vidu ankaŭ la klarigojn
saĝ·/·a

saĝ·a

   1.
          Posed·ant·a saĝ·on:  aŭd·is la vort·ojn de Salomon⁽⁺⁾·o […] kaj
          dir·is: Ben·at·a est·u hodiaŭ la Etern·ul·o, kiu don·is al 
          fil·on saĝ·an super tiu grand+nombr·a popol·o .

   2.
          Inteligent¹·a kaj {spert·a} : pli bon·a est·as saĝ·a mal·amik·o ol
          mal·saĝ·a amik·o ; kaj nun Faraon⁽⁺⁾·o el·serĉ·u hom·on kompetent·an kaj
          saĝ·an kaj estr·ig·u li·n super la Egipt⁽⁺⁾·a land·o ; feliĉ·o fier·ig·as,
          mal·feliĉ·o saĝ·ig·as ; saĝ·aj spert·o-riĉ·aj vort·oj .

   3.
          {Prudent·a} : kiu kolekt·as dum la somer·o [kaj] kiu re·ten·as si·ajn
          lip·ojn est·as saĝ·a ; ĉiu·j aprob·is tiu·n saĝ·an decid·on.

saĝ·o

   1.
          Ekster·ordinar·a, super·a sci·o kaj inteligent¹·o: la saĝ·o de Salomon⁽⁺⁾·o
          ; la saĝ·o de Di·o ; ili ek·tim·is la reĝ·on (Salomon⁽⁺⁾·on), ĉar ili
          vid·is, ke en li est·as saĝ·o de Di·o .

          Rim.: Do, tiu+senc·e saĝ·o est·as pli alt+valor·a ol prudent·o: akir·o
          de saĝ·ec·o est·as mult·e pli bon·a ol or·o, kaj akir·o de prudent·o
          est·as prefer·ind·a ol arĝent·o ; saĝ·ul·o est·as fenomen¹·o pli
          ekster·ordinar·a ol prudent·ul·o (prudent·o est·as atribut³·o de burĝ·o
           filistr⁽⁺⁾·o, saĝ·o konven·as al filozof¹·o, profet·o, di·o). Krom·e, la
          prudent·o est·as raci¹·a, dum saĝ·o pov·as est·i mal·prudent·a (kiel
          Diogen⁽⁺⁾·o), intuici⁽⁺⁾·a kaj super·raci¹·a; oni pov·as hav·i saĝ·an kor·on ,
          sed neprudent·an kor·on“.

   2.
          {Prudent·o} : Di·o pun·i dezir·as, li la saĝ·on for·tir·as ; perd·i la
          saĝ·on ; pli da babil·em·et·o ol da saĝ·o; feliĉ·a est·as la hom·o, kiu
          trov·is saĝ·on kaj […] akir·is prudent·on .

   3.
          {Intelekt⁴·o} : kiu prudent·on ne hav·as, tiu·n saĝ·o ne sav·as ; saĝ·o
          ( {erudici³·o} ) abund³·a, sed ne profund·a ; la hom·a saĝ·o […] ne
          pov·as ĉirkaŭ·pren·i tiu·jn afer·ojn ; en ĉiu ·o dev·as kresk·i la
          saĝ·o (oni lern·u en ĉiu ·o) ; hav·i geni¹·an saĝ·on .

saĝ·ec·o

          Saĝ·o^1: kaj la saĝ·ec·o de Salomon⁽⁺⁾·o est·is pli grand·a, ol la saĝ·ec·o
          de ĉiu·j orient·an·oj kaj ol la tut·a saĝ·ec·o de Egipt⁽⁺⁾·uj·o […] kaj oni
          ven·ad·is el ĉiu·j popol·oj, por aŭskult·i la saĝ·ec·on de Salomon⁽⁺⁾·o, de
          ĉiu·j reĝ·oj de la ter·o, kiu·j aŭd·is pri li·a saĝ·ec·o ; la saĝ·ec·o,
          kiu est·as de supr·e, est·as unu·e ĉast·a, post·e pac·em·a, mild²·a,
          ced·em·a, plen·a de kompat·em·o kaj bon·aj frukt·oj, sen parti·ec·o, sen
          hipokrit·ec·o ; ĉe si·a tut·a saĝ·ec·o la majstr·o tamen est·is nur
          mal·riĉ·a .

saĝ·ul·o

          Hom·o hav·ant·a saĝ·on, inteligent¹·on, prudent·on, kompren·em·on: en
          mizer·o  saĝ·ul·o est·as mal·saĝ·a ; kio·n saĝ·ul·o ne kompren·as, oft·e
          mal·saĝ·a diven·as ; li ne est·as el grand·aj saĝ·ul·oj [nek] el·pens·is
          la filozofi¹·an ŝton·on .

saĝ·um·i

          Afekt·e, tro·e, ĝen·e rezon¹·i kaj parol·i laŭ la manier·o de saĝ·a
          hom·o: intern·a tribunal¹·o, kiu·n vi neniam pov·os sub·aĉet·i per
          skeptik¹·a saĝ·um·ad·o, tiam vek·iĝ·os kaj far·os juĝ·on kontraŭ vi ;
          jun·ul·oj si·n kred·as saĝ·aj, sed efektiv·e ili nur saĝ·um·as, ili
          afekt·as saĝ·on per fals·a kaj subtil¹·a rezon¹·ad·o kaj har-fend·ad·o ;
          kial vi do saĝ·um·asek·kri·is sen·pacienc·e Patr·o Paser·o .

mal·saĝ·a

   1.
          Ne posed·ant·a normal¹·an spirit·o-stat·on nek ĝust·an juĝ-kapabl·on: oni
          rigard·as ili·n kiel hom·ojn frenez·ajn, infan·e mal·saĝ·ajn ; dik·aj
          kaj mal·saĝ·aj, ĉiu·j ili·aj pens·oj est·as direkt·it·aj nur al
          plen·ig·ad·o de si·a korp·o ; kiu serĉ·as vant·aĵ·ojn, tiu est·as
          mal·saĝ·ul·o ; mal·saĝ·ul·o oft·e est·as profet·o . {frenez·a}

   2.
          Mal·prudent·a, mal·moder·a kaj ne·sin⁸+gard·a en la praktik·a kondut·o:
          mal·ord·em·a kaj mal·saĝ·a, li ne taŭg·as por si·a ofic·o; mal·saĝ·e
          mal·ŝpar·i la hered·it·an mon·on. {prudent·a}

   3.
          Sen·inteligent¹·a, {stult²·a} : mal·saĝ·a kiel ŝtip·o ;  mal·saĝ·ul·o, se
          li silent·as, est·as rigard·at·a kiel saĝ·ul·o .

mal·saĝ·ec·o

          Sen·inteligent¹·ec·o, ne bon·a juĝ·ad·o pri situaci·oj, cel·oj kaj
          rimed·oj: ebri¹·ec·o pas·as post dorm·o, mal·saĝ·ec·o neniam ;
          mal·pacienc·ul·o el·montr·as mal·saĝ·ec·on ; en la mal·humil·ec·o kaj
          mal·saĝ·ec·o de si·a kor·o li konstru·ig·is ekster·ordinar·an ŝip·on, per
          kiu li pov·is vetur·i en la aer·o .

mal·saĝ·ul·o

          Hom·o ne hav·ant·a saĝ·on, sen prudent·o, sen san·a konsider·o de
          situaci·oj: mal·saĝ·ul·o dir·is vort·er·on, saĝ·ul·o kompren·as la tut·an
          afer·on ; danĝer·a est·as bov·o antaŭ·e, ĉeval·o mal·antaŭ·e, kaj
          mal·saĝ·ul·o de ĉiu·j flank·oj ; komplez·em·a mal·saĝ·ul·o est·as pli
          danĝer·a ol mal·amik·o .

super·saĝ·i

   (tr)

          Ag·i pli saĝ·e, per si·a saĝ·o super·i: ĉi tiu·n ni iel super·saĝ·os .

komun·a saĝ·o

          {Prudent·o} , kapabl·o por juĝ·i ordinar·ajn situaci·ojn, {saĝ·o^2} :
          grand·a part·o de la irak⁸·a popol·o ĝoj·as pri for·ig·o de terur·a
          diktatur⁽⁺⁾·o, komun·a saĝ·o dir·as, ke tio est·as kred·ebl·a ; ĉiu·j kun
          komun·a saĝ·o konvink·iĝ·is, ke Japani⁽⁺⁾·o bezon·as pli·alt·ig·i la
          impost¹·on por financ¹·i la ĉiam kresk·ant·an el·spez·on .

   [artikol-versi⁹·o: 1.44 2023/10/21 06:31:28 ]
     __________________________________________________________________