ronk/i

ronk⭑

   (son⭑-imit⭑·o)

          Bru⭑·o de⭑ fort⭑·a, embaras⭑·at·a spir⭑·ad·o: „ronk⭑, ronk⭑“ ronkis Sinjor⭑·in·o
          Urs⭑·o, „ronk⭑, ronk⭑, ronk⭑“ „Ho⭑, ne⭑!“ dir⭑·is Sinjor⭑·o Urs⭑·o, „mi ne⭑
          pov⭑·as toler⭑·i tio·n.“ .

ronki

   (ntr)

   1.
          El·ig⭑·i bru⭑·on {spir⭑·ant·e} dum⭑ la⭑ dorm⭑·o: aŭskult⭑·u […] vi pov⭑·as
          ronki, ronki la⭑ tut⭑·an nokt⭑·on, sed⭑ mi ne⭑ pov⭑·as dorm⭑·i eĉ⭑
          hor⭑-kvar⭑·on·on ; tie kuŝ⭑·is la⭑ lup⭑·o sub⭑ arb⭑·o kaj⭑ ronkis tiel⭑, ke⭑ la⭑
          branĉ⭑·oj trem⭑·is ; ŝi ek·aŭd⭑·is kvazaŭ⭑ en⭑ dorm⭑·o ronkan,
          ne·halt⭑·ig·ebl·an tus⭑·ad·on (kp {stertor⭑·o} ) ; la⭑ mar⭑·ist·o dum⭑·e
          ronketadis tut⭑·e ne⭑ turment⭑·ant·e si⭑·an cerb⭑·on pri⭑ filozofi¹·aj tez⭑·oj
          .

   2.
          El·ig⭑·i bru⭑·on simil⭑·ant·an al⭑ ronkado: [li] ek·aŭd⭑·is ronkadon de⭑
          ĉeval⭑·o ; mi serĉ⭑·os ili·n eksplod⭑·is la⭑ princ⭑·o, li kur⭑·is en⭑ la⭑
          ĉambr⭑·o kaj⭑ ronkis, kiel⭑ koler⭑·a leon⭑·id·o ; ronkadoj de⭑ la⭑ flam⭑·ad·o
          sonor⭑·ig·is la⭑ atmosfer¹·on ; la⭑ blek⭑·eg·ant·aj ond⭑·eg·oj,
          en·profund⭑·iĝ·ant·e en⭑ la⭑ kavern⭑·on […] nask⭑·is sen·paŭz⭑·an ronkadon,
          kiu supr⭑·en~ir⭑·is el⭑ la⭑ ter⭑·aj intern⭑·aĵ·oj ; et⭑·a gramofon⁶·o alt⭑·e
          lev⭑·iĝ·as en⭑ la⭑ aer⭑·o kaj⭑ ronke aŭd⭑·ig·as mal·kompren⭑·ebl·ajn son⭑·ojn ;
          la⭑ vapor⭑+ŝip⭑·et·o mal·diligent⭑·e sibl⭑·is […], ronke fajf⭑·int·e, fin⭑·e
          al·bord⭑·iĝ·is, ; tio est⭑·as torĉ⭑·oj! kaj⭑ li turn⭑·is si·n al⭑ la⭑ sklav⭑·oj:
          atent⭑·u, ke⭑ la⭑ mul⭑·oj ne⭑ ronku! . {anhel⁽⁺⁾·i} , {grunt⁽⁺⁾·i} , {ror⁽⁺⁾·i} ,
          {snuf⁽⁺⁾·eg·i}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.25 2023/12/21 13:32:29 ]
     __________________________________________________________________