ruin⭑·/·o

ruin⭑·o

   1.
          Rest⭑·aĵ·o el⭑ renvers⭑·it·a aŭ⭑ dis·fal⭑·int·a konstru⭑·aĵ·o aŭ⭑ urb⭑·o: sur⭑ la⭑
          mont⭑·et·o alt⭑·e star⭑·iĝ·as la⭑ ruin⭑·oj de⭑ kastel⭑·o; dis·fal⭑·i en⭑ ruin⭑·ojn ;
          mi far⭑·os la⭑ urb⭑·ojn de⭑ Jud³·uj·o ruin⭑·oj, loĝ⭑·ej·o de⭑ ŝakal⭑·oj ; ĉi⭑ tiu
          tut⭑·a land⭑·o far⭑·iĝ·os ruin⭑·o kaj⭑ dezert⭑·o ; pitoresk⁽⁺⁾·a ruin⭑·o de⭑
          muel⭑·ej·o ; sur⭑ apenaŭ⭑ ating⭑·ebl·a alt⭑·aĵ·o en⭑ la⭑ insul⭑·o est⭑·as ruin⭑·oj
          de⭑ kapel⭑·o kaj⭑ tre⭑ antikv⭑·a kastel⭑·o ; tie arkeolog³·oj trov⭑·is ruin⭑·on
          de⭑ antikv⭑·a urb⭑·o kun⭑ are⁹·o de⭑ 12 kvadrat¹·aj kilometr⭑·oj kaj⭑ el·fos⭑·is
          grand⭑·an kvant⭑·on da⭑ bronz⭑·aj, jad⁽⁺⁾·aj kaj⭑ or⭑·aj objekt⭑·oj ; sur⭑ unu⭑ el⭑
          tiu·j vulkan⭑·--ruin⭑·oj star⭑·as la⭑ kastel⭑·o .

   2.
          Pere⭑·o, detru⭑·it·ec·o, sen·mon⭑·ec·o, sen·riĉ⭑·ec·o: la⭑ mond⭑·o fal⭑·is de⭑ la⭑
          ruin⭑·o de⭑ kred⭑·o ; tio est⭑·us nur⭑ prokrast⭑·i la⭑ ruin⭑·on de⭑ la⭑ ŝtat⭑·o ;
          sur⭑ la⭑ ruin⭑·o de⭑ la⭑ mongol⁽⁺⁾·a ŝtat⭑-aparat¹·o prosper⭑·is han-genta regn⭑·o
          .

ruin⭑·a

          Dis·fal⭑·ant·a en⭑ ruin⭑·ojn, ruin⭑·ig·it·a: ruin⭑·a ŝtup⭑·ar·o ; jen⭑ oni star⭑·is
          sur⭑ balkon¹·o, ĝi est⭑·is tre⭑ ruin⭑·a, ĉie montr⭑·iĝ·is grand⭑·aj tru⭑·oj kaj⭑
          long⭑·aj fend⭑·oj, el⭑ kiu·j kresk⭑·is herb⭑·o . {du⭑·on-detru⭑·it·a} , {kaduk⭑·a}
          , {putr⭑·a}

ruin⭑·aĵ·o

          {Ruin⭑·o^1} : Jerusalem far⭑·iĝ·os ruin⭑·aĵ·o ; ter⭑+trem⭑·aj ruin⭑·aĵ·o ; [li]
          serĉ⭑·is por⭑ si voj⭑·on tra⭑ la⭑ ruin⭑·aĵ·oj .

ruin⭑·ig·i

   1.
          Dis·fal⭑·ig·i en⭑ ruin⭑·ojn, renvers⭑·i, du⭑·on-detru⭑·i: ter⭑-trem⭑·o ruin⭑·ig·is la⭑
          urb⭑·on; mi⭑·a tend⭑·o est⭑·as ruin⭑·ig·it·a ; paŝt⭑·ist·oj ruin⭑·ig·is mi⭑·an
          vin⭑-ber⭑-ĝarden⭑·on .

   2.
          Detru⭑·i, pere⭑·ig·i: per⭑ intern⭑·a mal·pac⭑·o ni ruin⭑·ig·us ni⭑·an afer⭑·on ;
          ni decid⭑·is mal·honor⭑·ig·i kaj⭑ ruin⭑·ig·i Egipt⁽⁺⁾·on ; la⭑ akcept⭑·o de⭑ vi⭑·a
          tre⭑ dub⭑·a kaj⭑ baldaŭ⭑ si⭑·a+vic⭑·e kritik⭑·ot·a pli·bon⭑·aĵ·o ruin⭑·ig·us la⭑
          labor⭑·on de⭑ du⭑×dek⭑-jar⭑·a disciplin²·a kaj⭑ sukces⭑·a labor⭑·ad·o ;
          ruin⭑·ig·ant·oj de⭑ vir⭑·in·a honor⭑·o ; ni ne⭑ uz⭑·as maŝin⭑·ojn, kiu·j tiel⭑
          terur⭑·e ruin⭑·ig·as la⭑ fort⭑·ojn kaj⭑ difekt⭑·as la⭑ san⭑·on de⭑ la⭑
          labor⭑·ant·oj ; la⭑ konstant⭑·aj ribel⭑·oj ruin⭑·ig·is la⭑ aŭtoritat⭑·on de⭑ la⭑
          sultan¹·o; kun⭑ nerv¹·oj ruin⭑·ig·it·aj de⭑ la⭑ ĉiu+tag⭑·a ekscit⭑·iĝ·o.
          {eksterm⭑·i} , {konsum⭑·i} , {renvers⭑·i} , {sub·fos⭑·i}

   3.
          Sen·mon⭑·ig·i, sen·hav⭑·ig·i, sen·riĉ⭑·ig·i: kiu ruin⭑·ig·as patr⭑·on est⭑·as fil⭑·o
          hont⭑·ind·a ; tia·n sum⭑·on mi ne⭑ pov⭑·as el·spez⭑·i ne⭑ ruin⭑·ig·ant·e mi·n ; la⭑
          ŝtat⭑·o est⭑·as ruin⭑·ig·it·a kaj⭑ la⭑ faraon⁽⁺⁾·o est⭑·as en⭑ mizer⭑·o ; ruin⭑·ig·it·a
          nobel⭑·o. {bankrot¹·o} , {el·suĉ⭑·i}

ruin⭑·iĝ·o

          Pere⭑·o, detru⭑·iĝ·o materi¹·a, instituci⭑·a, financ¹·a: la⭑ mal·amik⭑·oj ŝi·n
          rigard⭑·as kaj⭑ rid⭑·as pri⭑ ŝi⭑·a ruin⭑·iĝ·o ; ĉiu trans·loĝ⭑·iĝ·o est⭑·as part⭑·o
          de⭑ ruin⭑·iĝ·o ; financ¹·a ruin⭑·iĝ·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.31 2023/10/21 05:38:07 ]
     __________________________________________________________________