vidu ankaŭ la klarigojn
se

se

   (de·pend·ig·a konjunkci·o)

   1.
          {En la okaz·o ke...} , imag·ant·e ke..., {kondiĉ·e ke...} : se li
          jam ven·is, pet·u li·n al mi; se oni am·as la gast·on, oni zorg·as la
          past·on ; se mal·riĉ·ul·o sukces·as, li ĉio·n forges·as ; se Pe·ĉj·o ne
          sem·os, Petr·o ne rikolt·os ; se vi hav·os okaz·on, ne forges·u al mi
          skrib·i ; se la projekt·o est·os bon·a, ĝi ja cert·e est·os akcept·it·a;
          mi pov·us sven·i, se mi rest·os sol·a; ĉiu·j proklam·is, ke ili est·as
          pret·aj lim·ig·i la arm·ad·ojn, se la ceter·aj naci·oj komenc·os; se mi
          est·us san·a, mi est·us feliĉ·a ; mi ne pov·us tio·n kred·i, se mi ne
          vid·us ĝi·n per mi·aj propr·aj okul·oj ; se tiu hom·o ne est·us
          nask·it·a, est·us bon·e por li ; ho, se mi hav·us (kiom dezir·as
          hav·i!) rifuĝ·ej·on (vd {optativ²·o} ) ! ĉio hav·as si·an se kaj sed
          (vd {medal·o} , {difekt·o} ); mi est·us kontent·a, se nur mi pov·us
          iom ripoz·i. {escept·e se} , {kiel se} , {kvazaŭ}

   2.
          Konjunkci·o signif·ant·a, ke la {implic⁽⁺⁾·o} de du {propozici²·oj} est·as
          ver·a: se nombr·o est·as divid·ebl·a per  , ĝi est·as divid·ebl·a per
           („divid·ebl·a perimplic⁽⁺⁾·asdivid·ebl·a per  “).
          {sufiĉ·a kondiĉ·o.}

se ,  se

   (de·pend·ig·a konjunkci·o)

          Ankaŭ en la mal·probabl³·a, ekstrem·a okaz·o ke...: se  mal·mult·e ni
          puŝ·os, la mur·o tuj fal·os; mi trov·os la kern·on de la ver·o, se ĝi
          sid·us  en la plej profund·a kaŝ·it·ec·o ; postul·u rekompenc·on
          se ĝi est·us du·on·o da regn·o, vi ricev·os ĝi·n .

nur se

          Konjunkci·o signif·ant·a, ke la {implic⁽⁺⁾·o} de du {propozici²·oj} est·as
          ver·a: nombr·o est·as divid·ebl·a per  , nur se ĝi est·as divid·ebl·a
          per  („divid·ebl·a perimplic⁽⁺⁾·asdivid·ebl·a per  “).
          {neces·a kondiĉ·o.}

          Rim.: La efik·o de tiu konjunkci·o est·as simil·a al tiu dese“,
          sed ĝi en·konduk·as la du·an propozici²·on de la implic⁽⁺⁾·o, ne la
          unu·an.

se kaj nur se, se... kaj nur tiam (s.n.s.)

          Konjunkci·o signif·ant·a, ke la {ekvivalent⁽⁺⁾·o} de du {propozici²·oj}
          est·as ver·a: nombr·o est·as divid·ebl·a per  , se kaj nur se ĝi
          est·as divid·ebl·a per  kaj  („divid·ebl·a perest·as
          ekvivalent⁽⁺⁾·a aldivid·ebl·a per  kaj  “).

seo

   1.
          {kondiĉ·o^1}  {kondiĉ·o^2} : prezent·i tuj ĉiu·jn seojn kaj sedojn
          al iu sur·strat·ul·o ; La unu·aseo“ („se plej~mult·aj esperant·ist·oj
          konsci·iĝ·os…“) est·as raŭm⁽⁺⁾·ism·a… .

   2.
          Branĉ·a ordon·o, kiu ebl·ig·as dum la rul-temp·o, de·pend·e je la
          kur·ant·a valor·o de {kondiĉ·o^4} , elekt·i iu·n el du ordon·oj
          (nom·at·aj _branĉ·o, alternativ²·o_) estkiel ag·on, per kiu daŭr·iĝ·u la
          program¹-plen·um·o.

   [artikol-versi⁹·o: 1.120 2023/10/17 09:24:35 ]
     __________________________________________________________________