snuf⁽⁺⁾·/·i

snuf⁽⁺⁾

   (son⭑-imit⭑·o)

          Iom⭑ laŭt⭑·a {son⭑·o} de⭑ en·spir⭑·o tra⭑ la⭑ naz⭑·o: ŝi sci⭑·is (snuf⁽⁺⁾, snuf⁽⁺⁾)
          nenio·n pri⭑ la⭑ afer⭑·o .

snuf⁽⁺⁾·i

   (ntr)

   1.
          Fort⭑·e, iom⭑ bru⭑·e {en·spir⭑·i} en⭑ la⭑ naz⭑·on: snuf⁽⁺⁾·i tabak⭑·on; li opini⭑·is
          flar⭑·i la⭑ odor⭑·on de⭑ la⭑ gnom²-manĝ⭑·o, li snuf⁽⁺⁾·et·is en⭑ la⭑ aer⭑·o ĉirkaŭ⭑·e
          ; ŝi ne⭑ pov⭑·is re·ten⭑·i la⭑ larm⭑·ojn, kiu·j flu⭑·is long⭑·an minut⭑·on, dum⭑
          kiu ŝi ripet⭑·e snuf⁽⁺⁾·is ; [mi] sving⭑·is mi·n supr⭑·en sur⭑ la⭑ arb⭑·on[…]
          ĝust⭑·a+temp⭑·e, ĉar⭑ la⭑ tut⭑·a svarm¹·o jam⭑ ĉirkaŭ⭑·is mi·n, kaj⭑ Herkul⁽⁺⁾·o
          snuf⁽⁺⁾·is al⭑ mi kaj⭑ per⭑ la⭑ korn⭑·oj atak⭑·is la⭑ arb⭑·on . {flar⭑·i}

   2.
          {Naz⭑-bru⭑·i} el·spir⭑·ant·e, por⭑ pur⭑·ig·i la⭑ naz⭑·on aŭ⭑ pro⭑ emoci³·o: li
          re·ating⭑·is la⭑ supr⭑·aĵ·on kaj⭑, kaĉalot⁽⁺⁾·e snuf⁽⁺⁾·ant·e, kraĉ⭑·o-spir⭑·eg·ant·e,
          kun⭑ larĝ⭑·e mal·ferm⭑·it·aj okul⭑·oj, li iom⭑ naĝ⭑·is en⭑ la⭑ nigr⭑·a akv⭑·o ; ie
          proksim⭑·e ĉeval⭑·o komenc⭑·is maĉ⭑·i fojn⭑·on kaj⭑ snuf⁽⁺⁾·i . {mung⁽⁺⁾·i}

snuf⁽⁺⁾·eg·i

   (ntr)

          Fort⭑·e, bru⭑·e {spir⭑·eg·i} tra⭑ la⭑ naz⭑·o, kiel⭑ iu·j grand⭑·aj huf⭑-best⭑·oj:
          taŭr⁽⁺⁾·e ili snuf⁽⁺⁾·eg·is kaj⭑ barakt⭑·ad·is ; ni ambaŭ⭑ plaŭd⭑·ad·is
          plen⭑+plezur⭑·e […] en⭑ la⭑ lag⭑·et·o, naĝ⭑·ant·e, snuf⁽⁺⁾·eg·ant·e kaj⭑ barakt⭑·ant·e
          ; ŝi el·las⭑·is son⭑·on, kiu·n ĝentil⭑·ul·o nom⭑·us tus⭑·o, sed⭑ kiu·n
          mal·ĝentil⭑·ul·o nom⭑·us snuf⁽⁺⁾·eg·o .

          Rim.: Tio·n best⭑·oj kaj⭑ hom⭑·oj kutim⭑·e far⭑·as ne⭑ per⭑ en·spir⭑·o, sed⭑
          el·spir⭑·o. Do⭑ oni ebl⭑·e prefer⭑·as esprim⭑·i ĝi·n per⭑ {naz⭑-bru⭑·i} ,
          {grunt⁽⁺⁾·i} , {ronki} aŭ⭑ eĉ⭑ {mung⁽⁺⁾·i} .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.24 2023/12/26 23:28:00 ]
     __________________________________________________________________