rimark⭑·/·i

rimark⭑·i

   1.
          (tr)
          Disting⭑·i kaj⭑ apart⭑·e atent⭑·i io·n aŭ⭑ iu·n: li for·ir⭑·is ne·rimark⭑·it·e;
          ĉiu·j rimark⭑·is li⭑·an mal·gaj⭑·an mien⭑·on; rest⭑·u ĉi⭑ tie kun⭑ mi⭑·aj
          jun⭑·ul·in·oj, rimark⭑·u la⭑ kamp⭑·on, kie ili rikolt⭑·as, kaj⭑ sekv⭑·u ili·n ;
          ili for·ir⭑·is kaj⭑ neniu vid⭑·is, neniu rimark⭑·is, kaj⭑ neniu vek⭑·iĝ·is,
          sed⭑ ĉiu·j dorm⭑·is ; la⭑ reĝ⭑·o de⭑ Asiri⁽⁺⁾·o rimark⭑·is ĉe⭑  perfid⭑·on
          ; [kvankam⭑] vid⭑·ant·e, ili ne⭑ rimark⭑·as […] ; mi rimark⭑·as, ke⭑ vi
          est⭑·as ĉiu+rilat⭑·e tro⭑ serv⭑·em·aj ; Johan⭑·o baldaŭ⭑ rimark⭑·is, ke⭑ la⭑
          fremd⭑·ul·o est⭑·as pli⭑ saĝ⭑·a ol⭑ li ; ili ne⭑ dev⭑·is las⭑·i rimark⭑·i, ke⭑
          ili nenio·n vid⭑·as ; mi sid⭑·is tiel⭑ absorb³·it·a per⭑ la⭑ not⭑·oj, ke⭑ mi
          ne⭑ rimark⭑·is vi⭑·an en·ir⭑·on ; ĉiu·jn si⭑·ajn argument⭑·ojn ili pen⭑·ad·is
          konform⭑·ig·ad·i al⭑ tiu antaŭ⭑·e far⭑·it·a decid⭑·o, ne⭑ rimark⭑·ant·e la⭑ tut⭑·an
          sen·fundament⭑·ec·on de⭑ tiu·j ĉi⭑ argument⭑·oj ; [li] rimark⭑·is, ke⭑ tiu
          ĉi⭑ sistem⭑·o postul⭑·as tro⭑ grand⭑·an pri·pens⭑·ad·on . {atent⭑·i} , {not⭑·i}
          , {observ⭑·i} , {percept¹·i}

   2.
          (ntr)
          Dir⭑·i atent⭑·ig·ant·e: nu⭑, vi ja⭑ nenio·n dir⭑·as, rimark⭑·is unu⭑ el⭑ la⭑
          teks⭑·ist·oj ; la⭑ mastr⭑·o amik⭑·e rimark⭑·is: mi don⭑·us cent⭑ funt⭑·ojn, […]
          se⭑... . {koment⁹·i, komentari⭑·i} , {atent⭑·ig·i}

rimark⭑·o

          Rimark⭑·it·aĵ·o, pens⭑·o aŭ⭑ dir⭑·o pri⭑ atent⭑·ind·a afer⭑·o: ĉiu·j ĉi⭑ rimark⭑·oj
          kun⭑ rapid⭑·ec·o de⭑ l'⭑ vent⭑·o tra·flug⭑·is la⭑ anim⭑·on de⭑ l'⭑ kron⭑-princ⭑·o ;
          ne⭑ tre⭑ turn⭑·ant·e atent⭑·on sur⭑ tiu·jn ĉi⭑ rimark⭑·ojn ; spirit⭑-plen⭑·a
          rimark⭑·o ;  fin⭑·is si⭑·an Faŭst⁽⁺⁾·on per⭑ la⭑ rimark⭑·o: „pov⭑·as
          est⭑·i daŭr⭑·ig·at·a“ ; mi ne⭑ far⭑·os long⭑·an parol⭑·ad·on, mi far⭑·os nur⭑
          mal·long⭑·an rimark⭑·on .

rimark⭑·ig·i

   (tr)

          Apart⭑·e atent⭑·ig·i pri⭑: mi jam⭑ antaŭ⭑·e vol⭑·is rimark⭑·ig·i vi·n pri⭑ tio,
          sed⭑ mi ĉiam⭑ iel⭑ forges⭑·ad·is ; juĝ⭑·ist·o rimark⭑·ig·is, ke⭑ laŭ⭑ la⭑ leĝ⭑·o
          la⭑ intendant²·o […] dev⭑·us est⭑·i proces⭑·it·a pro⭑ mal·ver⭑·a plend⭑·o .
          {akcent⭑·i} , {emfaz³·i}

rimark⭑·ind·a

          Kiu·n ind⭑·as rimark⭑·i, kiu est⭑·as {eminent⭑·a} , apart⭑·a, kurioz¹·a: en⭑
          la⭑ ĝarden⭑·o oni pov⭑·is vid⭑·i la⭑ plej⭑ rimark⭑·ind·ajn flor⭑·ojn ; la⭑ voj⭑·o
          ŝajn⭑·is al⭑ ili rimark⭑·ind·e long⭑·a ; ĝi est⭑·is tre⭑ grand⭑·a kaj⭑
          rimark⭑·ind·e mal·bel⭑·a ; ĉiu·j vol⭑·is vid⭑·i la⭑ rimark⭑·ind·an vir⭑·on, kiu
          vojaĝ⭑·is en⭑ la⭑ stomak⭑·o de⭑ fiŝ⭑·o ; est⭑·is rimark⭑·ind·e vid⭑·i, kiel⭑ ili
          ĉiu·j sub⭑ si⭑·aj vest⭑·oj zorg⭑·e io·n kaŝ⭑·as unu⭑ antaŭ⭑ la⭑ ali⭑·a ; ĉio·n ĉi⭑
          tio·n kun·pren⭑·is [li] kiel⭑ rimark⭑·ind·aĵ·on .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.33 2023/12/22 06:31:28 ]
     __________________________________________________________________