vidu ankaŭ la klarigojn
rust·/·o

rust·o

          Brun~ruĝ·a fer·a oksid⁴·o, kiu kovr·as per mal·dik·a tavol·o la fer·on 
          ŝtal·on trov·iĝ·ant·an en mal·sek·a aer·o: ne proviz·u al vi trezor·ojn
          sur la ter·o, kie tine·o kaj rust·o konsum·as ; ŝlos·il·o uz·at·a rust·on
          ne kon·as .

rust·a

          Kovr·it·a de rust·o: ŝi el·tir·is el la poŝ·o la pez·an kaj rust·an
          ŝlos·il·on ; la plug·il·o al·port·ad·is de temp·o al temp·o pec·ojn da
          rust·a fer·o, sed est·is mal·facil·e re·kon·i, por kio ĝi serv·is .

rust·i

   (ntr)

          {Rust·iĝ·i} : se li mort·os, la tranĉ·il·o rust·os de la flank·o, kie·n
          li for·ir·is ;  fier·e el·ŝarĝ·as el la sen·fund·aj poŝ·oj
          rust·int·ajn pistol·ojn ; rust·int·aj rel-surfac⁸·oj .

rust·iĝ·i

   (ntr)

   1.
          Kovr·iĝ·i per rust·o: ĉiu infan·o sci·as, ke latun¹·o ne rust·iĝ·as .

   2.
          Velk·i, mal·vigl·iĝ·i, ne plu bon·e funkci¹·i: mal·nov·a am·o, kiel oni
          dir·as, ne rust·iĝ·as .

   [artikol-versi⁹·o: 1.26 2023/10/21 05:38:07 ]
     __________________________________________________________________