rutin¹·/·o

rutin¹·o

   1.
          {Lert⭑·o} akir⭑·it·a per⭑ ripet⭑·ad·o kaj⭑ long⭑·a {kutim⭑·o} : li jam⭑ labor⭑·as
          kun⭑ cert⭑·a rutin¹·o, li ne⭑ bezon⭑·as plen⭑·e atent⭑·i pri⭑ ĉiu·j detal⭑·et·oj
          en⭑ la⭑ man⭑-mov⭑·oj ; ili akir⭑·is fakt¹·e grand⭑·eg·an rutin¹·on, ili⭑·aj
          metod¹·oj est⭑·as preskaŭ⭑ mir⭑·ind·aj pro⭑ si⭑·a sagac⭑·o ; oni dev⭑·os re⭑·e
          fid⭑·i al⭑ rutin¹·o: pacienc⭑·a serĉ⭑·ad·o far⭑·e de⭑ tut⭑·a taĉment⭑·o da⭑
          polic⭑·an·oj . {spert⭑·o^1}

   2.
          Ne·venk⭑·ebl·a kutim⭑·o, pro⭑ kiu oni konstant⭑·e kaj⭑ sen·pens⭑·e plen⭑·um·as
          sam⭑+manier⭑·e sam⭑·ajn ag⭑·ojn; {mani¹·o^1} : en⭑ la⭑ afer⭑·o de⭑ lingv⭑·o
          inter·naci⭑·a la⭑ rutin¹·o kaj⭑ spirit⭑·a {inerci⁽⁺⁾·o} komenc⭑·as iom⭑ post⭑ iom⭑
          ced⭑·ad·i al⭑ la⭑ san⭑·a prudent⭑·o ; la⭑ parol⭑-art⭑·o mal·supr⭑·en~ir⭑·is al⭑ la⭑
          nivel⭑·o de⭑ ordinar⭑·a rutin¹·o ; el·iĝ⭑·u el⭑ la⭑ mal·vast⭑·a rutin¹·o de⭑ vi⭑·a
          viv⭑·o, el·iĝ⭑·u el⭑ vi mem⭑ ! ne⭑ plu⭑ plaĉ⭑·as al⭑ ili la⭑ voj⭑-sulk⭑·o de⭑ la⭑
          rutin¹·o ; kler⭑·a vir⭑·in·o, kiu ne⭑ pov⭑·as tra·viv⭑·i en⭑ palac⭑·o katen⭑·it·a
          al⭑ rutin¹·o kaj⭑ tradici¹·o .

rutin¹·a

   1.
          {Lert⭑·a} per⭑ rutin¹·o: ili⭑·a klak³·ad·o super⭑·is la⭑ labor⭑·on de⭑ la⭑ plej⭑
          rutin¹·a regiment⭑·--tambur⭑·ist·o ; urĝ¹·a kaj⭑ eg⭑·e kompleks⁽⁺⁾·a task¹·o est⭑·os
          re·met⭑·i la⭑ rutin¹·an funkci¹·ad·on de⭑ la⭑ ofic⭑·ej·o sur⭑ bon⭑·ajn rel⭑·ojn .
          {normal¹·a} , {regul⭑·a^2} , {suveren⁽⁺⁾·a^2}

   2.
          Far⭑·iĝ·ant·a laŭ⭑ {rigid⭑·a} manier⭑·o, laŭ⭑ sen·pens⭑·a rutin¹·o: sen·util⭑·a
          sen·senc⭑·aĵ·o, [sed⭑ ja⭑] konform⭑·a al⭑ la⭑ rutin¹·aj ide⭑·oj de⭑ la⭑ amas⭑·o ;
          blind⭑·ig·it·a per⭑ la⭑ rutin¹·aj kutim⭑·oj ; mi ne⭑ pov⭑·as sku⭑·i li·n en⭑ li⭑·a
          rutin¹·a procedur²·o ; li demand⭑·is mi·n, ĉu⭑ mi vol⭑·as part⭑·o-pren⭑·i li⭑·an
          rutin¹·an maten⭑-ban⭑·on . {monoton⁶·a} , {stereotip⁽⁺⁾·a^2} , {ŝablon⁽⁺⁾·a^2}

rutin¹·em·a

          Volont⭑·e ag⭑·ant·a laŭ⭑ rutin¹·o, ĉiam⭑ sen·ŝanĝ⭑·e: „ĝentil⭑·ul·oj“ […] est⭑·as
          ceremoni¹·em·aj kaj⭑ rutin¹·em·aj eĉ⭑ en⭑ parol⭑·o kaj⭑ paŝ⭑·ad·o ; ili
          inform¹·iĝ·is pri⭑ la⭑ vetur⭑-kutim⭑·oj de⭑ l’ jun⭑·ul·o, kiu, pri⭑ simil⭑·aj
          afer⭑·oj, est⭑·is tre⭑ rutin¹·em·a .

rutin¹·iĝ·i

   (ntr)

          Iĝ⭑·i konstant⭑·a, mal·facil⭑·e ŝanĝ⭑·ebl·a ag⭑-manier⭑·o: kiam⭑ ni konstant⭑·e
          far⭑·as la⭑ sam⭑·on, ni⭑·a ag⭑·ad·o rutin¹·iĝ·as kaj⭑ iĝ⭑·as ne⭑ interes⭑·a .
          {gurd⭑·i^2} , {kun·tren⭑·i}

rutin¹·ul·o, rutin¹·ist·o

          Tiu, kiu prefer⭑·e ag⭑·as laŭ⭑ rutin¹·o, ne⭑ ŝanĝ⭑·ant·e si⭑·an manier⭑·on,
          si⭑·ajn kutim⭑·ojn: obstin⭑·aj rutin¹·ul·oj kaj⭑ mal·amik⭑·oj de⭑ ĉio nov⭑·a ;
          la⭑ en·konduk⭑·o de⭑ lingv⭑·o inter·naci⭑·a pli⭑ aŭ⭑ mal·pli⭑ fru⭑·e nepr⭑·e kaj⭑
          sen·dub⭑·e efektiv⭑·iĝ·os, kiom⭑ ajn⭑ la⭑ rutin¹·ist·oj batal⭑·us kontraŭ⭑ tio
          ĉi⭑ ; li ne⭑ est⭑·as rutin¹·ul·o kaj⭑ mal·progres⭑·em·a formal²·ist·o, […]
          neniu grav⭑·a fenomen¹·o de⭑ la⭑ soci³·a viv⭑·o preter·pas⭑·as li⭑·an atent⭑·on .
          {frekvent⁽⁺⁾·ul·o} , {kutim⭑·ul·o}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.29 2023/10/21 05:38:07 ]
     __________________________________________________________________