2ª Oficial⭑·a Al·don⭑·o difin⭑·as la⭑ vort⭑·on per⭑ ne·koher⁹·aj traduk⭑·oj,
el⭑ kiu·j la⭑ traduk⭑·oj german⭑·a kaj⭑ angl⭑·a respond⭑·as al⭑ {rikan²·i^1} , kaj⭑ la⭑
traduk⭑·o franc⭑·a, al⭑ {rikan²·i^3} . Malgraŭ⭑ la⭑ franc⭑·a etim⁽⁺⁾·o, al⭑ mi ŝajn⭑·as
ke⭑ la⭑ signif⭑·o rikan²·i^1 pli⭑ oft⭑·as en⭑ la⭑ real¹·a uz⭑·o.
rikan²·o
1.
Mok⭑·a mov⭑·o de⭑ la⭑ lip⭑·oj, {rid⭑·et·o^1.b} : Mi tord⭑·is mi⭑·ajn lip⭑·ojn al⭑
rikan²·o kaj⭑ re·ek·parol⭑·is .
2.
Parol⭑·o tra⭑ {rid⭑·et·on^1.b} : Tiel⭑ dir⭑·ant·e, mi jam⭑ aŭd⭑·as la⭑ rikan²·on
de⭑ japan⁹·aj soci³+lingv⭑·ist·oj: „Aŭskult⭑·u al⭑ tiu Eŭrop⭑·o-am⭑·ant·o!“ .
3.
Mok⭑·a rid⭑·aĉ·o.
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.28 2023/10/21 05:38:06 ]
__________________________________________________________________