vidu ankaŭ la klarigojn
ripoz·/·i

ripoz·i

   (ntr)

   1.
          {Rest·i} dum kelk·a temp·o ne·labor·ant·e, nenio·n far·ant·e, por
          re·freŝ·ig·i si·ajn fort·ojn: Di·o fin·is en la sep·a tag·o Si·an labor·on,
          kiu·n Li far·is, kaj Li ripoz·is en la sep·a tag·o de la tut·a labor·o
          ; [ŝi] ne ripoz·is  unu moment·on, sed tuj komenc·is la
          prepar·ad·on ; fin·e la pli jun·a de la danc·ant·aj frat·in·oj si·n ĵet·is
          mal·facil·e spir·ant·e […] sur benk·on, por ek·ripoz·i ; sur la
          mal·dekstr·a bord·o de Nil⁽⁺⁾·o kuŝ·is grand·a urb·o  , en kiu
           ripoz·is kelk·e da tag·oj ; mi est·as tiel lac·a, ke mi
          dev·as iom ripoz·i ; la baron¹·o el·ripoz·is de la vojaĝ·o ; li·aj
          okul·oj ripoz·is sur la ek·bril·int·a ŝton·o ; la korp·o ripoz·is kaj la
          spirit·o vojaĝ·is ; la land·o ripoz·is (ĝu·is pac·on) dum kvar×dek
          jar·oj . {ĉes·i} , {halt·i} , {kviet·a} , {mal·streĉ·iĝ·i^2} , {paŭz·i}
          , {re·gener⁽⁺⁾·i}

   2.
          Sen·mov·e kviet·e {kuŝ·i} : est·is al·lig·it·a al la plafon·o lul·il·o, en
          kiu la infan·o de Dorote⁽⁺⁾·o ripoz·is per trankvil·a dorm·o ; [la tend·o
          est·is] pro·vizit·a je la plej bel·aj kusen·oj, sur kiu·j dev·is ripoz·i
          la ge·fianĉ·oj en la trankvil·a mal·varm·et·a nokt·o ; firm·e li·a kap·o
          ripoz·is sur ŝi·a brust·o ; en la kor·o de saĝ·ul·o ripoz·as (konstant·e
          trov·iĝ·as, kp {latent⁽⁺⁾·a^1} ) saĝ·o ; ripoz-pur·ig·i akv·on . {dorm·i}

   3.
          Kuŝ·i mal·viv·e en tomb·o, est·i en·tomb·ig·it·a: iam mi ripoz·os je
          etern·e en trankvil·o ; la faraon⁽⁺⁾·oj, ĉi tiu·j di·oj, kiu·j est·is
          antaŭ ni, ripoz·as en si·aj piramid¹·oj ; ŝi danc·is en la ne·ferm·it·an
          tomb·ej·on, sed la mort·int·oj, kiu·j tie ripoz·is, ne danc·is ; las·u
          la mort·int·ojn ripoz·i !

ripoz·o

          Stat·o de iu ripoz·ant·a: ripoz·o de sankt·a sabat·o ; labor·ant·e sen
          ripoz·o 15 hor·ojn ĉiu+tag·e ; [li] migr·is […] de urb·o al urb·o, sen
          halt·o kaj ripoz·o ; hav·i moment·on da amik·ec·o kaj ripoz·o ; li·aj
          okul·oj ferm·iĝ·is por ripoz·o ; tiu ĉi templ¹·o dev·as don·ad·i spirit·an
          ripoz·on al la mal·jun·ul·oj, konsol·on al la sufer·ant·oj ; labor·o
          fin·it·a, ripoz·o merit·a .

ripoz·ej·o

   1.
          Lok·o, en kiu oni ripoz·as: la kolomb·o ne trov·is ripoz·ej·on ; ĉi
          tio est·as Mi·a ripoz·ej·o por etern·e, ĉi tie Mi loĝ·os ; la Orient·a
          Kaf·ej·o est·is prefer·at·a renkont·ej·o kaj ripoz·ej·o dum labor-paŭz·oj ;
          ni·aj ge·frat·oj el Kosov⁽⁺⁾·o prefer·as jam la mar-plaĝ⁽⁺⁾·ojn kaj
          ripoz·ej·ojn de Albani⁽⁺⁾·o al tiu·j de Montenegr⁽⁺⁾·o kaj Bulgari⁽⁺⁾·o .
          {haven·o} , {oaz¹·o}

   2.
          {Tomb·o} : la pavim·it·a strat·o konduk·as nun super la ripoz·ej·o (
          {tomb·o} ) de la mal·jun·a  kaj de li·a edz·in·o, kaj neniu
          plu ili·n memor·as ! la art·ist·o trov·is si·an last·an ripoz·ej·on en la
          propr·a bien·o .

ripoz·ig·i

   (tr)

   1.
          Hav·ig·i al iu ripoz·on: facil·a leg·aĵ·o, kiu agrabl·e ripoz·ig·as la
          cerb·on ; tie ĉi ŝi trov·is ali·an viv-manier·on, kiu ŝi·n ripoz·ig·is
          el la ekzist·ad·o unu+ton·a kaj monaĥ·a ; mi kuŝ·iĝ·is en ombr·on por
          ripoz·ig·i mi·an korp·on ; en la unu·aj moment·oj  la kanap·o ne
          pov·is ripoz·ig·i li·n, sed baldaŭ li ek·dorm·is ; sur verd·aj herb·ej·oj
          Li ripoz·ig·as mi·n, apud trankvil·aj akv·oj Li konduk·as mi·n ;

   2.
          {En·tomb·ig·i} : oni li·n en li·a mal·vast·a ĉerk·o for·vetur·ig·is en la
          kamp·ar·on, por ripoz·ig·i li·n tie en li·a hered·a tomb·o ; oni ĵet·is
          la korp·on en profund·an marĉ·on, por ke la kot·o ĝi·n kovr·u kaj
          ripoz·ig·u, sed la korp·o rest·is super la marĉ·o . {en·ter·ig·i} ,
          {sepult⁽⁺⁾·i}

sen·ripoz·e

          {Daŭr·e} , sen paŭz·o  sufiĉ·a ripoz·o: sen·ripoz·e li ir·is al la
          mont·oj, ir·is supr·en kaj mal·supr·en li est·is jam tre lac·a kaj
          vid·is ankoraŭ neniu·n vilaĝ·on nek dom·on ; li·n la furi¹·oj pel·as
          sen·ripoz·e ; la pied·oj sen·ripoz·e daŭr·ig·is si·an danc·ad·on ; la
          okul·oj bril·is kiel du hel·aj stel·oj, sed ili mal·trankvil·e
          rul·iĝ·ad·is tie·n kaj re·en sen·halt·e kaj sen·ripoz·e . {sen·ĉes·e} ,
          {sen·halt·e} , {sen·paŭz·e}

   [artikol-versi⁹·o: 1.36 2023/11/27 09:27:55 ]
     __________________________________________________________________