vidu ankaŭ la klarigojn
sorĉ·/·i

sorĉ·i

   (tr)

   1.
          Est·ig·i, per help·o de diabl·oj, super·natur·ajn, ordinar·e malic·ajn
          efik·ojn: li esplor·ad·is la est·ont·ec·on, aŭgur⁶·ad·is, sorĉ·ad·is ; li
          jam de long·e sorĉ·is ili·n per magi·aĵ·oj ; proksim·e est·is arb·ar·o,
          pri kiu oni dir·is, ke ĝi est·as sorĉ·it·a: kiu en·ir·os tie·n, ne
          facil·e re·ven·os ; li sorĉ·is (aper·ig·is) por ni […] tri botel·ojn da
          vin·o ; sed jam hodiaŭ li sorĉ·is vi·n, kiel serpent·o kolomb·ojn (vd
          {hipnot⁴·ig·i} ) .

        a)
                {Trans·sorĉ·i} : li·an sinjor·on oni sorĉ·is ran·o (ŝanĝ·is al
                ran·o) ; mi ne est·as ver·a fiŝ·o, mi est·as sorĉ·it·a princ·o .

   2.
          Ĉarm·eg·i, pasi·e log·i: ili est·as sorĉ·it·aj de tiu ide·o; ni·aj
          saĝ·ul·oj […] las·is si·n sorĉ·i per li·a elokvent·ec·o ; ni ne pov·is
          dis·iĝ·i de tiu sorĉ·ant·a vid·aĵ·o; dolĉ·a, en·sorĉ·ant·a voĉ·o .

sorĉ·a

   1.
          Plen·um·at·a per sorĉ·o, hav·ant·a {magi·an} efik·on de sorĉ·o: sorĉ·a
          kurac·il·o ; anstataŭ manĝ·aĵ·oj, oni kuir·as sorĉ·ajn herb·ojn ; [la]
          magazen·o […] ĉe la art·a ĉirkaŭ·lum·ad·o hav·is aspekt¹·on de sorĉ·a
          palac·o ; ili flug·as, flug·as, flug·as kun ne·kred·ebl·a rapid·ec·o en
          ia sorĉ·a kaleŝ·o al la rand·o de la mond·o ; io sorĉ·a dev·is est·i en
          ŝi·a tuŝ·o, ĉar la Grek⁸·o tuj trankvil·iĝ·is kaj komenc·is parol·i
          mal·pli laŭt·e ; vi per sorĉ·a lig·o mi·n katen·is .

   2.
          Mir·ind·a: sorĉ·aj sukces·oj; la sorĉ·a land·o de vi·aj infan·aj sonĝ·oj
          .

sorĉ·o

          La ag·o sorĉ·i  ĝi·a rezult²·o: kiam la kruel·a sorĉ·o est·is
          for·ig·it·a, nenio mank·is en ili·a feliĉ·o ; ili ne pent·is pri si·aj
          mort·ig·oj, nek pri si·aj sorĉ·oj, nek pri si·a mal·ĉast·ad·o, nek pri
          si·aj ŝtel·oj ; la pli ·aj fil·oj […] pro ne·klar·ig·ebl·a sorĉ·o est·is
          posed·at·aj de mal·bon·a spirit·o ; [ŝi] per si·aj sorĉ·oj halt·ig·is la
          flu·on de Nil⁽⁺⁾·o ; tiu plej mal·nobl·a adult·ul·o per sorĉ·o de la
          sprit·o, per perfid·o […] de·log·is la re·ĝin²·on ŝajn·e virt·an al la
          plezur·oj de mal·nobl·a am·o ; vi far·iĝ·is ofer·o de li·aj intrig·oj,
          sklav·o de li·a vol·o, per ia ne·klar·ig·ebl·a sorĉ·o, de kiu mi vi·n
          van·e avert·ad·is ; ĉu el la kap·o de  penetr·is ŝton·ig·a
          sorĉ·o ĉiu·jn vi·ajn membr·ojn ; lert·ec·o sorĉ·on ne bezon·as ; la jun·a
          reĝ·o persekut·as en la sorĉ·ar-bar·o blank·an cerv·in·on kaj ne re·ven·is
          ; ni ir·u for de ĉi tie por el·ir·i el la sorĉ·ar-bar·o ; ŝi sci·is la
          sorĉ-art·on kaj far·is venen·an komb·il·on ; sorĉ-parol·oj kaj insult·oj
          ; ĉu tio est·as sorĉ+form·ul·o ? ĝi est·as sorĉ-libr·o ; sorĉ-spegul·o ;
          Mi send·os sur vi·n serpent·ojn, vipur·ojn, kiu·jn oni ne pov·as
          sorĉ-lig·i, kaj ili pik·os vi·n ; ĉu li pov·as ankaŭ sorĉ+ven·ig·i la
          diabl·on ?

sorĉ·aĵ·o

          Ne·klar·ig·ebl·a okaz·o; io sorĉ·it·a: kia ord·o pov·as est·i ĉe la
          mal·ĉast·ad·o de vi·a patr·in·o  kaj ĉe ŝi·aj mult·aj sorĉ·aĵ·oj?
          ; li gajn·os, kaj tiam ŝi neniam plu pov·os ven·i al li en la
          mont·on kaj neniam plu pov·os far·i tia·jn sorĉ·aĵ·ojn, kiel antaŭ·e .

sorĉ·ist·o

          {Magi·ist·o} , kiu ag·as per sorĉ·oj: li send·is kaj vok·ig·is ĉiu·jn
          sorĉ·ist·ojn de Egipt⁽⁺⁾·uj·o kaj ĉiu·jn ĝi·ajn saĝ·ul·ojn, kaj Faraon⁽⁺⁾·o
          rakont·is al ili si·an sonĝ·on, sed neniu pov·is signif·o-klar·ig·i ĝi·n
          ; tio est·as sorĉ·ist·o […] li sorĉ·e plen·ig·is la tut·an forn·on per
          rost·aĵ·o, fiŝ·o kaj kuk·o ; la sorĉ·ist·in·oj […] ne pov·as vid·i
          mal·proksim·en, sed ili hav·as sen·tem·an flar·ad·on ; li renkont·is sur
          la voj·o mal·jun·an sorĉ·ist·in·on, ŝi est·is terur·e mal·bel·a, ŝi·a
          mal·supr·a lip·o pend·is ĝis la brust·o ; li vid·is […] jen mal·jun·an
          sorĉ·ist·in·on, kiu rajd·as sur bala·il·o kaj ten·as si·an vir·on sur la
          naz·o ; neniu pov·as est·i tiel bel·a kaj al·log·a, sed por kio tio
          serv·asŝi est·as mal·bon·a, kruel·a sorĉ·ist·in·o ; apenaŭ la
          sorĉ·ist·in·o en·ig·is la komb·il·on en la har·ojn, la venen·o komenc·is
          efik·i kaj la knab·in·o fal·is sen·konsci·a .

de·sorĉ·i

   (tr)

          For·ig·i sorĉ·on de..., liber·ig·i de sorĉ·o: mi klopod·as, vol·as,
          pet·eg·as, dezir·as, sopir·as de·sorĉ·i mi·an memor·on de vi·a voĉ·o .

de·sorĉ·ist·o

          For·ig·ist·o de sorĉ·oj; {ekzorc⁽⁺⁾·ist·o} : kun unu pli·a grad·o, li est·us
          de·sorĉ·ist·o kaj hav·us la pov·on for·pel·i la demon·ojn! .

el·sorĉ·i

   (tr)

          Sorĉ·e el·ig·i el io, aper·ig·i: mir·ig·an mond·on da ton·oj li el·sorĉ·is
          el si·a instrument¹·o .

en·sorĉ·i

   1.
          Sorĉ·i en io·n: la vilaĝ·an·o kaj rapid·e mal·ferm·is la forn·on, kie li
          ek·vid·is ĉiu·jn bon·eg·ajn manĝ·aĵ·ojn […] pri kiu·j li nun pens·is, ke
          la sorĉ·ist·o en la sak·o tie·n ili·n en·sorĉ·is ; la sorĉ·ist·o nur
          en·sorĉ·is en ili·n viv·on kaj don·is al ili brod·it·ajn vest·ojn .

   2.
          Log·i kaj ten·i sub la efik·on de sorĉ·o: vi hav·as la plej bel·an
          voĉ·on el ĉiu·j tie ĉi sur la fund·o de la mar·o, per ĝi vi esper·as
          tie en·sorĉ·i la reĝ·id·on, sed la voĉ·on vi dev·as don·i al mi ;
          profund·o kaj mal·lum·o de la varm·a nokt·o en·sorĉ·ad·is li·n ĉiam pli .

for·sorĉ·i

   (tr)

          Sorĉ·e for·pel·i, for·ig·i; {ekzorc⁽⁺⁾·i} : mi leg·is en mal·nov·aj libr·oj
          pri histori·o, ke en pli fru·aj temp·oj est·is hom·oj kiu·j pov·is
          el·sorĉ·i fantom·ojn; sed ili ne pov·is ili·n re·en for·sorĉ·i .

trans·sorĉ·i

   (tr)

          Trans·form·i per sorĉ·o.

   [artikol-versi⁹·o: 1.39 2024/01/14 14:28:10 ]
     __________________________________________________________________