sorb⭑·/·i

sorb⭑·i

   (tr)

   1.
          En·spir⭑·ant·e {al·tir⭑·i} flu⭑·aĵ·on iom⭑ post⭑ iom⭑ en⭑ si⭑·an buŝ⭑·on: Kiam⭑ ŝi⭑·a
          buŝ⭑·' ― por⭑ bril⭑·i ― Sorb⭑·as maj⭑+maten⭑·an ros⭑·on ; dolĉ⭑·a est⭑·is la⭑
          kis⭑·o, kiu·n mi sorb⭑·is iam⭑ de⭑~sur⭑ la⭑ lip⭑·oj ; la⭑ best⭑·oj […] lev⭑·ant·e
          la⭑ grand⭑·eg·ajn kap⭑·ojn avid⭑·e sorb⭑·is per⭑ la⭑ naz⭑·oj la⭑ hom⭑·an
          ŝvit⭑-odor⭑·on ; sorb⭑·i ostr⭑·ojn ; ni nask⭑·iĝ·as kun⭑ cert⭑·aj atavism²·aj
          trajt⭑·oj aŭ⭑ sorb⭑·as ili·n kun⭑·e kun⭑ la⭑ patr⭑·in·a lakt⭑·o . {en·suĉ⭑·i}

   2.
          Iom⭑ post⭑ iom⭑ en⭑ {pren⭑·i} en⭑ si flu⭑·aĵ·on: la⭑ akv⭑·uj·o […] dum⭑ la⭑
          lev⭑·iĝ·o de⭑ la⭑ river⭑·o ĝi sorb⭑·is la⭑ super·flu⭑·on de⭑ la⭑ akv⭑·o ; Last⭑·an
          sang⭑·on de⭑ liber⭑·a hom⭑·o // Ĉe⭑  sorb⭑·is nun⭑ la⭑ ter⭑·o ; li⭑·aj
          blu⭑·aj okul⭑·oj rigard⭑·is la⭑ sun⭑·an bril⭑·on kaj⭑ sorb⭑·is la⭑ radi⭑·ojn de⭑
          la⭑ blind⭑·ig·ant·a lum⭑·o . {asimil²·i} , {ĉerp⭑·i} , {difuz⁽⁺⁾·i} , {for·viŝ⭑·i}
          , {spong⭑·i} , {osmoz⁽⁺⁾·o}

   3.
          {Al·propr⭑·ig·i} al⭑ si⭑·a spirit⭑·o, en·spirit⭑·ig·i al⭑ si: Bel⭑·e son⭑·as // La⭑
          ag⭑·oj de⭑ l’ pra·patr⭑·oj, kiam⭑ ili·n, // […] Jun⭑·ul·o sorb⭑·as kun⭑ la⭑
          ton’ de⭑ harp⭑·o ; li⭑·a rigard⭑·o glit⭑·is de⭑ ŝi⭑·a vizaĝ⭑·o sur⭑ la⭑ kol⭑·on
          kaj⭑ sur⭑ la⭑ mal·kovr⭑·it·ajn brak⭑·ojn, kares⭑·is ŝi⭑·an bel⭑·eg·an figur⭑·on,
          ĝu⭑·is ŝi·n, posed⭑-pren⭑·is kaj⭑ sorb⭑·is ; li bezon⭑·is promen⭑·i en⭑ la⭑
          urb⭑·o, sorb⭑·i ties⭑ etos⁹·on ; la⭑ hom⭑·oj si·n ĵet⭑·u sur⭑ la⭑ revu²·on kaj⭑
          sorb⭑·u ties⭑ mesaĝ⁹·on avid⭑·e ;  prov⭑·is sorb⭑·i la⭑ du⭑ ŝok⁹·ojn
          kiu·jn kaŭz⭑·is, unu⭑·e, la⭑ ne·ordinar⭑·a bel⭑·ec·o de⭑ tiu blond⭑·ul·in·o, kaj⭑
          du⭑·e ŝi⭑·a ne⭑ pli⭑ ordinar⭑·a konfes⭑·o .

   Ne⭑ konfuz⭑·u kun⭑: {absorb³·i} .

sorb⭑·a

          Kiu sorb⭑·as, difuz⁽⁺⁾·ig·as en⭑ si·n: la⭑ sorb⭑·a paper⭑·o sorb⭑·as la⭑ ink⭑·on;
          fajr⭑·ig·il·o en⭑ butik⭑·a fenestr⭑·o […], ĝi est⭑·is sorb⭑·a brik⭑·o, kiu·n oni
          tremp⭑·as en⭑ petrol⭑·on .

sorb⭑·et·ad·i

   (tr)

          Tut⭑·e mal·rapid⭑·e sorb⭑·i.

sorb⭑·ig·i

   (tr)

          Kaŭz⭑·i sorb⭑·on; {impregn⁽⁺⁾·i} : spong⭑·o sorb⭑·ig·it·a de⭑ akv⭑·o; ŝi al·port⭑·is
          vat⭑·on kaj⭑ sorb⭑·ig·is mi⭑·ajn larm⭑·ojn ; Gaston⁽⁺⁾·o sorb⭑·ig·is la⭑ serur⭑·on
          kaj⭑ pen⭑·is, ke⭑ la⭑ gras⭑·a fluid⭑·aĵ·o penetr⭑·u plen⭑·e en⭑ ĝi⭑·an intern⭑·on .
          {tremp⭑·i}

sorb⭑·iĝ·i

   (ntr)

   1.
          Est⭑·i tut⭑·e penetr⭑·it·a de⭑ iu flu⭑·aĵ·o: tiom⭑ da⭑ martir¹·a sang⭑·o sorb⭑·iĝ·is
          en⭑ la⭑ ter⭑·on ; la⭑ tut⭑·a apartament³·o sorb⭑·iĝ·is je⭑ mal·agrabl⭑·eg·a odor⭑·o
          ; Fernand⁽⁺⁾·o sen⭑ mal·facil⭑·ec·o plen⭑·e sorb⭑·iĝ·is je⭑ ĉio, kio pas⭑·is
          antaŭ⭑ li⭑·aj okul⭑·oj .

   2.
          Est⭑·i {el·ĉerp⭑·it·a} de⭑ io.

sorb⭑·il·o

          Iu rimed⭑·o por⭑ sorb⭑·i io·n: mi⭑·a skrib⭑·il·ar·o konsist⭑·as el⭑ ink⭑·uj·o,
          sabl⭑·uj·o, kelk⭑·e da⭑ plum⭑·oj, krajon⭑·o kaj⭑ ink⭑-sorb⭑·il·o ; 
          pren⭑·is el⭑ sub⭑ la⭑ sorb⭑·il·o la⭑ paper⭑·on kaj⭑ rapid⭑·e tra·kur⭑·is ĝi·n per⭑
          la⭑ rigard⭑·o ; zirkoni⁽⁺⁾·o est⭑·as ĉef⭑·e uz⭑·at·a en⭑ nukle⁽⁺⁾·aj reaktor⁽⁺⁾·oj kiel⭑
          neŭtr²·on-sorb⭑·il·o . {sorb⭑·o-paper⭑·o} , {spong⭑·o} , {viŝ⭑·il·o}

en·sorb⭑·i

   (tr)

          Mal·aper⭑·ig·i en⭑ si: Esperant⭑·o […]dev⭑·as iom⭑ post⭑ iom⭑ konstant⭑·e
          en·sorb⭑·i nov⭑·ajn suk⭑·ojn ; vaks⭑·o mol⭑·ig·it·a per⭑ fajr⭑·o en·sorb⭑·u en⭑ si·n
          tio·n, kio·n oni en·ŝut⭑·as ; ŝi aŭskult⭑·is la⭑ voĉ⭑·on, ŝi en·sorb⭑·is la⭑
          vort⭑·ojn, plen⭑·ajn de⭑ mal·dolĉ⭑·a melankoli³·o ; ŝi⭑·a kor⭑·o en·sorb⭑·is
          dolĉ⭑·an feliĉ⭑·on ; ili liber⭑·ig·u la⭑ hom⭑·ojn de⭑ la⭑ super·flu⭑·aj larm⭑·oj,
          ili sekv⭑·e est⭑·as spec⭑·o de⭑ spong⭑·oj, por⭑ en·sorb⭑·i la⭑ sent⭑·ojn ;
          neces⭑·eg·e est⭑·is, ke⭑ la⭑ pulm⭑·oj de⭑ la⭑ knab⭑·et·o, soif⭑·ant·aj oksigen⭑·on,
          sen·ĉes⭑·e en·sorb⭑·u tiu·n fort⭑~re·far⭑·ant·an nutr⭑·aĵ·on ; la⭑ ruĝ⭑·aj radi⭑·oj
          fal⭑·is sur⭑ la⭑ ond⭑·et·ojn, kiu·j tuj⭑ en·sorb⭑·is ili·n kaj⭑ kolor⭑·iĝ·is
          kvazaŭ⭑ ili est⭑·as milion⭑·oj da⭑ ĉiel⭑~ark⭑·oj . {absorb³·i}

tra·sorb⭑·iĝ·i, el·sorb⭑·iĝ·i, mal·sorb⭑·iĝ·i

   (ntr)

          Tre⭑ mal·rapid⭑·e el·gut⭑·et·i el⭑ ia⭑ materi¹·o, {ŝvit⭑·iĝ·i} : la⭑ akv⭑·o
          tra·sorb⭑·iĝ·ad·is el⭑ la⭑ alt⭑·a musk⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.34 2023/10/21 07:46:47 ]
     __________________________________________________________________