sat⭑·/·a

sat⭑·a

   1.
          Kies⭑ manĝ⭑·o-bezon⭑·o est⭑·as plen⭑·e kviet⭑·ig·it·a: en⭑ mi⭑·a gast⭑·ej·o la⭑ hom⭑·o
          pov⭑·as est⭑·i sat⭑·a kaj⭑ pi⭑·a por⭑ tre⭑ mal·mult⭑·e da⭑ mon⭑·o ; la⭑ popol⭑·o,
          […] sat⭑·a post⭑ la⭑ festen⭑·o kaj⭑ ĝoj⭑·a, en·ir⭑·ad·is la⭑ cirk¹·on kun⭑
          ek·kri⭑·oj ; [li est⭑·is] manĝ⭑·eg·em·a, oni pov⭑·us pens⭑·i, ke⭑ li neniam⭑
          est⭑·is sat⭑·a ; mi pov⭑·is pag⭑·i la⭑ labor⭑·ist·ojn, […] sed⭑ mal·oft⭑·e ni
          est⭑·is sat⭑·aj ; vi manĝ⭑·as, sed⭑ ne⭑ ĝis·sat⭑·e, vi trink⭑·as, sed⭑ ne⭑
          ĝis·ebri¹·e ; kiu pri·labor⭑·as si⭑·an ter⭑·on, tiu hav⭑·os sat⭑·e (sufiĉ⭑·e) da⭑
          pan⭑·o ; sat⭑·a mal·sat⭑·an ne⭑ pov⭑·as kompren⭑·i .

   2.
          Kies⭑ dezir⭑·o est⭑·as plen⭑·e kontent⭑·ig·it·a:  […] mort⭑·is en⭑
          bon⭑·a mal·jun⭑·ec·o, profund⭑+aĝ⭑·a kaj⭑ sat⭑·a de⭑ viv⭑·o ; sat⭑·a de⭑ favor⭑·o ;
          mi est⭑·as tiom⭑ sat⭑·a je⭑ tiu grand⭑·eg·a amas⭑·o da⭑ mal·ŝat⭑·ind·aj libr⭑·oj,
          kiu·j super·ŝut⭑·as mi·n ; ili est⭑·is jam⭑ sat⭑·aj de⭑ tiu·j amuz⭑·oj ; la⭑
          rom⁽⁺⁾·a popol⭑·o neniam⭑ est⭑·is sat⭑·a je⭑ tiu ĉi⭑ spektakl¹·o ; la⭑ radi⭑·ant·a
          ruĝ⭑+vang⭑·a vizaĝ⭑·o rakont⭑·as pri⭑ la⭑ sat⭑·a viv⭑·o, sed⭑ rapid⭑~kur⭑·ant·aj
          okul⭑·oj el·montr⭑·as mal·trankvil⭑·ec·on ; ĉu⭑ vi sat⭑~dorm⭑·is ? {abund³·a} ,
          {ted⭑·iĝ·i}

sat-

          Prefiks⭑·o de⭑ verb⭑·oj, indik³·ant·a plen⭑·um·on de⭑ la⭑ ag⭑·o ĝis⭑ plen⭑·a
          kontent⭑·o, satur⭑·ec·o ktp: {sat⭑~dorm⭑·i} , {sat⭑~manĝ⭑·i} , {sat⭑~parol⭑·i} ,
          {sat⭑~plor⭑·i} , {sat⭑~trink⭑·i} . {el⭑^2} , {fin-, ĝis·fin⭑·e} , {tut-,
          tut⭑·e}

sat⭑·ig·i

   (tr)

   1.
          Kontent⭑·ig·i la⭑ manĝ⭑·o-bezon⭑·on sufiĉ⭑·e {nutr⭑·ant·e} : las⭑·u unu⭑·e sat⭑·ig·i
          la⭑ infan⭑·ojn ; kuir⭑·ist·on vapor⭑·o sat⭑·ig·as ; promes⭑·o ne⭑ sat⭑·ig·as .

   2.
          {Kontent⭑·ig·i} la⭑ dezir⭑·on: Di⭑·o sat⭑·ig·os ĉia·n vi⭑·an bezon⭑·on ; li⭑·a
          anim⭑·o ne⭑ est⭑·as sat⭑·ig·ebl·a ; la⭑ milit⭑·o […] pov⭑·is sat⭑·ig·i li⭑·an
          bezon⭑·on de⭑ la⭑ glor⭑·o ; por⭑ sat⭑·ig·i la⭑ avid⭑·ec·on de⭑ mi⭑·aj help⭑·ant·oj,
          la⭑ di⭑·oj dev⭑·us kre⭑·i dek⭑ Egipt⁽⁺⁾·ojn ; vi dezir⭑·as nur⭑ […] la⭑ sat⭑·ig·on
          de⭑ egoism¹·a am⭑·o ; tiu kontraŭ·star⭑·o ekscit⭑·eg·is ĝis⭑ la⭑ frenez⭑·ec·o
          volupt⭑·em·an pasi⭑·on ĝis⭑ nun⭑ neniam⭑ sat⭑·ig·it·an . {plen⭑·ig·i^3} ,
          {satur⭑·i^3}

sat⭑·iĝ·i

   (ntr)

   1.
          Pren⭑·i sufiĉ⭑·an manĝ⭑·on, ne⭑ plu⭑ sent⭑·i mal·sat⭑·on: maten⭑·e vi sat⭑·iĝ·os
          per⭑ pan⭑·o ; la⭑ ŝip⭑·estr·o cel⭑·as ŝpar⭑·i tiom⭑ je⭑ la⭑ ŝip⭑·an·ar·a manĝ⭑·o, ke⭑
          la⭑ mar⭑·ist·oj neniam⭑ sat⭑·iĝ·as ; ĉiu·j manĝ⭑·is kaj⭑ sat⭑·iĝ·is ; mus⭑·o
          sat⭑·iĝ·is, farun⭑·o mal·bon⭑·iĝ·is .

   2.
          {Kontent⭑·iĝ·i} , plen⭑·um·i si⭑·an dezir⭑·on: mir⭑·ind·e bel⭑·a […] panoram²·o
          […], mi⭑·aj okul⭑·oj ne⭑ pov⭑·is sat⭑·iĝ·i admir⭑·ant·e ĝi·n ; Mi ĝoj⭑·is kaj⭑ mi
          ĝu⭑·is, mi ne⭑ pov⭑·is ⫽ Sat⭑·iĝ·i de⭑ l’ feliĉ⭑·o mi⭑·a propr⭑·a ; la⭑ et⭑·ul·o
          baldaŭ⭑ sat⭑·iĝ·is de⭑ la⭑ lud⭑·o .

ĝis·sat⭑·e

          Ĝis⭑ ating⭑·o de⭑ sat⭑·ec·o, laŭ·dezir⭑·e, {laŭ·vol⭑·e} : vi pov⭑·as manĝ⭑·i
          vin⭑-ber⭑·ojn kiom⭑ vi vol⭑·os, ĝis·sat⭑·e ; ; vi kaj⭑ mi ĝis·sat⭑·e
          konversaci³·os .

mal·sat⭑·a

          Sent⭑·ant·a manĝ⭑·o-bezon⭑·on: li est⭑·is mal·sat⭑·a kaj⭑ soif⭑·a, neniu don⭑·is
          al⭑ li spes⁽⁺⁾·on ; ven⭑·os sep⭑ jar⭑·oj de⭑ mal·sat⭑·o ; nur⭑ tio est⭑·as fast⭑·o
          […] se⭑ vi de·romp⭑·os vi⭑·an pan⭑·on por⭑ mal·sat⭑·ul·o ; ni est⭑·as mal·sat⭑·aj
          kiel⭑ lup⭑·oj ; mort⭑·i de⭑ mal·sat⭑·o ; ĉe⭑ stomak⭑·o mal·sat⭑·a ne⭑ kapric⭑·as
          palat⭑·o ; en⭑ mal·sat⭑·a famili⭑·o mank⭑·as harmoni¹·o .

mal·sat⭑·i

   (ntr)

          Sent⭑·i la⭑ bezon⭑·on manĝ⭑·i: la⭑ el·pel⭑·it·o mal·sat⭑·as jam⭑ la⭑ tri⭑·an tag⭑·on
          ; li ŝtel⭑·as por⭑ si·n sat⭑·ig·i, kiam⭑ li mal·sat⭑·as ; jen⭑ pren⭑·u ankoraŭ⭑
          du⭑ pan⭑·ojn kaj⭑ unu⭑ ŝink⭑·on, por⭑ ke⭑ vi ne⭑ bezon⭑·u mal·sat⭑·i ! estr⭑·o ne⭑
          mal·sat⭑·as ; tut⭑·a jam⭑ sat⭑·a, sed⭑ okul⭑·o mal·sat⭑·as (avid⭑·as) . {fast⭑·i}

ne·sat⭑·ig·ebl·a

   1.
          Kiu·n nenio sat⭑·ig·as, nenio sufiĉ⭑·e nutr⭑·as: ne·sat⭑·ig·ebl·a soif⭑·o ŝi·n
          konsum⭑·is ; la⭑ ne·sat⭑·ig·ebl·a Malt⁽⁺⁾·an·o en·sorb⭑·is, ĉiu+tag⭑·e post⭑ la⭑
          vesper⭑-manĝ⭑·o, grand⭑·eg·an plad⭑·on da⭑ avel⭑·oj .

   2.
          Kiu·n nenio kontent⭑·ig·as: ne·sat⭑·ig·ebl·a ambici¹·o ; mi ek·kon⭑·is ili⭑·an
          ne·sat⭑·ig·ebl·an fier⭑·on kaj⭑ dezir⭑·on regn⭑·i ; ne·sat⭑·ig·ebl·aj sen·dank⭑·ul·oj
          ! ne·sat⭑·ig·ebl·a est⭑·as mi⭑·a dezir⭑·o ĉio·n ek·vid⭑·i, ĉio·n tra·palp⭑·i,
          nenio·n preter·las⭑·i ; indign⭑·ig·is ni·n la⭑ ne·sat⭑·ig·ebl·a postul⭑·em·o de⭑
          la⭑ edz⭑·in·o .

super·sat⭑·ec·o, tro·sat⭑·iĝ·o

          Stat⭑·o de⭑ tiu, kiu est⭑·as pli⭑ ol⭑ sat⭑·a: tro·sat⭑·iĝ·o per⭑ manĝ⭑·ad·o ; oni
          dir⭑·as ke⭑ per⭑ [mal·sat⭑·o] la⭑ spirit⭑·o lert⭑·iĝ·as kaj⭑ mal⭑·e per⭑ la⭑
          tro·sat⭑·iĝ·o ; daŭr⭑·ig·i […] ĝis⭑ la⭑ super·sat⭑·ig·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.45 2024/02/03 18:26:33 ]
     __________________________________________________________________