vidu ankaŭ la klarigojn
sincer·/·a

sincer·a

   1.
          Esprim·ant·a {mal·kaŝ·e} , sen·mensog·e kaj mal {hipokrit·e} tio·n, kio·n
          li  ŝi opini·as  sent·as; ag·ant·a akord¹·e kun si·aj opini·oj kaj
          sent·oj; {ver·em·a} : mi pov·us ĵur·i al vi, ke ili est·as sincer·aj ;
          sincer·a kaj profund·e konvink·it·a krist·an·o ; el sincer·a kor·o mi
          ofer·is ĉio·n ĉi tio·n ; pri ĉio tio ĉi mi est·as sincer·e kaj fort·e
          konvink·it·a ; est·u sincer·aj kontraŭ mi, ĉu oni invit·is vi·n  ne
          ? mi·a instru·ist·o [est·is] la plej sincer·a kaj modest·a kaj
          sam+temp·e la plej kler·a vir·et·o, kiu·n oni iam renkont·is .
          {brav·a^2} , {fid·ind·a} , {kred·ind·a} , {lojal¹·a} , {mal·ferm·it·a^3} ,
          {solid²·a^4}

   2.
          Mal·kaŝ·e, sen·mensog·e kaj mal·hipokrit·e dir·it·a, far·it·a  sent·it·a;
          {ver·a} : akcept·u mi·an sincer·an salut·on ; [kun] sincer·a estim·o
          kaj kor·ec·o […] mi dir·isbon·an nokt·onal tiu ĉi feliĉ·a par·o ;
          ni sent·as kun kred·o sincer·a, ⫽ ke est·os esper·' plen·um·it·a ; kant·o
          sincer·a de mi·a anim·o, ⫽ flug·u en vast·on sen tim·o ; li·aj okul·oj
          du·on·e kun rav·it·ec·o, du·on·e kun sincer·a kompat·o est·is fiks¹·it·aj sur
          la vizaĝ·o de la jun·a vidv-in·o ; ili·a ĉagren·o, ŝajn·as, est·is
          sincer·a ; donac·o ne·sincer·a est·as donac·o infer·a . {dec·a} ,
          {honest·a}

sincer·o, sincer·ec·o

          {Verd+ir·em·o} , inklin·o al mal·kaŝ·a dir·o de sent·oj kaj opini·oj: kie
          est·as sincer·ec·o, tie est·as ankaŭ kompat·o kaj help·o ; [t]ia
          honest·a, estim·ind·a sincer·ec·o […] hav·is por mi apart·an ĉarm·on ;
          li dank·is li·n pro li·a kun·sent·o, laŭd·is li·n pro li·aj sincer·ec·o
          kaj mal·kaŝ·em·o ; permes·u, ke mi demand·u vi·n, kiel patr·o, kun la
          tut·a sincer·ec·o: kia·n opini·on vi hav·as pri mi·a fil·o ? poem¹·oj,
          potenc·aj per sincer·o ; la krab¹·o ĉiam montr·as sincer·ec·on kaj
          amik·ec·on al la serpent·o, dum tiu est·as insid·a kaj mal·virt·a ; ĉe
          tro ĝentil·a ekster·o mank·as sincer·o .

mal·sincer·a

   1.
          {Hipokrit·a} , {mensog·em·a} , mal·ver·em·a: la mal·sincer·aj frat·in·oj
          vol·is per flat·o akir·i la favor·on de la jun·a re·ĝin²·o ; vi ne vid·as
          ili·ajn mal·sincer·ajn rigard·ojn […] verd·ajn de avid·ec·o ;
          mal·sincer·an buŝ·on mi mal·am·as ; ŝajn·a sed mal·sincer·a ne·dezir·em·o ;
          kis·o mal·sincer·a est·as danĝer·a .

   2.
          Ne konform·a al la ver·o, {tromp·a} .

mal·sincer·o, mal·sincer·ec·o

          Ne·verd+ir·em·o, tromp·a ŝajn·ig·o de ali·aj sent·oj kaj intenc·oj, ol oni
          real¹·e hav·as: ebl·e […]  kaŝ·as mal·sincer·ec·on sub la ŝajn·a
          bon·ec·o ; est·as mal·facil·e trov·i, ge⁽⁺⁾-amik·oj, pli sincer·an konfes·on
          de mal·sincer·ec·o ; Hom·ar·an·ism·o help·os for·ig·i tiu·n ĉi dev·ig·on al
          mal·sincer·ec·o .

   [artikol-versi⁹·o: 1.28 2023/10/21 07:46:47 ]
     __________________________________________________________________