sieĝ⭑·/·i

sieĝ⭑·i

   (tr)

   1.
          Rest⭑·ad·ig·i milit⭑·ist·ajn trup¹·ojn ĉirkaŭ⭑ fortik⭑·aĵ·o por⭑ pren⭑·i ĝi·n:
          ili sieĝ⭑·is Aĥazon, sed⭑ ne⭑ pov⭑·is venk⭑·o-pren⭑·i ; est⭑·is grand⭑·a
          mal·sat⭑·o en⭑ Samari⁽⁺⁾·o, kaj⭑ ili sieĝ⭑·is ĝi·n tiel⭑ long⭑·e, ĝis⭑ kap⭑·o de⭑
          azen⭑·o ricev⭑·is la⭑ prez⭑·on de⭑ ok⭑×dek⭑ sikl⁽⁺⁾·oj ; du⭑+foj⭑·e la⭑ turk⭑·oj
          sieĝ⭑·is Vien⁽⁺⁾·on .

   2.
          Amas⭑·e aŭ⭑ long⭑·e minac⭑·i, ted⭑·i: almoz⭑-pet⭑·ant·aj kripl⭑·ul·oj sieĝ⭑·is [la⭑]
          pord⭑·on ; ŝi ek·sku⭑·is la⭑ kap⭑·on, kvazaŭ⭑ ŝi vol⭑·us for·pel⭑·i la⭑ amas⭑·on
          da⭑ kor⭑-dolor⭑·oj kaj⭑ tim⭑·oj, kiu·j ŝi·n sieĝ⭑·is ; aŭd⭑·int·e la⭑ bru⭑·on, la⭑
          monaĥ⭑·oj kompren⭑·os, ke⭑ la⭑ tent⭑·oj sieĝ⭑·as iu·n frat⭑·on, kaj⭑ ĉiu·j kun⭑·e
          ir⭑·os preĝ⭑·i ; li ne⭑ ĉes⭑·is sieĝ⭑·i mi·n per⭑ si⭑·aj pet⭑·oj ĝis⭑ mi
          konsent⭑·is voĉ⭑-leg⭑·i al⭑ li la⭑ tut⭑·an roman¹·on ; ili tut⭑·e mi·n
          ĉirkaŭ·sieĝ⭑·as ; danĝer⭑·o sieĝ⭑·as, al⭑ Di⭑·o ni preĝ⭑·as, danĝer⭑·o ĉes⭑·as,
          ni Di⭑·on forges⭑·as .

sieĝ⭑·o

          {Ĉirkaŭ·bar⭑·o} de⭑ fortik⭑·aĵ·o, urb⭑·o, haven⭑·o per⭑ sen·inter·romp⭑·a gard⭑·o,
          por⭑ venk⭑·i ĝi·n: proviz⭑·u al⭑ vi akv⭑·on por⭑ la⭑ temp⭑·o de⭑ sieĝ⭑·o,
          for·tig⁸·u vi⭑·ajn fortik⭑·aĵ·ojn ; en⭑ 1683 ven⭑·is […] 200-mil⭑-kap⭑·a arme¹·o
          de·nov⭑·e al⭑ Vien⁽⁺⁾·o, nun⭑ la⭑ sieĝ⭑·o daŭr⭑·is preskaŭ⭑ du⭑ monat⭑·ojn ;
          nur⭑·ajn 11 jar⭑·ojn post⭑ la⭑ rus⭑·a sieĝ⭑·o fin⭑·int·a la⭑ german⭑·an
          okup⭑·ad·on, grand⭑·a part⭑·o de⭑ Budapeŝt⁽⁺⁾·o de·nov⭑·e kuŝ⭑·is en⭑ ruin⭑·oj .
          {blokad³·o}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.29 2023/10/21 07:46:47 ]
     __________________________________________________________________