vidu ankaŭ la klarigojn
sonor·/·i

sonor·i

   (ntr)

   1.
          {Son·i} kaj daŭr·e aŭd·iĝ·i post ĉes·o de la kaŭz·o: ĉiu·j sonor·il·oj de
          preĝ·ej·oj sonor·is ; oni hav·is la impres·on, kvazaŭ la tut·a arb·ar·o
          sonor·as, oni aŭd·is voĉ·ojn infan·ajn, sonor·ad·on de sonor·il·oj kaj
          kant·ad·on de bird·oj ; mi far·os […] tia·n far·on, ke al ĉiu, kiu
          tio·n aŭd·os, ek·sonor·os ambaŭ li·aj orel·oj ; en la marmor·aj palac·oj
          sonor·as luks·aj festen·oj ; Herb-en·o sonor·is ĉe ŝi·a pord·o . {tint·i}
          , {vibr¹·i}

   2.
          Anonc·i, anonc·iĝ·i per sonor·ad·o (temp·on, fest·on ks): la preĝ·ej·aj
          sonor·il·oj sonor·is la komenc·on de la Krist+nask·a fest·o ; kiam
          sonor·is la dek+du·a hor·o, […] en la lum·o de la lun·o li vid·is
          flug·ant·an bird·on ; vi  ne ruĝ·et·iĝ·as, kiam la sonor·il·o sonor·as
          la liber·ec·on ? don·u al mi atent·an orel·on, ĉar la hor·o por la
          konfes·o sonor·is ; en tiu moment·o oni sonor·is por la vesper-manĝ·o
          .

sonor·a

          Klar·e kaj daŭr·e son·ant·a, facil·e aŭd·ebl·a: mal·nobl·a viper⁸·o!
          respond·is la Grek⁸·o per sonor·a voĉ·o ; super la harp·o de la
          Island⁸·a kant·ist·o glit·ad·is la ruĝ·a sonor·a bek·o de la bird·o ; ŝi
          eksplod·is per laŭt·a, long·a, sonor·a gam·o de rid·o ; en kelk·a
          distanc¹·o ek·son·is la sonor·aj ton·oj de kukol·o ; li aŭd·is la bru·on
          de du voĉ·oj, tiu·n de la graf-in·o kaj ali·an, vir·an, bas¹·an,
          sonor·an, kiu pov·is aparten·i nur al vir·o . {laŭt·a}

sonor·o

   1.
          {Son·o} daŭr·e son·ant·a post ĉes·o de ĝi·a kaŭz·o: kun furioz·a sonor·o
          tra·kur·is la pont·on tram²-vagon·o ; la vitr·o dis·pec·iĝ·is kun sonor·o ;
          en la mort·a sen·son·ec·o ek·son·is tra·penetr·ant·a sonor·o, kvazaŭ de
          mal·proksim·a, mal·proksim·a sonor·il·o ; Di·o don·u, ke vi·a voĉ·o ne
          est·u perd·int·a si·an hel·an sonor·on, kiel el·uz·it·a or·a mon·er·o ; ŝi
          halt·is […] aŭd·ant·e […] sonor·ojn de melodi¹·o plen·um·it·a per
          ne·ordinar·a majstr·ec·o ; dum fest·aj tag·oj zum·is la mont·et·oj en
          obtuz³·a mal·rapid·em·a sonor·o . {tint·o} , {vibr¹·o}

   2.
          {sonor·ant·o}

sonor·ant·o

          {Parol-son·o} , est·ig·at·a precip·e per la voĉ·o, sen bru·o  kun
          minimum³·a bru·o ( {vokal·o} , {du·on-vokal·o} , {naz·a konsonant·o} ,
          {flu·a konsonant·o} ): esenc·e tio signif·as, ke son·o est·as
          sonor·ant·o, se ĝi produkt·ebl·as daŭr·e je la sam·a ton-alt·o .
          {bru·ant·o}

sonor·et·ig·i

          Inter·frap·i la glas·ojn antaŭ ol trink·i je honor·o de iu  io.

          Rim.: Ekzempl·o ne trov·ebl·as. Prefer·e uz·u {tint·ig·i} , {tost³·i} .

sonor·ig·i

          Kaŭz·i sonor·on per io: bon~vol·u sonor·ig·i al la serv·ist·o; la knab·o
          […] dev·is sonor·ig·i en la preĝ·ej·o ; ĝust·e nun oni dev·as sonor·ig·i
          la glav·ojn, kiam ni hav·as ĉe ni la send·it·ojn de tiel batal·em·a
          popol·o ; ŝi […] sonor·ig·is alarm¹·on, don·is sign·on al la erar·ant·aj
          en la ocean¹·o, kri·is ; la akv·o […] sonor·ig·is melodi¹·on,
          ne·pri·skrib·ebl·e dolĉ·an ; iu fort·e sonor·ig·is ĉe ŝi·a pord·o .

sonor·ig·ist·o

          Hom·o, meti·e sonor·ig·ant·a la sonor·il·ojn de preĝ·ej·o: en la tur·o la
          lam·a sonor·ig·ist·o ek·sving·as la ŝnur·eg·on, klar·a metal-son·o long~ir·as
          la strat·on .

sonor·il·ar·o

          {Kariljon⁽⁺⁾·o} : tiu·j harmoni¹·aj son·oj […] anstataŭ·is plen·an
          sonor·il·ar·on ; kanon¹-tondr·ad·o kaj bru·ad·o de sonor·il·ar·o, uniform·oj
          kaj bril·ant·aj arm·il·oj .

sonor·il·eg·o

          Tre grand·a sonor·il·o: la sonor·il·eg·oj komenc·is bru·e son·i kaj
          ek·est·is mov·iĝ·ad·o en la vilaĝ·o ; de la preĝ·ej-tur·oj est·as
          for·met·it·aj la sonor·il·eg·oj kaj de l’ kupol·oj la or·um·it·aj kruc·oj ;
          pri la sonor·il·eg·o ŝi kred·is, ke ĝi est·as eksperiment¹·o por vek·i
          la mort·int·on .

sonor·il·ej·o, sonor·il-tur·o

          Tur·o en·hav·ant·a sonor·il·ojn: vid·int·a […] sang·on de labor·ist·oj,
          mort-paf·it·aj el sonor·il·ej·o de la obskur⁽⁺⁾·a katedral²·o ; [en] la
          antikv·a sonor·il·ej·o […] dat·um·ant·a de la dek+unu·a jar-cent·o […] oni
          loĝ·ig·is […] nov·ajn sonor·il·ojn, kiu·j vibr¹·ig·is atmosfer¹·on per gaj·a
          sonor·il·ar·o .

sonor·il·o

          {Frap-instrument¹·o} est·ig·ant·a sonor·on, ĝeneral¹·e konsist·ant·a el
          metal·a kav·a du·on-sfer¹·o kun sving·ebl·a {frap·il·o} : per sonor·il·o ni
          sonor·as, per fajf·il·o ni fajf·as ; la vilaĝ·a sonor·il·o mal·gaj·e
          ek·son·is nokt·o-mez·on ; la sonor·il·on de la pord·o li ne pov·is ating·i
          ; tio son·as tut·e kiel vitr·aj sonor·il·oj! ; la ĉambr·a horloĝ·o
          parol·is pri politik¹·' tik⁽⁺⁾·' tik⁽⁺⁾·', ĝi sci·is, kio·n son·is la
          sonor·il·o, sed oni asert¹·is, ke ĝi ir·as mal·ĝust·e ; la ŝip-sonor·il·o
          jam vok·is la vaĉ⁽⁺⁾·ojn ; la sonor·il·o de·nov·e ek·sonor·is por memor·ig·i
          la lern·ant·ojn, ke la inter·lecion·a paŭz·o fin·iĝ·is ; la lift²·a
          alarm¹-sonor·il·o ne funkci¹·is, kaj dum du·on-hor·o neniu rimark·is ili·an
          for·est·on ; li prem·is la buton·on de la sonor·il·o preciz·e laŭ la
          instrukci·o, pal+vizaĝ·a jun·a kontor·ist·in·o aper·is ; sonor·il·o vok·as
          al preĝ·ej·o kaj mem neniam en·ir·as . {kloŝ·o}

   [artikol-versi⁹·o: 1.113 2023/12/11 09:27:35 ]
     __________________________________________________________________