sarkasm¹·/·o

sarkasm¹·o

          Akr⁽⁺⁾·a kaj⭑ mord⭑·ant·a {mok⭑·o} : sur⭑ la⭑ vizaĝ⭑·o de⭑ Sfinks²·o est⭑·is nenia
          kruel⭑·ec·o, sed⭑ rezignaci³·o, en⭑ ĝi⭑·a rid⭑·et·o est⭑·is nenia sarkasm¹·o,
          sed⭑ melankoli³·o ; sinjor⭑·o  , mal⭑·e, est⭑·is tre⭑ mal·varm⭑·et·a,
          parol⭑·ant·e kun⭑ si⭑·a kutim⭑·a mal·dolĉ⭑·a, mord⭑·ant·a sarkasm¹·o, kompat⭑·ind·a
          sinjor⭑·o  pas⭑·ig·is tre⭑·eg·e mal·agrabl⭑·an du⭑·on-hor⭑·on ; ironi¹·o
          pov⭑·as est⭑·i bon⭑+kor⭑·a, skeptik¹·a, brut⭑·a, mal·dolĉ⭑·a, acid⭑·a, venen⭑·ig·a,
          tre⭑ fort⭑·a kaj⭑ pik⭑·a ironi¹·o far⭑·iĝ·as sarkasm¹·o . {ironi¹·o}

sarkasm¹·a

          Akr⁽⁺⁾·e, vund⭑·e mok⭑·a; {sardon⁽⁺⁾·a} :  ŝajn⭑·ig·is sarkasm¹·an
          rid⭑·on, sed⭑ oni pov⭑·is rimark⭑·i, ke⭑ la⭑ opini⭑·o de⭑ la⭑ gast⭑·o flat⭑·is
          kaj⭑ ĝoj⭑·ig·is li·n ; tuj⁽⁺⁾·a re·dir⭑·o ven⭑·is de⭑ la⭑ knab⭑·in·o, eĉ⭑ ankoraŭ⭑
          pli⭑ sarkasm¹·a: – kruel⭑·a! tio son⭑·as bel⭑·e el⭑ vi⭑·a buŝ⭑·o ; li est⭑·is
          dev⭑·ig·it·a aŭskult⭑·i la⭑ sarkasm¹·ajn rimark⭑·ojn de⭑ la⭑ du⭑ amik⭑·oj, kiu·j
          li·n demand⭑·is kial⭑ li ne⭑ konduk⭑·is kun⭑ si la⭑ „Pa⭑·nj·on“ .

sarkasm¹·i

   (ntr)

          Dir⭑·i kun⭑ sarkasm¹·o, mok⭑·e, oft⭑·e {antifraz⁽⁺⁾·e} : „vi merit⭑·us katedr¹·on
          en⭑ universitat⭑·o pro⭑ tiu profund⭑·a pens⭑·o!“, – „ĉes⭑·u sarkasm¹·i,
          idiot¹·o“ ; elefant⭑·ojn de⭑ ĉiu·j format¹·oj kaj⭑ kolor⭑·oj, mil⭑·ojn da⭑ ili
          – efektiv⭑·e mi aĉet⭑·is du⭑-dek⭑·on da⭑ ili ĉi⭑-maten⭑·e antaŭ⭑ la⭑
          maten⭑-manĝ⭑·o! pez⭑·e sarkasm¹·is Benzo ; „por⭑ ricev⭑·i honor⭑·on sufiĉ⭑·as
          nom⭑·i si·n amik⭑·o de⭑ la⭑ publik⭑·o“, „ver⭑·e nobl⭑·e est⭑·as“, li sarkasm¹·is
          .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.30 2023/11/04 21:20:14 ]
     __________________________________________________________________