sacerdot⁴·/·o

sacerdot⁴·o

          Pastr⭑·o kiu pov⭑·as sakrament¹·i, do⭑ {presbiter⁽⁺⁾·o} aŭ⭑ {ĉef·pastr⭑·o } :
          vid⭑·u, knab⭑·o, la⭑ sacerdot⁴·oj dev⭑·as est⭑·i moder⭑·aj por⭑ manĝ⭑·i kaj⭑
          trink⭑·i; tial⭑ mi ne⭑ viv⭑·as mal·sobr⭑·e kiel⭑ ali⭑·aj .

   Rim.: Tio ŝajn⭑·as ĵargon¹·a latin⁽⁺⁾·aĵ·o, en⭑ la⭑ bon⭑+stil⭑·a lingv⭑·o oni prefer⭑·e
   dir⭑·u {pastr⭑·o} , vort⭑·o kiu pov⭑·as kovr⭑·i ĉiu·jn grad⭑·ojn, eventual¹·e kun⭑
   preciz⭑·ig·a prefiks⭑·o: la⭑ Apostol¹·o kaj⭑ Ĉef·pastr⭑·o de⭑ ni⭑·a konfes⭑·o, Jesu³·o .
   La⭑ PIV-oj lim⭑·ig·as la⭑ senc⭑·on de⭑ sacerdot⁴·o al⭑ tiu de⭑ {presbiter⁽⁺⁾·o^2 } ;
   tamen⭑ tio est⭑·as apenaŭ⭑ ten⭑·ebl·a konsider⭑·e la⭑ tradici¹·an kant⭑·on liturgi¹·an
   „Sacerdos et pontifex“, plen⭑·um·at·an ĝust⭑·e dum⭑ di⭑-serv⭑·o episkop⭑·a.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.26 2023/10/21 06:31:28 ]
     __________________________________________________________________