ripet⭑·/·i

ripet⭑·i

   (tr)

   1.
          De·nov⭑·e dir⭑·i aŭ⭑ far⭑·i tio·n, kio·n oni mem⭑ dir⭑·is aŭ⭑ far⭑·is: mi
          ripet⭑·as, ke⭑ tio ĉi⭑ est⭑·as mi⭑·a privat⭑·a opini⭑·o; kiel⭑ hund⭑·o re·ven⭑·as
          al⭑ si⭑·a vom⭑·it·aĵ·o, tiel⭑ mal·saĝ⭑·ul·o ripet⭑·as si⭑·an mal·saĝ⭑·aĵ·on; ni⭑·aj
          kontraŭ·ul⭑·oj konstant⭑·e ripet⭑·ad·is al⭑ ni, ke⭑; ripet⭑·ad·o est⭑·as plej⭑
          bon⭑·a lern⭑·ad·o . {gurd⭑·i} , {re·maĉ⭑·i}

   2.
          De·nov⭑·e dir⭑·i aŭ⭑ far⭑·i tio·n, kio·n ali⭑·a person⭑·o dir⭑·is aŭ⭑ far⭑·is: kaj⭑
          vi, brut⭑·o, jam⭑ ĝoj⭑·as, ke⭑ vi pov⭑·as ĉio·n tio·n ĉi⭑ ripet⭑·i al⭑ mi .
          papag⭑·o est⭑·as nur⭑ kapabl⭑·a ripet⭑·i la⭑ parol⭑·ojn, kiu·jn ĝi aŭd⭑·is.
          {plagiat⁵·o}

ripet⭑·iĝ·i

   (ntr)

          Re·okaz⭑·i, de·nov⭑·e aper⭑·i: ŝi⭑·an kap⭑·on plen⭑·ig·is unu⭑ sol⭑·a pens⭑·o, kiu
          sen·ĉes⭑·e ripet⭑·iĝ·ad·is kiel⭑ re·kant⭑·aĵ·o .

antaŭ·ripet⭑·i

   (tr)

          Anticip³·e ripet⭑·i, ordinar⭑·e por⭑ parker⭑·i aŭ⭑ bon⭑·e lern⭑·i: li vol⭑·is
          dir⭑·i io·n plu⭑: fraz¹·on, kiu·n li jam⭑ formul¹·is kaj⭑ antaŭ·ripet⭑·ad·is al⭑
          si mult⭑+foj⭑·e . {trejn⁸·i}

mok⭑+rip⭑·et·i

   (tr)

          Re·far⭑·i aŭ⭑ re·dir⭑·i mis¹⁹²⁹·e, mok⭑·e imit⭑·i: „Ĉio sur⭑ si⭑·an ĝust⭑·an lok⭑·on!“
          li mok⭑+rip⭑·et·is la⭑ vort⭑·ojn de⭑ la⭑ bien⭑-mastr⭑·o . {parodi¹·o}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.25 2023/10/21 05:38:06 ]
     __________________________________________________________________