seren²·/·a

seren²·a

   1.
          Sen·nub⭑·a kaj⭑ sen·vent⭑·a: seren²·a varm⭑·eg·o ; seren²·a frost⭑·a veter⭑·o ;
          neĝ⭑·o […] bril⭑·ant·a […] sub⭑ la⭑ radi⭑·oj de⭑ la⭑ sun⭑·o, kiu hel⭑·e lum⭑·is
          sur⭑ la⭑ seren²·a ĉiel⭑·o ; ili danc⭑·ad·is ĉe⭑ la⭑ sen·bru⭑·a lag⭑·o en⭑ la⭑
          seren²·a lun⭑-lum⭑·o . {hel⭑·a}

   2.
          Kviet⭑·a sen⭑ ĉagren⭑·oj, sen⭑ vid⭑·ebl·a antaŭ·tim⭑·o aŭ⭑ streĉ⭑·o: seren²·a
          voĉ⭑·o, rid⭑·et·o, diskut¹·ad·o; ŝi est⭑·is tre⭑ bel⭑·a, bril⭑·ant·e seren²·a, eĉ⭑
          la⭑ okul⭑·oj de⭑ mi⭑·a patr⭑·in·o ne⭑ est⭑·is pli⭑ mild²·aj ol⭑ ŝi⭑·aj ; la⭑ bel⭑·a
          vizaĝ⭑·o re⭑·e far⭑·iĝ·is seren²·a, eĉ⭑ ek·radi⭑·is de⭑ plezur⭑·o ; li⭑·a frunt⭑·o
          seren²·iĝ·is ; ruĝ⭑·et·o aper⭑·is sur⭑ la⭑ pal⭑·aj vang⭑·oj, la⭑ okul⭑·oj flam⭑·is
          de⭑ seren²·ec·o kaj⭑ entuziasm⭑·o ; seren²·ig·it·a de⭑ la⭑ mort⭑·o nobl⭑·a vizaĝ⭑·o
          .

seren²·o

   1.
          Sen·vent⭑·a, hel⭑·a veter⭑·o: la⭑ vent⭑·o ĉes⭑·iĝ·is, kaj⭑ far⭑·iĝ·is grand⭑·a
          seren²·o ; la⭑ bofort⁽⁺⁾·a skal⭑·o est⭑·as skal⭑·o por⭑ taks⭑·i la⭑ fort⭑·ec·on
          (rapid⭑·ec·on) de⭑ vent⭑·o […] indic⁽⁺⁾·o 1 ‐ seren²·o ‐ 2 ĝis⭑ 5 km/h .

   2.
          {Kviet⭑·o} , vid⭑·ebl·a sen·zorg⭑·ec·o, pac⭑·a stat⭑·o: la⭑ lud⭑·o kun⭑ la⭑ fil⭑·o
          ĉiam⭑ kviet⭑·ig·is li⭑·an ĉagren⭑·on kaj⭑ plen⭑·ig·is per⭑ seren²·o li⭑·an kor⭑·on
          .

seren²·iĝ·i

   (ntr)

   1.
          Iĝ⭑·i seren²·a, kviet⭑·a: tuj⭑ la⭑ veter⭑·o seren²·iĝ·is kaj⭑ ili ek·vetur⭑·is .

   2.
          Iĝ⭑·i anim⭑·e seren²·a, trankvil⭑·a: seren²·iĝ·is ŝi⭑·a dolĉ⭑·a vizaĝ⭑·o, kaj⭑ la⭑
          larm⭑·oj ĉes⭑·is flu⭑·i .

mal·seren²·a

   1.
          Vent⭑·a, nub⭑·a aŭ⭑ iel⭑ agit²·it·a: pluv⭑·a mal·seren²·a vesper⭑·o ; sub⭑
          mal·seren²·a ĉiel⭑·o de⭑ fru⭑·a printemp⭑·o .

   2.
          Mal·kviet⭑·a pro⭑ anim⭑·a streĉ⭑·o: mal·seren²·a rigard⭑·o; mal·seren²·a
          koler⭑+mien⭑·a mal·liber⭑·ul·o ; mal·seren²·aj, mal·bon⭑+impres⭑·aj dom⭑·oj ;
          mal·seren²·e flam⭑·ant·aj okul⭑·oj .

mal·seren²·iĝ·i

   (ntr)

   1.
          Iĝ⭑·i mal·seren²·a, agit²·it·a, mal·kviet⭑·a: la⭑ mar⭑·o mal·seren²·iĝ·is de⭑ fort⭑·a
          vent⭑·o ; la⭑ ĉiel⭑·o pli⭑ kaj⭑ pli⭑ mal·seren²·iĝ·is, ek·koler⭑·is .

   2.
          Iĝ⭑·i mal·kviet⭑·a, {per·turb³·iĝ·i} : ĉe⭑ tio la⭑ okul⭑·oj de⭑ Urs⭑·us
          mal·seren²·iĝ·is, kaj⭑ post⭑ moment⭑·o li al·don⭑·is: – Se⭑ mi ŝi·n ne⭑ obe⭑·us,
          vi jam⭑ ne⭑ viv⭑·us, sinjor⭑·o ;

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.34 2023/10/21 06:31:44 ]
     __________________________________________________________________