sob

sob

   (adv.)

          {Mal·supr⭑·en} : l'⭑ nask⭑·it·aj por⭑ liber⭑·a vol⭑·' […] ne⭑ genu⭑-fleks⭑·os sob
          . {sub⭑} , {sor}

sob-

   (prefiks⭑·o)

          (uz⭑·at·a prefiks⭑·e kun⭑ la⭑ sam⭑·a signif⭑·o) {Mal·supr⭑·en-} : en⭑ la⭑ dir⭑·it·a
          tag⭑·o Petr⭑-oni⭑·o sobiris de⭑ la⭑ tur⭑·o kun⭑ lign⭑·a benk⭑·et·o ; la⭑
          part⭑·o-pren⭑·ant·oj laŭ·vic⭑·e unu⭑·e sobiras rekt⭑·on de⭑ ĉirkaŭ⭑ 200 metr⭑·oj,
          tra·ir⭑·as plat⭑·an plac⭑·on kaj⭑ fin⭑·e sor⁽⁺⁾-ir⭑·as strat⭑·on ; pro⭑ tia
          kontinu⁴·a hemoragi⁽⁺⁾·o de⭑ sufer⭑·ant·oj ni⭑·a Kanton⁽⁺⁾·a Pac⭑·il·o glit⭑·e
          sobiras, sobiras ; la⭑ vent⭑·o ne⭑ sobiras, / sed⭑ rest⭑·as ĉe⭑ la⭑
          tur⭑·oj, / ĉe⭑ la⭑ long⭑·aj alt⭑·aĵ·oj, / iam⭑·e dis·fal⭑·ont·aj .

          Rim.: Uz⭑·ant·e tiu·n mal·oft⭑·an vort⭑·on oni risk⭑·as est⭑·i mis·kompren⭑·at·a,
          pro⭑ la⭑ son⭑·a simil⭑·ec·o kun⭑ „sub⭑-“, kaj⭑ ja⭑ est⭑·as diferenc⭑·o, ĉu⭑ oni
          ir⭑·as „sub⭑ pont⭑·on“ aŭ⭑ „pont⭑·on mal·supr⭑·en“.

   [artikol⭑-versi⁹·o:]
     __________________________________________________________________