simpati¹·/·o

simpati¹·o

   1.
          Reciprok⭑·a favor⭑·a instinkt¹·a inklin⭑·o de⭑ du⭑ person⭑·oj, pro⭑ simil⭑·aj
          {sent⭑·o} j kaj⭑ sin⁸-ten⭑·oj: en⭑ Krist⭑·o ekzist⭑·as ia⭑ konsol⭑·o, ia⭑
          simpati¹·o de⭑ am⭑·o, ia⭑ kun⭑·ul·ec·o de⭑ la⭑ Spirit⭑·o, ia⭑ kor⭑-favor⭑·o kaj⭑
          kompat⭑·o ;  rigard⭑·is li·n kun⭑ kompat⭑·o, aŭ⭑ simpati¹·o ; dir⭑·u
          al⭑ fraŭl⭑-in⭑·o Klar⭑·o, ke⭑ mi⭑·aj ag⭑·oj est⭑·is nek⭑ ŝerc⭑·o, nek⭑ kapric⭑·o, en⭑
          la⭑ komenc⭑·o tio est⭑·is simpati¹·o, kaj⭑ post⭑·e am⭑·o kaj⭑ respekt⭑·o .
          {akord¹·o^2} , {harmoni¹·o^2} , {konkord³·o} , {kun·sent⭑·o}

   2.
          Favor⭑·a {inklin⭑·o} de⭑ iu aŭ⭑ io, kiu plaĉ⭑·as al⭑ li: ŝi akir⭑·is ĉe⭑ li
          simpati¹·on kaj⭑ favor⭑·on ; ili vetur⭑·u tra⭑ Sved⁸·uj·o, sed⭑ la⭑ mal·jun⭑·ul·o
          ĝis⭑ nun⭑ ankoraŭ⭑ ne⭑ hav⭑·as simpati¹·on por⭑ tiu land⭑·o ; mult⭑·aj hom⭑·oj
          […] ne⭑ kutim⭑·is don⭑·ad·i al⭑ si preciz⭑·an kalkul⭑·on pri⭑ si⭑·aj simpati¹·oj
          kaj⭑ {antipati¹·o} j [al⭑] ia⭑ ide⭑·o ; verd⭑+ir⭑·e ni sent⭑·as pli⭑ da⭑
          simpati¹·o kaj⭑ admir⭑·o por⭑ hom⭑·o, kiu pret⭑·as ofer⭑·i si⭑·an viv⭑·on pro⭑
          si⭑·a ideal¹·o . {favor⭑·o} , {plaĉ⭑·o} , {prefer⭑·o} , {ŝat⭑·o}

simpati¹·a

   1.
          Sent⭑·ant·a aŭ⭑ montr⭑·ant·a simpati¹·on por⭑ iu; simpati¹-plen⭑·a: est⭑·u ĉiu·j
          sam⭑+ide⭑·aj, simpati¹·aj, frat⭑-am⭑·em·aj, kompat⭑·em·aj, humil⭑+anim⭑·aj ; tiu
          jun⭑·ul·o las⭑·is en⭑ la⭑ kor⭑·o de⭑ ĉiu·j si⭑·aj famili⭑·an·oj mult⭑·ajn
          simpati¹·ajn bedaŭr⭑·ojn ;  simpati¹·e suspir⁽⁺⁾·is ; „mi⭑·a kar⭑·a
           ,“ respond⭑·is la⭑ amik⭑·o per⭑ mok⭑·--simpati¹·a voĉ⭑·o: „mi gard⭑·os
          ci·n est⭑·ont·e, kaj⭑ neniam⭑ permes⭑·os ke⭑ ci ir⭑·u el⭑ mi⭑·a vid⭑·o“ ;
          simpati¹·a etos⁹·o […] reg⭑·is dum⭑ la⭑ simpozi⁽⁺⁾·o .

   2.
          Est⭑·ig·ant·a simpati¹·on de⭑ iu; simpati¹·ind·a, simpati¹+vek⭑·a, {plaĉ⭑·a} :
          ne⭑ tim⭑·u, ho⭑ simpati¹·a hom⭑·o, pac⭑·o est⭑·u al⭑ vi ; person⭑·oj, al⭑ kiu·j
          mi pro⭑ ia⭑ kaŭz⭑·o ne⭑ est⭑·as simpati¹·a ; ili pov⭑·is nur⭑ ripet⭑·i ŝi⭑·an
          last⭑·an vort⭑·on, kaj⭑ tia sol⭑·a ripet⭑·ad·o ne⭑ est⭑·is simpati¹·a por⭑ ŝi .
          {agrabl⭑·a} , {am⭑·ind·a} , {ĉarm⭑·a} , {ŝat⭑·ind·a}

simpati¹·i

   (x)

          Sent⭑·i simpati¹·on al⭑ iu, hav⭑·i simpati¹·on por⭑: simpati¹·u unu⭑ kun⭑ ali⭑·a
          laŭ⭑ Krist⭑·o Jesu³·o ; ni⭑·aj estim⭑·at·aj gast⭑·oj […] simpati¹·as ni⭑·an
          afer⭑·on ; eĉ⭑ mi⭑·a edz⭑·in·o simpati¹·as la⭑ komun⭑·ist·ojn ; kiel⭑ oni pov⭑·as
          ne⭑ simpati¹·i kun⭑ la⭑ natur⭑·o ; Vien⁽⁺⁾·an·oj kaj⭑ Dresden¹⁰·an·oj simpati¹·as,
          malgraŭ⭑ la⭑ land⭑-lim⭑·o .

mal·simpati¹·i

   (x)

          Sent⭑·i, montr⭑·i mal·favor⭑·an inklin⭑·on, eventual¹·e reciprok⭑·an:
           neniam⭑ kuraĝ⭑·us edz⭑·in·ig·i knab⭑·in·on, kiu·n la⭑ aŭgust⭑·in·o
          mal·simpati¹·as ; filolog¹·oj, kiu·j person⭑·e ne⭑ mal·simpati¹·as al⭑ […] la⭑
          lingv⭑·o kiel⭑ […] soci³·a fenomen¹·o ; ne⭑ oft⭑·e ni renkont⭑·as iu·n, kun⭑
          kiu, je⭑ la⭑ unu⭑·a vid⭑·o, ni tuj⭑ […] mal·simpati¹·as ; ili mal·simpati¹·as
          kun⭑ la⭑ land⭑·oj, kiu·j […] dev⭑·is ek·milit⭑·i . {antipati¹·i} {mal·log⭑·i} ,
          {mal·ŝat⭑·i}

mal·simpati¹·o

          Instinkt¹·a mal·favor⭑·a sent⭑·o al⭑ iu, eventual¹·e reciprok⭑·a: tiu·j, kiu·j
          antaŭ⭑·e el·montr⭑·ad·is mal·simpati¹·on al⭑ la⭑ elegant¹·a epikur⁽⁺⁾·an·o, nun⭑
          komenc⭑·is li·n ĉirkaŭ⭑·ad·i kaj⭑ klopod⭑·i pri⭑ li⭑·a favor⭑·o ; la⭑
          mal·simpati¹·o de⭑ l’ frat⭑·ar·o kontraŭ⭑ mi ankoraŭ⭑ pli⭑ profund⭑·iĝ·is
          ek⭑~de⭑ tiu event⁸·o ; tia·j mal·simpati¹·oj kutim⭑·e est⭑·as reciprok⭑·aj kaj⭑
          etend⭑·iĝ·as al⭑ ĉia·j rilat⭑·oj inter·kultur¹·aj ; la⭑ german⭑·a reg⭑·ist·ar·o
          […] fal⭑·is en⭑ tru⭑·eg·on de⭑ mal·simpati¹·o . {antipati¹·o} {mal·em⭑·o}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.30 2023/10/21 07:46:47 ]
     __________________________________________________________________