vidu ankaŭ la klarigojn
riverenc·/·o

riverenc·i

   (x)

          Respekt·e ĝentil·e mov·i la korp·on {klin·ant·e} la bust¹·on 
          {genu-fleks·ant·e} por salut·i: li turn·as si·n kaj vid·as kiel
          serv·ist·o riverenc·as la sinjor·on ; la knab·in·o […] sen la  plej
          mal·grand·a konfuz·iĝ·o, tre graci·e riverenc·is al si·a est·ont·a
          instru·ant·in·o ; ŝi ankoraŭ unu+foj·e riverenc·is, montr·ant·e la
          blank·ajn ŝtrump·ojn ; la kancelier·o respekt·e riverenc·is la
          re·ĝin²·on ; [ili] profund·e riverenc·is tri foj·ojn, sed respond·is al
          la reĝ·o kun soldat·a sin⁸-ten·o ; hom·a ond·o […] riverenc·is li·n ĝis
          la pied·oj ; ĉu vi ne vid·is, ke antaŭ  riverenc·as ĉiu, kiu
          est·as en la ĉiel·oj, kaj kiu est·as sur la ter·o ? {ador+klin·iĝ·i} ,
          {koŭtoŭ⁽⁺⁾·i}

riverenc·o

          Ag·o de tiu, kiu riverenc·as: la mal·jun·ul·in·o salt·e lev·iĝ·is de la
          benk·o kaj re·far·is profund·an riverenc·on ; far·int·e per la kap·o
          riverenc·on al la vic-reĝ·o, li en·ir·is du·on+galop¹·e ; se mi far·u
          riverenc·on, mi elekt·as potenc·on . {klin-salut·o}

   [artikol-versi⁹·o: 1.27 2023/10/21 05:38:07 ]
     __________________________________________________________________