sort⭑·/·o

sort⭑·o

   1.
          {Hazard²·o ^2} : bon⭑·e tiu sid⭑·as, al⭑ kiu la⭑ sort⭑·o rid⭑·as ; se⭑
          decid⭑·os la⭑ sort⭑·o, help⭑·os nenia fort⭑·o ; li·n tuŝ⭑·is la⭑ mal·mol⭑·a man⭑·o
          de⭑ la⭑ sort⭑·o; la⭑ sort⭑·o favor⭑·is li·n. {fatal¹·o} , {fat⁽⁺⁾·o} .

   2.
          Antaŭ·fiks¹·it·a apart⭑·a destin¹·o de⭑ iu aŭ⭑ io: est⭑·i kontent⭑·a je⭑ si⭑·a
          sort⭑·o; mizer⭑·a sort⭑·o li·n atend⭑·as; antaŭ·dir⭑·i la⭑ sort⭑·on; prov⭑·i la⭑
          sort⭑·on de⭑ l'⭑ batal⭑·o; mizer⭑·o est⭑·os vi⭑·a sort⭑·o; kun·lig⭑·i la⭑ sort⭑·on
          de⭑ l'⭑ lingv⭑·o kun⭑ la⭑ est⭑·ont·a kongres⭑·o est⭑·us tre⭑ mal·prudent⭑·a; ĉiu
          opini⭑·as, ke⭑ li pov⭑·as direkt⭑·i la⭑ sort⭑·on de⭑ la⭑ lingv⭑·o laŭ⭑ si⭑·a
          kompren⭑·o. {sigel⭑·iĝ·i} , {est⭑·i skrib⭑·it·e} .

bon⭑~sort⭑·o

          Feliĉ⭑·ig·a sort⭑·o, kiu proviz⭑·as prosper⭑·on: pas⭑·i sub⭑ la⭑ nobl⭑·a Koran⭑·o
          port⭑·as bon⭑~sort⭑·on al⭑ vojaĝ⭑·ant·oj .

bon⭑+sort⭑·ul·o

          Tiu, kiu·n bon⭑·a sort⭑·o traf⭑·as: bonz⁽⁺⁾·iĝ·as ne⭑ nobel⭑·oj, riĉ⭑·ul·oj kaj⭑
          bon⭑+sort⭑·ul·oj, sed⭑ mal·bon⭑+sort⭑·ul·oj kaj⭑ viv⭑-mal·sukces⭑·int·oj .

mal·bon⭑~sort⭑·o

          Mal·feliĉ⭑·ig·a, mal·favor⭑·a sort⭑·o: labor⭑·em·o mal·bon⭑~sort⭑·on venk⭑·as .

mal·bon⭑+sort⭑·ul·o

          Tiu, kiu·n mal·bon⭑·a sort⭑·o traf⭑·as: li trakt⭑·is ĉiam⭑ mild²·e kaj⭑ bon⭑·e
          sufer⭑·ant·ajn mal·bon⭑+sort⭑·ul·ojn .

sam⭑+sort⭑·ul·o, sam⭑~sort⭑·an·o

          Spert⭑·ant·o de⭑ sam⭑·a sort⭑·o, precip⭑·e de⭑ sam⭑·aj mal·feliĉ⭑·aĵ·oj, kiel⭑ iu:
          mi kred⭑·as, ke⭑ Jens kaj⭑ mi est⭑·as sam⭑+sort⭑·ul·oj ; Ŝajn⭑·is al⭑ li, ke⭑
          ili est⭑·as sam⭑~sort⭑·an·oj, sam⭑·e turment⭑·it·aj,... .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.29 2023/10/21 07:46:47 ]
     __________________________________________________________________