vidu ankaŭ la klarigojn
sak·/·o

sak·o

   1.
          Mol·a {uj·o} el tol·o, led·o, paper·o  ceter·a material·o kun
          mal·ferm·aĵ·o ĉe la supr·o, por en·ten·i ia·jn ·ojn, precip·e objekt·ojn
          ŝut·ebl·ajn (gren·on, ter-pom·ojn, karb·ojn, suker·on, sabl·on,
          poŝt·aĵ·ojn ktp):  ordon·is plen·ig·i ili·ajn sak·ojn per gren·o
          ; jen est·as sak·o da ter-pom·oj ; sur si·ajn azen·ojn [ili met·is]
          mal·nov·ajn dis·ŝir·it·ajn kaj flik·it·ajn vin-sak·ojn ; antaŭ·tuk·on [li]
          pren·is sur la dors·on, kiel pak-sak·on ; ĉiu sak·o (da poŝt·aĵ·oj)
          est·as ferm·it·a per ŝnur·o, kiu·n oni pov·as kun·tir·i ; leter+port·ist·o
          terur·it·a met·as la ĵurnal·on kaj la leter·ojn en la leter-sak·on
          pend·ant·an ĉe li·a flank·o ; li port·is sur si en si·a turist¹-sak·o
          si·an tut·an posed·aĵ·on ; kadavr¹·o-sak·o ; la libi⁸·an·o mal·ferm·is la
          vojaĝ-sak·on, kiu star·is sub la antaŭ·a seĝ·o ; li est·is ekip²·it·a per
          dors·o-sak·o kaj sak·o por kapt·il·oj ; ŝi pren·is tabak·o-sak·on el si·a
          poŝ·o kaj propon·is ĝi·n al  , tre afabl·e ; kiel
          paŝt·ist-knab·o li hav·is por si·a manĝ·o-sak·o kvar·on·on de haring·o,
          kelk·ajn ter-pom·ojn, par·on da nigr·aj pan-pec·oj ; et·aj aparat¹·oj plej
          oft·e est·as ĵet·it·aj en rub-sak·on kaj ating·as la rub-forn·on ; ni
          promen·ad·is ĉirkaŭ·brak·um·it·aj kun rub·aĵ-sak·o en·man·e ; se sak·o tro
          plen·iĝ·as, ĝi baldaŭ dis·ŝir·iĝ·as . {poŝ·o}

   2.
          {Mon·uj·o} : fier·a pri si·a mon-sak·o ; kiam sak·o mizer·as, am·o
          mal·aper·as ; vort·oj sak·on ne plen·ig·as ; edz·iĝ·o pro am·o flam·ant·a
          al sak·o son·ant·a . {kas·o} , {mon-kest·o} , {poŝ·o^2}

   3.
          {taŝ⁽⁺⁾·o}

sak·aĵ·o

          Mal·delikat·a pent·o-vest·o (el krud·a kapr·o-har·a ŝtof·o, kia·n oni
          antikv·e uz·is por far·i sak·ojn^1): vi de·pren·is de mi mi·an sak·aĵ·on
          kaj zon·is mi·n per ĝoj·o.

aĉet-sak·o

          Sak·o por port·i aĉet·aĵ·ojn: el·ir·is mal·gras·a vir·in·et·o kun lad-botel·o
          kaj aĉet-sak·o en la man·oj ;

almoz·o-sak·o

          Sak·o en kiu oni kolekt·as mon-donac·ojn: mi ĉiam esper·is, ke ankaŭ
          la mal·riĉ·ul·oj ven·os al la mes·o, en·rigard·ant·e la almoz·o-sak·on mi
          rimark·as, ke nur ili ven·ad·as .

blov-sak·o, vent-sak·o

          {Blov·il·o} (de forĝ·ist·o, sak-flut·o): ard³·on […] trov·int·e, li
          komenc·is dis·blov·i la fajr·on […] per forĝ·ist·a blov-sak·o ; mi
          trakt·us la duel¹-invit·on de tiu·j vent-sak·oj (kapric·ul·oj,
          sen·taŭg·ul·oj) kun mal·estim·o .

dorm·o-sak·o

          Rembur·it·a kovr·il·o por en·dorm·o, kun unu ne·ferm·it·a ekstrem·o, uz·at·a
          kiel por·vojaĝ·a lit·aĵ·o: ni ja kun·port·is dorm·o-sak·ojn .

dors·o-sak·o

          {Sak·o} pend·ant·a ĉe la dors·o de la port·ant·o, ten·at·a per
          trans·ŝultr·aj rimen·oj; {tornistr·o} : soldat·oj marŝ·ad·is kun
          plen~plen·a pez·a dors·o-sak·o ; „la dors·o-sak·o de Pa·nj·o Rut¹·'“
          (novel¹·ar·a titol·o) .

du-sak·o

          Long·a {sak·o} (pli·ĝust·e, taŝ⁽⁺⁾·o) ferm·it·a ĉe ambaŭ ekstrem·aĵ·oj, kun
          mal·ferm·o en la mez·o: la bicikl¹·o impres·is mi·n plej·e […] pro la
          tol·--du-sak·o tri+angul·a, el·uz·it·a kaj pend·ant·a sur la supr·a
          bicikl¹·o-fram⁹·o ;

en·sak·ig·i

   (tr)

          En·met·i en sak·on: ili en·sak·ig·us or·on en la tornistr·ojn kaj
          supr·en~ir·us al  .

el·sak·ig·i

   (tr)

          El·ig·i el sak·o: li el·sak·ig·is la fald·ebl·ajn pluv-bluz¹·ojn .

fel-sak·o

          {Sak·o} el fel·o, ordinar·e destin¹·it·a al en·ten·o de flu·aĵ·o,
          pro·vizit·a per verŝ·o-bek·o: konsum·iĝ·is la akv·o de la fel-sak·o .

kusen-sak·o

          {Ku⁹+sent·eg·o} : ĉiu·j kun·port·is donac·ojn, […] ven·is kol-tuk·oj, mol·aj
          lan·aj ŝtrump·oj, bel·a kusen-sak·o ; iu mal·jun·ul·in·o kun kusen-sak·o
          sur·kap·e kri·is, insult·is kaj la estr·on de la kooperativ⁹·o nom·is
          groŝ·o-skrap·ul·o .

man-sak·o

          In·a {galanteri·aĵ·o} , mal·grand·a {taŝ⁽⁺⁾·o} man·e  ŝultr·e port·ebl·a
          por kun·hav·i ekster·e divers·ajn util·aĵ·ojn, kia·j tuk·oj, okul-vitr·oj,
          ŝmink⁽⁺⁾·o, skrib·il·oj...:  ŝov·is si·an man·on en la
          man-sak·on, kie·n antaŭ la ek·kri·o ŝi met·is la skatol·et·on, kaj
          konvink·iĝ·is ke plu ĝi est·as tie . {retikul⁽⁺⁾·o^2}

muzel⁸-sak·o

          Sak·o en·ten·ant·a nutr·aĵ·on por ĉeval·o, kiu·n oni pend·ig·as je ĝi·a
          muzel⁸·o: tie [la pone⁽⁺⁾·oj] star·is ... vapor·ant·e kaj maĉ·ant·e en si·aj
          muzel⁸-sak·oj .

pajl·o-sak·o

          Grand·a sak·o plen·ig·it·a per pajl·o, sur kiu oni dorm·as; pajl·o-lit·o:
          en la lit-benk·o est·is nek matrac·o nek pajl·o-sak·o, nek kusen·o .

ret-sak·o

   1.
          Ret·a sak·o fiks¹·it·a ĉe stang·o por kapt·i fiŝ·ojn, insekt·oj ks;
          ret-kapt·il·o: Johan·o pren·is profund·an ret-sak·on, fiks¹·it·an al
          stang·et·o, kaj per ĝi kapt·is la vag·ant·ajn kankr·ojn . {nas⁴·o}

   2.
          Mal·pez·a {sak·o} el ret·a material·o, uz·ebl·a por kun·port·i aĉet·aĵ·ojn:
          ŝi met·is ret-sak·on da pom·oj sur li·an lit·on .

   [artikol-versi⁹·o: 1.50 2024/02/12 09:25:59 ]
     __________________________________________________________________