vidu ankaŭ la klarigojn
sintagm⁽⁺⁾·/·o
sintagm⁽⁺⁾·o
{Vort⭑-grup⭑·o} : Mez⭑·e en⭑ la⭑ struktur¹·--hierarki³·o inter⭑ la⭑ propozici²·o
kaj⭑ la⭑ vort⭑·o star⭑·as la⭑ _sintagm⁽⁺⁾·o_ ; inter·romp⭑·as la⭑ sintagm⁽⁺⁾·on
„Potenc⭑·aj ... ĉeval⭑·oj“ kvin⭑-vort⭑·a en·kadr⭑·it·a sintagm⁽⁺⁾·o: „jung⭑·it·aj
per⭑ rimen⭑·oj kaj⭑ fer⭑·aĵ·oj“ ; la⭑ tut⭑·a Eŭrop⭑·o tiam⭑ komenc⭑·is uz⭑·i la⭑
ne⭑ tre⭑ inteligent¹·an sintagm⁽⁺⁾·on „ekstrem⭑·a dekstr⭑·o“, kiu teori⭑·e
est⭑·as kon⭑·at·a jam⭑ el⭑ la⭑ 20a jar⭑-cent⭑·o, sed⭑ neniam⭑ antaŭ⭑·e far⭑·iĝ·is
part⭑·o de⭑ ĉiu+tag⭑·a politik¹·o ; la⭑ helen⁽⁺⁾·a-latin⁽⁺⁾·a „ “ en⭑
„frazeologi⁽⁺⁾·o“ alud⭑·as ne⭑ fraz¹·on, sed⭑ sintagm⁽⁺⁾·on .
Rim.: J.C. Wells rimark⭑·ig·as: Kred⭑·ebl·e tiu termin⭑·o est⭑·is en·konduk⭑·it·a de⭑
Ferdinand de⭑ Saussure, … kiu uz⭑·is ĝi·n pli⭑ larĝ⭑·a+senc⭑·e, por⭑ nom⭑·i ĉia·n
kombin⭑·aĵ·on en⭑ la⭑ parol⭑-ĉen⭑·o (simil⭑·e vast⭑·an difin⭑·on don⭑·as PIV1). Do⭑
sintagm⁽⁺⁾·o (el⭑ la⭑ franc⭑·a „syntagme“) respond⭑·as al⭑ la⭑ angl⭑·a „phrase“. En⭑
la⭑ hodiaŭ⭑·a lingvistik⁽⁺⁾·o oni plej⭑ oft⭑·e lim⭑·ig·as ĝi·n … al⭑ la⭑ du⭑·a el⭑ la⭑ tri⭑
sintaks¹·aj kompleks⁽⁺⁾·oj menci³·it·aj de⭑ PIV, nom⭑·e al⭑ vort⭑-grup⭑·o. Laŭ⭑ la⭑ gener⁽⁺⁾·a
gramatik⭑·o, la⭑ propozici²·o aŭ⭑ simpl⭑·a fraz¹·o konsist⭑·as el⭑ du⭑ part⭑·oj, la⭑
substantiv⭑·a sintagm⁽⁺⁾·o kaj⭑ la⭑ verb⭑·a sintagm⁽⁺⁾·o; la⭑ substantiv⭑·a sintagm⁽⁺⁾·o
rol¹·as kiel⭑ subjekt⭑·o, la⭑ verb⭑·a sintagm⁽⁺⁾·o kiel⭑ predikat⭑·o. En⭑ transitiv²·a
fraz¹·o la⭑ verb⭑·a sintagm⁽⁺⁾·o si⭑·a+vic⭑·e konsist⭑·as el⭑ plur⁴·aj part⭑·oj, inter⭑ kiu·j
la⭑ verb⭑·o kaj⭑ ali⭑·a substantiv⭑·a sintagm⁽⁺⁾·o, kiu rol¹·as kiel⭑ objekt⭑·o. .
sintagm⁽⁺⁾·a
Rilat⭑·a al⭑ kun·aranĝ⭑·o de⭑ vort⭑·oj en⭑ parol⭑·o, kontrast¹·e al⭑
{paradigm²·a} : la⭑ tekst⭑·o de⭑ la⭑ plej⭑ uz⭑·at·a kaj⭑ plej⭑ am⭑·at·a versi⁹·o
konserv⭑·as mult⭑·ajn vort⭑·ar·ajn, idiotism³·ajn kaj⭑ sintagm⁽⁺⁾·ajn influ⭑·ojn
de⭑ la⭑ Bibli¹·o de⭑ .
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.20 2024/01/10 23:26:01 ]
__________________________________________________________________