sekret⭑·/·o

sekret⭑·o

          Io, kio rest⭑·as aŭ⭑ dev⭑·as rest⭑·i kaŝ⭑·it·a kaj⭑ ne⭑ de⭑ ĉiu ajn⭑ kon⭑·at·a:
          nenia pek⭑·et·o rest⭑·as long⭑·e sekret⭑·o ; ten⭑·i io·n en⭑ sekret⭑·o (ten⭑·i
          tio·n sekret⭑·a, {sekret⭑·ig·i} ĝi·n): ten⭑·i fabrik⭑-proced³·on en⭑ plej⭑
          grand⭑·a sekret⭑·o; en⭑ mi⭑·a viv⭑·o mi nenia·n sekret⭑·on pov⭑·is ten⭑·i ĉe⭑ mi
          ; gard⭑·i (la⭑) sekret⭑·on pri⭑ io (ten⭑·i tio·n sekret⭑·a) ; konfid⭑·i la⭑
          sekret⭑·on ; mal·kaŝ⭑·i sekret⭑·on ; kiu ir⭑·as kun⭑ kalumni⭑·oj, tiu
          el·perfid⭑·as sekret⭑·on ; se⭑ do⭑ vi perfid⭑·us la⭑ sekret⭑·on, la⭑ di⭑·oj
          pun⭑·us vi·n ; babil⭑·i sekret⭑·on .

sekret⭑·a

          Rest⭑·ant·a aŭ⭑ de·vant⭑·a rest⭑·i kaŝ⭑·it·a: sekret⭑·a donac⭑·o ; vund⭑·o sekret⭑·a
          dolor⭑·as plej⭑ mult⭑·e ; sekret⭑·a am⭑·o; sekret⭑·a ador⭑·at·in·o de⭑ li⭑·aj
          rev⭑·oj ; li⭑·aj ge·patr⭑·oj nutr⭑·is la⭑ sekret⭑·an esper⭑·on far⭑·i el⭑ li
          pastr⭑·on ; sekret⭑·a pord⭑·o (kies⭑ ekzist⭑·o est⭑·as ne·suspekt⭑·ebl·a por⭑
          ne·kon⭑·ant·o) ; ŝi re·memor⭑·is la⭑ princip⭑·ojn de⭑ tiu sekret⭑·a lingv⭑·o,
          kaj⭑ ŝi sukces⭑·is kompren⭑·i ĉio·n . {enigm⭑·a} , {mister⭑·a}

sekret⭑·e

          En⭑ sekret⭑·a manier⭑·o, {kaŝ⭑·e} : kial⭑ vi for·kur⭑·is sekret⭑·e kaj⭑ kaŝ⭑·e
          de⭑ mi, kaj⭑ ne⭑ dir⭑·is al⭑ mi ‐ mi for·ir⭑·ig·us vi·n en⭑ gaj⭑·ec·o kaj⭑ kun⭑
          kant⭑·oj ; ili sekret⭑·e konspir⭑·as ; mi ne⭑ pov⭑·as ten⭑·i ĝi·n sekret⭑·e ;
          mi sekret⭑·e aŭskult⭑·is la⭑ inter·konsent⭑·on ; mort⭑·ig·i sekret⭑·e hom⭑·on ;
          vi sekret⭑·e vort⭑·on dir⭑·os, ĝi tra⭑ l'⭑ tut⭑·a mond⭑·o ir⭑·os . {plank⭑·o} .

sekret⭑·i

   (x)

   1.
          Gard⭑·i sekret⭑·on pri⭑ io: pri⭑ kio amik⭑·oj sekret⭑·as, ili vi⭑·an juĝ⭑·on
          ne⭑ pet⭑·as ; la⭑ ekzakt⁴·a nombr⭑·o de⭑ viktim³·oj ne⭑ est⭑·as kon⭑·at·a: GDR
          sekret⭑·is oft⭑·e pri⭑ nov⭑·aj viktim³·oj ; unu⭑ el⭑ ili […] sekret⭑·as ĉi⭑
          tio·n .

   2.
          {En·sekret⭑·ig·i} : vi sekret⭑·os al⭑ edz⭑·in·o, ŝi sekret⭑·os al⭑ frat⭑·in·o,
          kaj⭑ tiel⭑ la⭑ sekret⭑·o promen⭑·ad·os sen⭑ fin⭑·o .

   3.
          Est⭑·i sekret⭑·o: kia·mani¹·er·e ili protekt¹·os [ili·n], [tio] sekret⭑·as ;
          la⭑ balot²·o sekret⭑·as .

sekret⭑·ig·i

   (tr)

          Cert⭑·ig·i, ke⭑ io rest⭑·u sekret⭑·a: eĉ⭑ kiam⭑ oni rimark⭑·is tiu·n ĉi⭑
          fatal¹·an erar⭑·on, oni […] anstataŭ⭑ avert⭑·i konsum⭑·ant·ojn pri⭑ la⭑
          risk⭑·oj, kaŝ⭑·is kaj⭑ sekret⭑·ig·is scienc⭑·ist·ajn ek·kon⭑·ojn ; sekret⭑·ig·i
          la⭑ ekzist⭑·ad·on de⭑ ekster·ter⭑·a civiliz⭑·o ; por⭑ nur⭑·a sekret⭑·ig·o de⭑
          mesaĝ⁹·oj tia·j unu⭑+direkt⭑·aj ĉifr³·oj est⭑·as eg⭑·e util⭑·aj .

sekret⭑·em·a

          Eg⭑·e diskret¹·a, em⭑·a sekret⭑·i: de·ven⭑·on vi⭑·an antaŭ⭑ li ne⭑ kaŝ⭑·u ‐
          pastr⭑-in⭑·o dev⭑·as est⭑·i sekret⭑·em·a ; kat⭑·oj sekret⭑·em·as, stud¹·em·as, sed⭑
          ankaŭ⭑ komunik⭑·as ;  est⭑·is sekret⭑·em·a hom⭑·o, kio
          kaŭz⭑·is fantazi¹·ajn oni⭑~dir⭑·ojn pri⭑ li⭑·a labor⭑·o .

en·sekret⭑·ig·i

   (tr)

          Sci⭑·ig·i pri⭑ sekret⭑·o: tiam⭑ mi cert⭑·e ne⭑ pens⭑·is, ke⭑ […] mi est⭑·os
          en·sekret⭑·ig·it·a en⭑ la⭑ pret⭑·ig·ad·on [de⭑ la⭑ sup⭑·o] ; Vi⭑·a Sankt⭑·a Spirit⭑·o
          daŭr⭑·ig·u en·sekret⭑·ig·i ni·n en⭑ la⭑ ver⭑·on . {konfid⭑·i^2.a} ,
          {sekret⭑·i^2} . {inic⁽⁺⁾·i} ,

for·sekret⭑·ig·i

   (tr)

          Kaŝ⭑·i, for·ig⭑·ant·e sekret⭑·ig·i:  […] konsent⭑·ig·is la⭑ re·ĝin²·on
          for·sekret⭑·ig·i li·n en⭑ la⭑ arb⭑·ar·a ĉas⭑-dom⭑·o de⭑ la⭑ reĝ⭑·o . {kaŝ⭑·i}

mal·sekret⭑·ig·i

   (tr)

          {Mal·kaŝ⭑·i} , kon⭑·ig·i io·n sekret⭑·an: bedaŭr⭑·ind·e, la⭑ aŭtor⭑-in⭑·o ne⭑
          mal·sekret⭑·ig·is la⭑ „ĝust⭑·an“ signif⭑·on, tiel⭑ ke⭑ nun⭑ eĉ⭑ la⭑ recenz³·ant·o
          mem⭑ sen·el·ir⭑·e plu⭑ cerb⭑·um·as pri⭑ tiu ĉi⭑ volapuk⁽⁺⁾·aĵ·o ; ili dev⭑·ig·is
          Dolonon mal·sekret⭑·ig·i plan⭑·ojn de⭑ la⭑ defend⭑·ant·oj de⭑ Troj⁽⁺⁾·o .

publik⭑·a sekret⭑·o, pulĉinel¹·a sekret⭑·o

          De⭑ ĉiu·j kon⭑·at·a afer⭑·o, nur⭑ ŝajn⭑·e sekret⭑·a: la⭑ dik⭑·aj fer⭑·aj stang⭑·oj
          est⭑·as tiel⭑ mal·proksim⭑·aj unu⭑ de⭑ la⭑ ali⭑·a, ke⭑, kio est⭑·as publik⭑·a
          sekret⭑·o, mult⭑·aj mal·dik⭑·aj loĝ⭑·ant·oj de⭑ tiu instituci⭑·o si·n
          tra·prem⭑·as ; ebl⭑·e vi intenc⭑·e ŝat⭑·us sekret⭑·ig·i la⭑ nom⭑·on de⭑ tiu
          person⭑·o, sed⭑ ĝi est⭑·as pulĉinel¹·a sekret⭑·o ; franc⭑·aj idiotism³·oj […]
          pulĉinel¹·a sekret⭑·o ‐ sekret⭑·o kiu est⭑·as kon⭑·at·a de⭑ ĉiu·j .

ŝtat⭑-sekret⭑·o, ŝtat⭑·a sekret⭑·o

          Inform¹·o, kiu·n ŝtat⭑·o ne⭑ publik⭑·ig·as sed⭑ konserv⭑·as sekret⭑·a:
          ekzist⭑·as ŝtat⭑·aj sekret⭑·oj, kiu·jn kon⭑·as apenaŭ⭑ kelk⭑·e da⭑ ŝtat⭑·aj
          ĉef⭑·oj ; tiel⭑·e oni fakt¹·e ek·sci⭑·as, kio long⭑·e est⭑·is ŝtat⭑·aj sekret⭑·oj
          ; tem⭑·as pri⭑ ŝtat⭑-sekret⭑·oj, kaj⭑ mi ne⭑ rajt⭑·as dir⭑·i al⭑ vi ĉio·n sen⭑
          plu⭑·a permes⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.45 2023/10/21 06:31:44 ]
     __________________________________________________________________