spalir⭑·/·o

spalir⭑·o

   1.
          Vic⭑·o da⭑ frukt⭑-arb⭑·oj, kies⭑ branĉ⭑·oj est⭑·as horizontal⭑·e al·fiks¹·it·aj al⭑
          mur⭑·o aŭ⭑ lat⁴-krad⭑·o: tip¹·aj kultiv⁽⁺⁾-form⭑·oj de⭑ frukt⭑-arb⭑·oj (spalir⭑·o,
          spindel⁽⁺⁾-arbust⁶·o, du⭑·on-alt⭑·a kaj⭑ alt⭑+trunk⭑·a arb⭑·o) ek·est⭑·as de⭑ kombin⭑·o
          greft⁽⁺⁾·ad·o kaj⭑ pri·tranĉ⭑·o de⭑ plant⭑·o .

   2.
          Vic⭑·o da⭑ hom⭑·oj rekt⭑+lini⭑·e star⭑·ant·aj, ekzempl⭑·e laŭ·long⭑·e de⭑ voj⭑·o: la⭑
          popol⭑·o, en⭑ fest⭑·aj vest⭑·oj, kun⭑ branĉ⭑·et·oj en⭑ la⭑ man⭑·oj, form⭑·is
          spalir⭑·on kaj⭑ kri⭑·is, kant⭑·is aŭ⭑ fal⭑·is ter⭑·en antaŭ⭑ la⭑ kron⭑-princ⭑·o ;
          Kiel⭑ brav⭑·aj grenadir⁽⁺⁾·oj, / Vic⭑·ig·it·aj flank⭑·'-ĉe⭑-flank⭑·o, / Sur⭑
          bret⭑·ar·' de⭑ l'⭑ libr⭑·o-ŝrank⭑·o / Ili star⭑·as en⭑ spalir⭑·oj . {vic⭑·o}

   3.
          Du⭑ vic⭑·oj da⭑ hom⭑·oj star⭑·ant·aj paralel⭑·e, inter⭑ kiu·j oni pov⭑·as
          marŝ⭑·i, ekz. dum⭑ pun⭑-bat⭑·ad·o aŭ⭑ solen⭑·a edz⭑·iĝ·o: dum⭑ la⭑ baston⭑·um·o
          star⭑·is 1000 soldat⭑·oj unu⭑ kontraŭ⭑ la⭑ ali⭑·a (en⭑ du⭑ vic⭑·oj) kaj⭑ oni
          trud⭑·--tir⭑·is la⭑ kondamn⭑·it·on inter⭑ la⭑ spalir⭑·o 12-foj⭑·e ; Eggebrecht
          star⭑·is dum⭑ almenaŭ⭑ unu⭑ tag⭑·o en⭑ la⭑ t.n. spalir⭑·o, tra⭑ kiu la⭑
          viktim³·oj est⭑·is pel⭑·at·aj tuj⭑ antaŭ⭑ si⭑·a murd⁴·iĝ·o .

spalir⭑·e

          En⭑ unu⭑ vic⭑·o, unu⭑ post⭑ la⭑ ali⭑·a, ekzempl⭑·e laŭ·long⭑·e de⭑ voj⭑·o: ili
          marŝ⭑·is spalir⭑·e […], la⭑ voj⭑·o est⭑·is mal·larĝ⭑·a kaj⭑ serpent⭑·is inter⭑
          la⭑ trunk⭑·oj .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.19 2023/10/21 07:46:48 ]
     __________________________________________________________________