sor

sor

   (adv.)

          {Supr⭑·e} n: mi for·las⭑·as la⭑ mal·hel⭑·an urb⭑·on kaj⭑ ek·grimp³·as sor tra⭑
          verd⭑·aĵ·oj, […] ŝvit⭑·o gut⭑·as lant⁽⁺⁾·e kaj⭑ mi·n blind⭑·ig·as ; „Ek⭑ sor“ .
          {sob} , {sur⭑} , {sor⁽⁺⁾·i}

sor-

   (prefiks⭑·o)

          (uz⭑·at·a prefiks⭑·e kun⭑ la⭑ sam⭑·a signif⭑·o): [ili] tra·ir⭑·as plat⭑·an
          plac⭑·on kaj⭑ fin⭑·e sor⁽⁺⁾-ir⭑·as strat⭑·on .

          Rim.: Est⭑·as risk⭑·o, ke⭑ aŭskult⭑·ant·o mis·kompren⭑·as tiu·n mal·oft⭑·an
          vort⭑·on kiel⭑ mal·bon⭑·e prononc³·it·an „sur⭑-“.

   [artikol⭑-versi⁹·o:]
     __________________________________________________________________