vidu ankaŭ la klarigojn
sonor⭑·/·i
sonor⭑·i
(ntr)
1.
{Son⭑·i} kaj⭑ daŭr⭑·e aŭd⭑·iĝ·i post⭑ ĉes⭑·o de⭑ la⭑ kaŭz⭑·o: ĉiu·j sonor⭑·il·oj de⭑
preĝ⭑·ej·oj sonor⭑·is ; oni hav⭑·is la⭑ impres⭑·on, kvazaŭ⭑ la⭑ tut⭑·a arb⭑·ar·o
sonor⭑·as, oni aŭd⭑·is voĉ⭑·ojn infan⭑·ajn, sonor⭑·ad·on de⭑ sonor⭑·il·oj kaj⭑
kant⭑·ad·on de⭑ bird⭑·oj ; mi far⭑·os […] tia·n far⭑·on, ke⭑ al⭑ ĉiu, kiu
tio·n aŭd⭑·os, ek·sonor⭑·os ambaŭ⭑ li⭑·aj orel⭑·oj ; en⭑ la⭑ marmor⭑·aj palac⭑·oj
sonor⭑·as luks⭑·aj festen⭑·oj ; Herb⭑-en⭑·o sonor⭑·is ĉe⭑ ŝi⭑·a pord⭑·o . {tint⭑·i}
, {vibr¹·i}
2.
Anonc⭑·i, anonc⭑·iĝ·i per⭑ sonor⭑·ad·o (temp⭑·on, fest⭑·on ks): la⭑ preĝ⭑·ej·aj
sonor⭑·il·oj sonor⭑·is la⭑ komenc⭑·on de⭑ la⭑ Krist⭑+nask⭑·a fest⭑·o ; kiam⭑
sonor⭑·is la⭑ dek⭑+du⭑·a hor⭑·o, […] en⭑ la⭑ lum⭑·o de⭑ la⭑ lun⭑·o li vid⭑·is
flug⭑·ant·an bird⭑·on ; vi eĉ⭑ ne⭑ ruĝ⭑·et·iĝ·as, kiam⭑ la⭑ sonor⭑·il·o sonor⭑·as
la⭑ liber⭑·ec·on ? don⭑·u al⭑ mi atent⭑·an orel⭑·on, ĉar⭑ la⭑ hor⭑·o por⭑ la⭑
konfes⭑·o sonor⭑·is ; en⭑ tiu moment⭑·o oni sonor⭑·is por⭑ la⭑ vesper⭑-manĝ⭑·o
.
sonor⭑·a
Klar⭑·e kaj⭑ daŭr⭑·e son⭑·ant·a, facil⭑·e aŭd⭑·ebl·a: mal·nobl⭑·a viper⁸·o!
respond⭑·is la⭑ Grek⁸·o per⭑ sonor⭑·a voĉ⭑·o ; super⭑ la⭑ harp⭑·o de⭑ la⭑
Island⁸·a kant⭑·ist·o glit⭑·ad·is la⭑ ruĝ⭑·a sonor⭑·a bek⭑·o de⭑ la⭑ bird⭑·o ; ŝi
eksplod⭑·is per⭑ laŭt⭑·a, long⭑·a, sonor⭑·a gam⭑·o de⭑ rid⭑·o ; en⭑ kelk⭑·a
distanc¹·o ek·son⭑·is la⭑ sonor⭑·aj ton⭑·oj de⭑ kukol⭑·o ; li aŭd⭑·is la⭑ bru⭑·on
de⭑ du⭑ voĉ⭑·oj, tiu·n de⭑ la⭑ graf⭑-in⭑·o kaj⭑ ali⭑·an, vir⭑·an, bas¹·an,
sonor⭑·an, kiu pov⭑·is aparten⭑·i nur⭑ al⭑ vir⭑·o . {laŭt⭑·a}
sonor⭑·o
1.
{Son⭑·o} daŭr⭑·e son⭑·ant·a post⭑ ĉes⭑·o de⭑ ĝi⭑·a kaŭz⭑·o: kun⭑ furioz⭑·a sonor⭑·o
tra·kur⭑·is la⭑ pont⭑·on tram²-vagon⭑·o ; la⭑ vitr⭑·o dis·pec⭑·iĝ·is kun⭑ sonor⭑·o ;
en⭑ la⭑ mort⭑·a sen·son⭑·ec·o ek·son⭑·is tra·penetr⭑·ant·a sonor⭑·o, kvazaŭ⭑ de⭑
mal·proksim⭑·a, mal·proksim⭑·a sonor⭑·il·o ; Di⭑·o don⭑·u, ke⭑ vi⭑·a voĉ⭑·o ne⭑
est⭑·u perd⭑·int·a si⭑·an hel⭑·an sonor⭑·on, kiel⭑ el·uz⭑·it·a or⭑·a mon⭑·er·o ; ŝi
halt⭑·is […] aŭd⭑·ant·e […] sonor⭑·ojn de⭑ melodi¹·o plen⭑·um·it·a per⭑
ne·ordinar⭑·a majstr⭑·ec·o ; dum⭑ fest⭑·aj tag⭑·oj zum⭑·is la⭑ mont⭑·et·oj en⭑
obtuz³·a mal·rapid⭑·em·a sonor⭑·o . {tint⭑·o} , {vibr¹·o}
2.
{sonor⭑·ant·o}
sonor⭑·ant·o
{Parol⭑-son⭑·o} , est⭑·ig·at·a precip⭑·e per⭑ la⭑ voĉ⭑·o, sen⭑ bru⭑·o aŭ⭑ kun⭑
minimum³·a bru⭑·o ( {vokal⭑·o} , {du⭑·on-vokal⭑·o} , {naz⭑·a konsonant⭑·o} ,
{flu⭑·a konsonant⭑·o} ): esenc⭑·e tio signif⭑·as, ke⭑ son⭑·o est⭑·as
sonor⭑·ant·o, se⭑ ĝi produkt⭑·ebl·as daŭr⭑·e je⭑ la⭑ sam⭑·a ton⭑-alt⭑·o .
{bru⭑·ant·o}
sonor⭑·et·ig·i
Inter·frap⭑·i la⭑ glas⭑·ojn antaŭ⭑ ol⭑ trink⭑·i je⭑ honor⭑·o de⭑ iu aŭ⭑ io.
Rim.: Ekzempl⭑·o ne⭑ trov⭑·ebl·as. Prefer⭑·e uz⭑·u {tint⭑·ig·i} , {tost³·i} .
sonor⭑·ig·i
Kaŭz⭑·i sonor⭑·on per⭑ io: bon⭑~vol⭑·u sonor⭑·ig·i al⭑ la⭑ serv⭑·ist·o; la⭑ knab⭑·o
[…] dev⭑·is sonor⭑·ig·i en⭑ la⭑ preĝ⭑·ej·o ; ĝust⭑·e nun⭑ oni dev⭑·as sonor⭑·ig·i
la⭑ glav⭑·ojn, kiam⭑ ni hav⭑·as ĉe⭑ ni la⭑ send⭑·it·ojn de⭑ tiel⭑ batal⭑·em·a
popol⭑·o ; ŝi […] sonor⭑·ig·is alarm¹·on, don⭑·is sign⭑·on al⭑ la⭑ erar⭑·ant·aj
en⭑ la⭑ ocean¹·o, kri⭑·is ; la⭑ akv⭑·o […] sonor⭑·ig·is melodi¹·on,
ne·pri·skrib⭑·ebl·e dolĉ⭑·an ; iu fort⭑·e sonor⭑·ig·is ĉe⭑ ŝi⭑·a pord⭑·o .
sonor⭑·ig·ist·o
Hom⭑·o, meti⭑·e sonor⭑·ig·ant·a la⭑ sonor⭑·il·ojn de⭑ preĝ⭑·ej·o: en⭑ la⭑ tur⭑·o la⭑
lam⭑·a sonor⭑·ig·ist·o ek·sving⭑·as la⭑ ŝnur⭑·eg·on, klar⭑·a metal⭑-son⭑·o long⭑~ir⭑·as
la⭑ strat⭑·on .
sonor⭑·il·ar·o
{Kariljon⁽⁺⁾·o} : tiu·j harmoni¹·aj son⭑·oj […] anstataŭ⭑·is plen⭑·an
sonor⭑·il·ar·on ; kanon¹-tondr⭑·ad·o kaj⭑ bru⭑·ad·o de⭑ sonor⭑·il·ar·o, uniform⭑·oj
kaj⭑ bril⭑·ant·aj arm⭑·il·oj .
sonor⭑·il·eg·o
Tre⭑ grand⭑·a sonor⭑·il·o: la⭑ sonor⭑·il·eg·oj komenc⭑·is bru⭑·e son⭑·i kaj⭑
ek·est⭑·is mov⭑·iĝ·ad·o en⭑ la⭑ vilaĝ⭑·o ; de⭑ la⭑ preĝ⭑·ej-tur⭑·oj est⭑·as
for·met⭑·it·aj la⭑ sonor⭑·il·eg·oj kaj⭑ de⭑ l’ kupol⭑·oj la⭑ or⭑·um·it·aj kruc⭑·oj ;
pri⭑ la⭑ sonor⭑·il·eg·o ŝi kred⭑·is, ke⭑ ĝi est⭑·as eksperiment¹·o por⭑ vek⭑·i
la⭑ mort⭑·int·on .
sonor⭑·il·ej·o, sonor⭑·il-tur⭑·o
Tur⭑·o en·hav⭑·ant·a sonor⭑·il·ojn: vid⭑·int·a […] sang⭑·on de⭑ labor⭑·ist·oj,
mort⭑-paf⭑·it·aj el⭑ sonor⭑·il·ej·o de⭑ la⭑ obskur⁽⁺⁾·a katedral²·o ; [en⭑] la⭑
antikv⭑·a sonor⭑·il·ej·o […] dat⭑·um·ant·a de⭑ la⭑ dek⭑+unu⭑·a jar⭑-cent⭑·o […] oni
loĝ⭑·ig·is […] nov⭑·ajn sonor⭑·il·ojn, kiu·j vibr¹·ig·is atmosfer¹·on per⭑ gaj⭑·a
sonor⭑·il·ar·o .
sonor⭑·il·o
{Frap⭑-instrument¹·o} est⭑·ig·ant·a sonor⭑·on, ĝeneral¹·e konsist⭑·ant·a el⭑
metal⭑·a kav⭑·a du⭑·on-sfer¹·o kun⭑ sving⭑·ebl·a {frap⭑·il·o} : per⭑ sonor⭑·il·o ni
sonor⭑·as, per⭑ fajf⭑·il·o ni fajf⭑·as ; la⭑ vilaĝ⭑·a sonor⭑·il·o mal·gaj⭑·e
ek·son⭑·is nokt⭑·o-mez⭑·on ; la⭑ sonor⭑·il·on de⭑ la⭑ pord⭑·o li ne⭑ pov⭑·is ating⭑·i
; tio son⭑·as tut⭑·e kiel⭑ vitr⭑·aj sonor⭑·il·oj! ; la⭑ ĉambr⭑·a horloĝ⭑·o
parol⭑·is pri⭑ politik¹·' tik⁽⁺⁾·' tik⁽⁺⁾·', ĝi sci⭑·is, kio·n son⭑·is la⭑
sonor⭑·il·o, sed⭑ oni asert¹·is, ke⭑ ĝi ir⭑·as mal·ĝust⭑·e ; la⭑ ŝip⭑-sonor⭑·il·o
jam⭑ vok⭑·is la⭑ vaĉ⁽⁺⁾·ojn ; la⭑ sonor⭑·il·o de·nov⭑·e ek·sonor⭑·is por⭑ memor⭑·ig·i
la⭑ lern⭑·ant·ojn, ke⭑ la⭑ inter·lecion⭑·a paŭz⭑·o fin⭑·iĝ·is ; la⭑ lift²·a
alarm¹-sonor⭑·il·o ne⭑ funkci¹·is, kaj⭑ dum⭑ du⭑·on-hor⭑·o neniu rimark⭑·is ili⭑·an
for·est⭑·on ; li prem⭑·is la⭑ buton⭑·on de⭑ la⭑ sonor⭑·il·o preciz⭑·e laŭ⭑ la⭑
instrukci⭑·o, pal⭑+vizaĝ⭑·a jun⭑·a kontor⭑·ist·in·o aper⭑·is ; sonor⭑·il·o vok⭑·as
al⭑ preĝ⭑·ej·o kaj⭑ mem⭑ neniam⭑ en·ir⭑·as . {kloŝ⭑·o}
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.113 2023/12/11 09:27:35 ]
__________________________________________________________________