rim⭑·/·o

rim⭑·o

   1.
          Fin⭑·a part⭑·o de⭑ vers⭑·o (aŭ⭑ de⭑ vort⭑·o), kiu ripet⭑·iĝ·as en⭑ ali⭑·aj vers⭑·oj
          (aŭ⭑ vort⭑·oj): la⭑ rim⭑·o dev⭑·as en·hav⭑·i la⭑ {rim⭑-baz¹·on} ; la⭑ nombr⭑·o de⭑
          [ebl⭑·aj] rim⭑·oj preskaŭ⭑ egal⭑·as al⭑ la⭑ nombr⭑·o de⭑ inter·rim⭑·ant·aj
          radik⭑·oj . {in⭑·a} , {vir⭑·a} .

   2.
          Harmoni¹·a efekt³·o, produkt⭑·it·a de⭑ samson⁽⁺⁾·ec·o de⭑ la⭑ fin⭑·aj son⭑·oj en⭑ du⭑
          aŭ⭑ plur⁴·aj vers⭑·oj aŭ⭑ vort⭑·oj: la⭑ rim⭑·o ne⭑ dev⭑·as de·voj⭑·ig·i la⭑ senc⭑·on.
          {harmoni¹·o} .

rim⭑·i

   (tr)

          Harmoni¹·ig·i du⭑ aŭ⭑ plur⁴·ajn vort⭑·ojn aŭ⭑ vers⭑·ojn per⭑ rim⭑·o: rim⭑·it·aj
          vers⭑·oj.

rim⭑·aĵ·o

          Ĉia vort⭑·aĵ·o en·hav⭑·ant·a rim⭑·ojn: ĉu⭑ ver⭑·e poem¹·oj aŭ⭑ nur⭑ rim⭑·aĵ·oj?

rim⭑·iĝ·i, inter·rim⭑·i, kun·rim⭑·i

          Harmoni¹·i pro⭑ samson⁽⁺⁾·ec·o de⭑ la⭑ fin⭑·aj part⭑·oj: se⭑ du⭑ hemistikoj de⭑
          unu⭑ sam⭑·a vers⭑·o rim⭑·iĝ·as, tio·n oni nom⭑·as rim⭑·o leon⭑·a ; en⭑ Esperant⭑·o
          plej⭑+part⭑·e kun·rim⭑·as vort⭑·oj en⭑ sam⭑·aj gramatik⭑·aj form⭑·oj ; plej⭑
          facil⭑·e promes⭑·o rim⭑·iĝ·as kun⭑ forges⭑·o .

rim⭑·ar·o, rim⭑-vort⭑·ar·o

          Ord⭑·ig·it·a list¹·o de⭑ rim⭑·iĝ·ant·aj vort⭑·oj: por⭑ cert⭑·ig·i la⭑ komplet²·ec·on
          de⭑ tiu rim⭑·ar·o, mi pedant¹·e kontrol⭑·is ĝi·n per⭑ „Invers⁴·a Vort⭑·ar·o“ de⭑
          D-ro Schlüter .

abort¹·a rim⭑·o

          {Ne·pur⭑·a rim⭑·o} , en⭑ kiu la⭑ post·akcent⭑·aj vokal⭑·oj ne⭑ sam⭑·as:
          „vund⭑·o-profund⭑·a“ konsist⭑·ig·as abort¹·an rim⭑·on.

infan⭑-rim⭑·o, infan⭑+rim⭑·aĵ·o

          Rim⭑·a poezi¹·aĵ·o aŭ⭑ kant⭑·et·o destin¹·it·a al⭑ infan⭑·oj aŭ⭑ de⭑ ili uz⭑·at·a:
          Juli⭑·e nun⭑ deklam¹·as la⭑ komenc⭑·on de⭑ tre⭑ fam⭑·a infan⭑-rim⭑·o „trem⭑-bril⭑·u,
          trem⭑-bril⭑·u mal·grand⭑·a astr¹·o“ .

intern⭑·a rim⭑·o

          {Rim⭑·o ^1} inter⭑ iu·j vort⭑·oj en⭑·e de⭑ vers⭑·o; la⭑ efekt³·o produkt⭑·it·a de⭑
          tia·j rim⭑·oj: ĉe⭑ Homer⁽⁺⁾·o oni trov⭑·as ne⭑ nur⭑ aliteraci⁽⁺⁾·ojn, sed⭑ ankaŭ⭑
          intern⭑·ajn rim⭑·ojn .

ne·pur⭑·a rim⭑·o

          {Rim⭑·o ^1} , kiu ripet⭑·iĝ·as kun⭑ kelk⭑·aj modif³·oj en⭑ la⭑ harmoni¹·ig·it·aj
          vers⭑·oj aŭ⭑ vort⭑·oj; la⭑ efekt³·o produkt⭑·it·a de⭑ tia·j rim⭑·oj: por⭑
          liber⭑·iĝ·i de⭑ ĉi⭑ tiu·j mucid⁽⁺⁾·aj adasism⁽⁺⁾·oj, jam⭑ antaŭ⭑ dek⭑ jar⭑·oj mi
          ek·uz⭑·is rim⭑·ojn ne·pur⭑·ajn . {abort¹·a rim⭑·o} , {agord⭑·o} , {asonanc²·o} ,
          {rimoid⁽⁺⁾·o} .

pur⭑·a rim⭑·o

          {Rim⭑·o ^1} , kiu preciz⭑·e ripet⭑·iĝ·as en⭑ la⭑ harmoni¹·ig·it·aj vers⭑·oj aŭ⭑
          vort⭑·oj; la⭑ efekt³·o produkt⭑·it·a de⭑ tia·j rim⭑·oj: „am⭑·o-flam⭑·o-ornam⭑·o“
          konsist⭑·ig·as pur⭑·ajn rim⭑·ojn; Zamenhof kaj⭑ Grabowski uz⭑·is nur⭑
          rim⭑·ojn pur⭑·ajn, sed⭑ ili tro⭑ oft⭑·e help⭑·is si·n per⭑ sufiks⭑-rim⭑·oj .
          {sufiks⭑-rim⭑·o} .

riĉ⭑·a rim⭑·o

          {Rim⭑·o ^1} , kiu ampleks⭑·as pli⭑ da⭑ son⭑·oj ol⭑ la⭑ rim⭑-baz¹·o:
          „de·ten⭑·as-katen⭑·as“ konsist⭑·ig·as riĉ⭑·an rim⭑·on „ten⭑·as“, „de⭑ kvar⭑
          anten¹·oj-la⭑ kvaranten⭑·oj“ ankoraŭ⭑ pli⭑ riĉ⭑·an; est⭑·as konsil⭑·ind·e
          riĉ⭑·ig·i la⭑ rim⭑·on, kiam⭑ la⭑ rim⭑-baz¹·o en·ten⭑·as tre⭑ mal·mult⭑·ajn son⭑·ojn
          aŭ⭑ sufiks⭑·on.

sufiks⭑-rim⭑·o

          {Pur⭑·a rim⭑·o} , kiu en·ten⭑·as sufiks⭑·on: „hom⭑·ar·o-ŝip⭑·ar·o“ est⭑·as
          sufiks⭑-rim⭑·o, sed⭑ „hom⭑·ar·o-amar⁴·o“ ne⭑ est⭑·as; la⭑ sufiks⭑-rim⭑·on
          [Grabowski] sprit⭑·e bapt⭑·is {adasism⁽⁺⁾·o} .

rim⭑-aranĝ⭑·o

          Manier⭑·o aranĝ⭑·i la⭑ inter·rim⭑·ant·ajn vers⭑·ojn: kontinu⁴·a (aa bb
          cc...), altern⭑·a (abab cdcd...), kruc⭑·a (abba), ring⭑·a (abba
          cddc...) rim⭑-aranĝ⭑·o.

          Rim.: La⭑ terminologi⁽⁺⁾·o por⭑ nom⭑·i la⭑ divers⭑·ajn rim⭑-aranĝ⭑·ojn
          fluktu⁽⁺⁾·is: en⭑ „Stil⭑·o, Lingv⭑·o, Form⭑·o“ oni parol⭑·is pri⭑ „du⭑·on·a,
          par⭑·a, altern⭑·a rim⭑·o“ singular⁸·e, kaj⭑ en⭑ „Par⭑+nas⁴·a Gvid⭑-libr⭑·o“ oni
          parol⭑·as pri⭑ „kontinu⁴·aj, altern⭑·aj, ring⭑·aj rim⭑·oj“ plural⁴·e. Ŝajn⭑·as
          pli⭑ klar⭑·e uz⭑·i la⭑ specif⁹·an vort⭑·on rim⭑-aranĝ⭑·o, ol⭑ tord⭑·i la⭑ senc⭑·on
          de⭑ „rim⭑·o“ aŭ⭑ „rim⭑·oj“.

rim⭑-baz¹·o

          (de⭑ {vers⭑·o} aŭ⭑ de⭑ vort⭑·o) Ĝi⭑·a fin⭑·a part⭑·o ek⭑~de⭑ la⭑ last⭑·a akcent⭑·a
          vokal⭑·o: la⭑ rim⭑-baz¹·o de⭑ la⭑ du⭑ vers⭑·oj „ĉu⭑ ne⭑ / bon⭑·e efekt³·as ili
          tiel⭑ kun⭑·e?“ est⭑·as „une“.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.41 2024/01/09 07:26:12 ]
     __________________________________________________________________