vidu ankaŭ la klarigojn
sankt·/·a

sankt·a

   1.
          Respekt·eg·ind·a pro special·a religi·a karakter·o: la Sankt·a Skrib·o;
          far·u sankt·ajn vest·ojn por vi·a frat·o  ; observ·u la sabat·on
          ĉar ĝi est·as sankt·a por vi ; pren·u la sankt·an ole·on kaj […]
          sankt~ole·u la altar·on ; sankt~ole·i reĝ·on ; en la sep·a tag·o far·u al
          vi sankt·an kun·ven·on, nenia labor·o est·u far·at·a en tiu·j tag·oj ; la
          Sankt·a Kruc·o ; sankt·a dev·o ; katen·oj sankt·aj, tamen sklav·aj ;
          romp·i si·an sankt·an promes·on ; la sankt·a seĝ·o, tron·o, katedr¹·o
          (pap·a reg·ist·ar·o); latin⁽⁺⁾·o est·as ankoraŭ la oficial·a lingv·o de la
          Sankt·a Seĝ·o .

        a)
                Epitet¹·o de sankt·ul·o  sankt·ul·in·o: sankt·a Petr·o ; sankt·a
                Johan·o ; la Sankt·a Virg·ul·in·o ; la monaĥ·ej·o de la Sankt·a
                Stefan·o .

        b)
                La epitet¹·o de la tag·oj de la {Sankt·a Semajn·o} : Sankt·a
                Ĵaŭd·o; Sankt·a Vendred·o; kaj ili ven·as ĉiu·jn fast·ajn tag·ojn
                ĝis la Sankt·a Sabat·o, kiu est·as la tag·o antaŭ Pask·o
                .sankt·a

   2.
          Kvazaŭ·religi·e solen~ind·a; plej respekt·eg·ind·a: amik·o de la sankt·a
          ide·o ; sub la sankt·a sign·o de l' esper·o, kolekt·iĝ·as pac·aj
          batal·ant·oj ; ho sankt·a Kab⁽⁺⁾·e, help·u ! sankt·a est·as por ni la
          hodiaŭ·a tag·o ; en vi·a buŝ·o la sankt·a vort·oam·omal·pur·iĝ·as ; ho
          patriotism¹·o, kiam fin·e vi·a sankt·a nom·o ĉes·os est·i arm·il·o en la
          man·oj de mal·honest·ul·oj ? la cel·o sankt·ig·as la rimed·ojn.

sankt·eg·a

          Eminent·e, ekster·ordinar·e sankt·a: inter la sankt·aj libr·oj de la
          jud³·oj, la plej sankt·eg·a est·as la Tora⁽⁺⁾·o ; laŭd·on kaj glor·on al
          Vi, Sankt·eg·a Tri-unu·o, unik³·a kaj super·a Di·o! ; En Esperant·o li
          (Johan·o Paŭl·o la Du·a) dir·as: „[…] Sankt·eg·a Mari·a akompan·u Vi·n!“
          .

sankt·ig·i

   (tr)

          Far·i sankt·a: per ĉi tiu tuk·o, kiu est·as sankt·ig·it·a, mi for·pel·os
          mal·proksim·en de vi la mal·bon·ajn spirit·ojn ; Mose⁽⁺⁾·o mal·supr·en~ir·is
          de la mont·o al la popol·o kaj sankt·ig·is la popol·on, kaj ili lav·is
          si·ajn vest·ojn ; kiu mal·sankt·ig·os la sabat·on, tiu mort·u .
          {profan³·i} {konsekr⁴·i} , {ben·i} , {bapt·i}

sankt·ej·o

          Lok·o  dom·o de kult¹·o: kvar×dek ses jar·ojn ĉi tiu sankt·ej·o est·is
          konstru·at·a . tabernakl⁽⁺⁾·o est·is pret·ig·it·a: la unu·a, en kiu est·is
          la kandelabr³·o kaj la tabl·o kaj la pan·oj de propon·o; ĝi est·as
          nom·at·a la Sankt·ej·o ; ne permes·u al vi·aj soldat·oj sakrileg⁽⁺⁾·i la
          sankt·ej·ojn kaj atak·i la pastr·ojn ; pur·ig·it·a kaj incens²·it·a, li
          ir·is en mal·grand·an kapel·on, for·ŝir·is de la pord·o la argil·an
          sigel·on kaj en·ir·is sol·a en la sankt·ej·on, kie sur ebur²·a lit·o
          ripoz·is la mirakl¹·a statu¹·o de la di·o Oziris⁽⁺⁾·o ; en la riĉ·an
          magazen·on en·ir·is vir·in·oen tiu·n sankt·ej·on de riĉ·ec·o ŝi
          en·ŝov·iĝ·is kiel fantom·o ; sur ili·a standard·o est·as pentr·it·a la
          kruc·o, kiu est·as sam·e la insign·o de di·o  kaj star·as
          skulpt·it·e el ŝton·o en la sankt·ej·o en  ; Ul-ur·u, rok³·eg·o en
          la centr·o de la kontinent¹·o kaj sankt·ej·o por aborigen⁽⁺⁾·a kultur¹·o ;
          por la nepal⁽⁺⁾·an·oj la religi·o est·as part·o de la ĉiu+tag·a viv·o: et·aj
          sankt·ej·oj est·as en ĉiu strat·o kaj vilaĝ·o . {plej~sankt·ej·o} ,
          {templ¹·o} , {preĝ·ej·o} , {kapel·o} , {altar·o}

sankt·ul·o

          En divers·aj religi·oj (krist·an·ism·o, islam⁽⁺⁾·o), mit¹·a  histori·a
          person·o al kiu la kred·ant·oj atribu¹·as pi·ec·on, favor·on de di·o(j)
          kaj rol¹·on de per·ant·o inter di·o(j) kaj la hom·oj: lok·e honor·at·a
          sankt·ul·o (en la antikv·a eklezi¹·o kaj en ortodoks²·ism·o: person·o
          kies publik·an honor·ad·on en si·a episkop·uj·o sankci·is episkop·o); li
          re·memor·is, kiel la sankt·a Elisabeto, kiam ŝi viv·is ankoraŭ sur
          la ter·o, ŝi, la sankt·ul·in·o de li·a hejm·o kaj de li·a infan·ec·o, la
          nobl·a duk-in·o de Turingi⁽⁺⁾·o, la alt·e eminent·a sinjor·in·o, mem ir·ad·is
          en la plej mal·riĉ·ajn lok·ojn, kaj al·port·ad·is al la mal·san·ul·oj
          konsol·on kaj re·freŝ·ig·on ; halovin⁽⁺⁾·o […], vesper·o de ĉiu·j
          sankt·ul·oj (vd {Haloven⁽⁺⁾·o} ) ; ortodoks²·ul·oj tio·n far·as ne dum la
          tag·o de ĉiu·j sankt·ul·oj ; se Di·o ne vol·as, sankt·ul·o ne help·os .

sankt·ul·ig·i

          Agnosk⁽⁺⁾·i iu·n sankt·ul·o (ag·o de eklezi¹·o): la pap·o Sikst⁽⁺⁾·o la 5-a
          konsider·is la monaĥ·on kiel martir¹·on kaj pri·pens·is sankt·ul·ig·i li·n
          . {en·kanon¹·ig·i}

mal·sankt·a

          Religi·e mal·bon·a, mal·util·a, {mal·pi·a} , {diabl·a} : la leĝ·o
          ekzist·as ne por just·ul·o, sed por hom·oj sen·leĝ·aj kaj mal·obe·em·aj,
          mal·pi·aj kaj pek·em·aj, mal·sankt·aj kaj profan³·aj ; sci·u, ke la
          dogm·ar·o, kiu·n vi deklar¹·as, est·as dogm·ar·o de la mal·sankt·a spirit·o
          .

kolon·o-sankt·ul·o

          {Asket⁽⁺⁾·o} kiu konstant·e viv·as sur la supr·o de kolon·a konstru·aĵ·o:
           est·as ni·a plej fam·a kolon·o-sankt·ul·o .

plej~sankt·ej·o

          Plej sankt·a lok·o en·e de preĝ·ej·o, templ¹·o, kiu oft·e est·as
          mal·permes·it·a por al·ir·o de publik·o; apart·e la plej sankt·a part·o
          de la jerusalem⁽⁺⁾·a {templ¹·o} : la kurten·o far·u por vi apart·ig·on
          inter la sankt·ej·o kaj la plej~sankt·ej·o ; li aranĝ·is ĉe la mur·o de
          la dom·o galeri·ojn ĉirkaŭ la mur·oj de la dom·o, ĉirkaŭ la templ¹·o
          kaj la plej~sankt·ej·o ; la tut·a spac·o sur la supr·o de la mont·o
          ĉirkaŭ·e est·as plej~sankt·ej·o ; la plej~sankt·ej·on li aranĝ·is en la
          dom·o por tio, ke oni star·ig·u tie la kest·on de inter·lig·o de la
          Etern·ul·o .

Sankt·a Semajn·o

          La semajn·o kiu komenc·iĝ·as de la {Palm·a Dimanĉ·o} kaj antaŭ·as la
          krist·an·an {Pask·on} : la Sankt·a Semajn·o en Sevil⁽⁺⁾·o est·as katolik¹·a
          fest·o kiu re·memor·as, per grav·aj art·aj skulpt·aĵ·oj, ĉef·e en strat·a
          ekspo[z]icio, la pasi·o kaj mort·o de Jesu³·o Krist·o ; post la
          karnaval·o, la katolik¹·a eklezi¹·o fest·as karesm⁽⁺⁾·on, kiu est·as
          kvar×dek-tag·a period¹·o de spirit·a prepar·o por la Sankt·a Semajn·o .

   [artikol-versi⁹·o: 1.60 2023/10/21 06:31:28 ]
     __________________________________________________________________